Morgunblaðið - 20.02.2000, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 20. FEBRÚAR 2000 39
kynningu og munum við sakna henn-
ar. Við sendum Ingólfi og börnunum
hugheilar samúðarkveðjur, einnig
móður hennar Valgerði og systkin-
um.
Það mun verða bjart yfir minn-
ingu Bjarkar.
Jóhann Tryggvason.
Dýpsta sæla og sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra máli ei talar tunga
tárin eru beggja orð.
(Ólöf frá Hlöðum.)
Það verður alltaf sárt hver okkar
sem deyr, voru orð Bjarkar, þegar
Hanna saumaklúbbssystir lauk lífs-
göngu sinni 3. desember sl. Við tók-
um allar utan um hvor aðra fast og
lengi, það komu tár. Núna er það
líka sárt. Tár eru þjónusta kærleik-
ans. Björk var góðum gáfum gædd,
hæglát, hlý, kímin og fordómalaus.
Margar gullvægar setningar hennar
kitluðu hláturstaugar okkar.
Fyrstu kynni okkai- saumaklúbbs-
systra voru í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur veturinn 1958-1959.
Þar sátu fjörutíu yngismeyjar og
bjuggu sig undir framtíðina. Við
héldum svo allar áfram lífsgöngunni
hver með sínum hætti. Kjarni mynd-
aðist sem hittist reglulega og eftir
því sem á lífsgönguna leið urðum við
nánar vinkonur, sem deildu saman
gleði og sorg. Makar okkar komu
nær og deildu með okkur vináttunni.
Síðan höfum við sýnt hvert öðru
systkinaþel án orða.
Ferðalög höfum við farið um Is-
land og til útlanda. Við söfnuðum
alltaf í ferðasjóð og þar var Björk
bókari og gjaldkeri. I dag gleðjumst
við yfir að hafa eytt öllum sjóðnum.
Hún naut þess með okkur. Ferð okk-
ar til Þýskalands síðasta sumar var
stórkostleg. Svipmynd bregður fyrir
núna, þar sem Björk stingur sér inn
í kláf umvafín styrkum örmum eigin-
manns síns og svífur niður fjallið.
Sigurbros lýsir upp andlit hennar.
Gildi slíkra augnablika era dýrmæt.
En ekkert okkar hverfur hinum því
við eram í minningunni ekki bara
ung heldur líka þeir fullorðnu vinir
sem við urðum.
Blessuð sér minning mætrar
konu.
Saumaklúbbssystur og makar.
Við þökkum öll, að eigi
er alltaf látið fenna,
að svellin sjatna og renna
við sumaryl vors lands,
að bjartar vonir brenna
í brjósti skammlífs manns.
En samt skal þakka, að sólin
eisífelltnæraðskína,
að dagar allir dvína,
ogdimmafylgirnótt.
í saknaðs rökkva sína
menn sækja dýrstan þrótt.
Hver ævivoð skal unnin
úrótalfjörva-þráðum,
af dyggðum, syndum, dáðum
og djúpri gleði og sorg;
öll reist að spökum ráðum
er reynslu vorrar borg.
(Jakob Thor.)
Nú er hún Björk yfir á 14 farin úr
þessu lífi, með alltof stuttum fyrir-
vara. Hún er ein af þeim konum sem
ég hef þekkt allt mitt líf, mamma
elstu vinkonu minnar, og áram sam-
an kom ég þangað daglega.
Það hefur verið mikill samgangur
á milli þessara húsa, þar sem Helgi
bróðir var líka heimagangur þar um
árabil. Þeir Reynir sonur Bjarkar
vora óaðskiljanlegir vinir og við
systkinin nutum þess að finna þessa
öraggu traustu hlýju sem einkenndi
heimilið í Holtsbúð 14.
Foreldrar okkar kunna vel að
meta vináttuna sem tengt hefur
þessi tvö heimili, því það er dýrmætt
að eiga góða nágranna. En það er
líka dýrmætt að eiga góðar minning-
ar. Björk hafði sig ekki mikið í
frammi, en minningin um glaðlega
brosandi konu, sem var þarna
traust, góð og gjöful húsmóðir, fer í
minningasjóðinn.
Þó að fomu björgin brotni,
bili himinn og þorni upp mar,
allar sortni sólimar,
aldrei deyr, þótt allt um þrotni,
endurminning þess, sem var.
(Grímur Thomsen.)
Ingólfur, Ester, Valgerður, Reyn-
ir, Rose, Freyja og Hallur. Ég og
fjölskylda mín biðjum þess að allar
góðar vættir styðji ykkur og styrki í
söknuðinum.
Öllum öðram aðstandendum
Bjarkar sendum við hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Með kveðju frá nágrönnunum í
Holtsbúð 33.
Gréta Hauksdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfú og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
astþér.
(Ingibj. Sig..)
Saknaðar- og samúðarkveðjur,
Anna Halla, Jóhann, Freyja,
Hallur, Brynja og Birta.
Þú varst búinn að fara víða með
hópa og þekktir landið okkar svo vel.
Það var gaman að heyra þig segja
sögur af ferðum þínum og hvað þú
barst mikla umhyggju fyrir landi og
þjóð. Þú bauðst okkur nokkram í
bíltúr í byrjun nóvember síðastliðins
til að fagna því að þú værir búinn að
eiga fyrirtækið í 30 ár. Þetta var
yndislegur dagur og svo skemmti-
legur og er ég svo ánægð að fá að
hafa fengið að njóta hans með þér.
Elsku Ævar, ég hugga mig við
það að ég fæ þó að hafa Jónu
tengdamóður mína hjá okkur og ég
vona innilega að Guð styrki hana í
þessari miklu sorg en hún hefur
misst svo mikið, ekki bara eigin-
mann, heldur yndislegan félaga og
vin. Eins er ég svo lánsöm að ég á
besta mann í heimi, Bóas son þinn,
sem hefur erft svo margt frá þér og
ég fæ að njóta þess. Við áttum marg-
ar samverastundir bæði í vinnunni
og heima. Oft sat fólk hjá mér í kaffi
og við urðum vör við að einhver væri
að ganga um. Þá var ég spurð hvort
ég væri að fá gesti, þá varst það þú
að líta inn og ég sagði að þetta væri
enginn gestur, „þetta er bara heima-
gangurinn minn að líta inn“.
Nafni þinn Ævar hafði alltaf svo
miklar áhyggjur af þér þegar amma
Jóna var að vinna að þú fengir ekk-
ert að borða. Ef Bóas kom ekki með
þig með sér í mat spurði Ævar minn
mig hvort hann mætti hringja í afa
og bjóða honum í mat. Þó að þú vær-
ir byrjaður að borða það sem amma
Jóna var búin að taka til gastu ekki
neitað nafna þínum og mættir í mat.
Þetta segir mér svo margt um það
hvernig þú varst.
Ég þakka þér svo innilega fyrir
allt og allt.
Það eiga margir fleiri um sárt að
binda en ég og mig langar til að
votta aðstandendum Rannveigar
Þórsdóttur mína dýpstu samúð og
bið góðan Guð að styrkja þau í þess-
ari miklu sorg.
Jóna, Hafdís, Pétur, Ævar og
Þorsteinn, Bóas og börnin mín
Freydís Inga, Hjördís Jóna, Ævar
og Arnar Óli, Guð styrki okkur öll í
þessari miklu sorg. Mín sorg er ykk-
ar, og ykkar sorg er mín.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
min veri vörn í nótt.
méryfirláttuvaka,
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Minn elskulegi tengdafaðir, Ævar
Klemenzson, hvíl þú í friði.
Þín tengdadóttir
Soffía Kristín Höskuldsdóttir.
Elsku afi. Ekki datt mér í hug að
það yrði í seinasta skiptið sem ég
sæi þig þegar þið amma komuð í
heimsókn til okkar fyrir nokkram
dögum.
Ég var ekki nema smápolli þegar
ég man fyrst eftir mér í heimsókn
hjá ykkur ömmu í Sunnuhvoli. Það
var alltaf jafn yndislegt að koma til
ykkar því að þið tókuð alltaf svo vel
á móti mér. Það var visst ævintýri að
koma til Dalvíkur og fá að vera með
þér í rútunum þínum, fara með þér á
verkstæðið eða niður á bryggju að
veiða nokkra þorska.
Mínar bestu minningar era frá því
þegar við fórum saman í okkar ár-
legu laxveiðitúra í Svartá. Þar áttum
við saman ógleymanlegar stundir.
Enginn var jafn slunginn og þú að
næla í þá stóra. Manstu þegar þú
settir í þennan stóra í Brúnarhyln-
um. Hann var svo sprækur að hann
gerði næstum út af við okkur, en í
sameiningu tókst okkur að landa
honum og það var nú ekki leiðinlegt!
Það verður tómlegt án þín næst þeg-
ar ég fer í Svartá en vonandi hef ég
lært eitthvað af brögðunum þínum.
Það er ótrúlegt að þú skulir hafa
farið svona fljótt frá okkur. En ég
reyni að sætta mig við það því þú
sagðir alltaf að lífið væri fyrirfram
ákveðið og við færam þegar okkar
tími væri kominn. Ég er þakklátur
fyrir þann tíma sem við áttum sam-
an, þú varst yndislegur afi. Ég sakna
þín sárt og mun aldrei gleyma þér.
Elsku amma. Guð gefi þér styrk í
þinni miklu sorg.
Ykkar
Ævar Pétursson.
Láttu hug þinn aldrei eldast eða hjartað.
Vinur aftansólar sértu,
sonur morgunroðans vertu.
(St.G. St.)
Mér finnst þessi orð eiga vel við
þegar ég hugsa til Ævars. Það er
ekki langt síðan ég hitti hann síðast.
Eins og alltaf tók hann utan um mig,
kyssti mig og spurði frétta. Alltaf
glaður og hress og ánægjulegt að
spjalla við hann.
Ég kynntist Ævari þegar ég kom
sem kennari að Húsabakkaskóla í
Svarfaðardal. Þegar ég varð skólast-
jóri þar urðu samskipti okkar meiri
en áður, því alltaf sá hann um allan
akstur nemenda. Samstarf okkar
var með miklum ágætum. Það sem
mér þótti erfiðast við skólastjórnina
í illu árferði var að ákveða hvort
sækja skyldi nemendur þegar veð-
urhorfur vora slæmar eða færðin
þung. Oftast vorum við þá komin í
símasamband milli kl. 7 og 8 á
morgnana. Ábyrgðin og ákvörðunin
var mín en ég treysti Ævari fullkom-
lega til að ráðleggja mér. Stundum
fóru þeir Bóas af stað og hringdu
svo og sögðu mér hvernig ástandið
væri og þá var ákvörðun tekin.
Oft tók langan tíma að brjótast
með börnin fram í dalabotna og oft
sat ég við símann til að reyna að ná í
þá feðga til að vita hvernig gengi.
Ég vissi að Ævar tefldi ekki í
tvísýnu og bæði ég og foreldrar
treystum honum til að hugsa um
hvern einstakling og koma öllum til
síns heima ef nokkur kostur var.
En alltaf voraði aftur að lokum og
þá spurði Ævar mig oft hvort ég ætl-
aði ekki að koma með í sveitina þeg-
ar hann sótti börnin í skólann.
Stundum fór ég með, bara til að
spjalla, fá bíltúr og sjá hvernig
snjóalög væra á túnum í framsveit-
inni.Umræðuefnin voru alltaf næg
og þetta vora skemmtilegar ferðir
sem ég mun alltaf minnast.
Minningar um skólaferðalög með
nemendur Húsabakkaskóla eru líka
skemmtilegar og Ævar er samofinn
þeim minningum. Við ferðuðumst
víða um land, - lentum í slyddu í
Atlavík í júní, í þoku á Snæfellsnesi,
þræddum kaupfélögin á Austfjörð-
um eða þokuðumst í gegnum um-
ferðina í miðbæ Reykjavíkur. Alltaf
var gott skap og þolinmæði með í för
og er það ómetanlegt.
Ég þakka þér fyrir hvað þú hugs-
aðir vel um nemendur mína á Húsa-
bakka og komst þeim á milli heimila
og skóla af samviskusemi. Þakka þér
einstaka samvinnu og skemmtilegar
stundir.
Innilegar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldunnar.
Helga Hauksdótttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu, dóttur og tengdadóttur,
ARNÞRÚÐAR BERGSDÓTTUR,
Víkurgötu 1, Stykkishólmi
og Grænuhlíð 19, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabbameins-
deilda Landspítalans og Heimahlynningar
Krabbameinsfélagsins.
Friðrik Jónsson,
Erla Friðriksdóttir, Sigþór U. Hallfreðsson,
Gerða Friðriksdóttir, Sindri Freysson,
Arna Friðriksdóttir, Hjálmar Örn Guðmarsson,
Jón Örn Friðriksson,
Drífa Friðriksdóttir,
Friðrik Örn Sigþórsson,
Erla Eyjólfsdóttir, Bergur Jónsson,
Þorgerður Jónsdóttir, Jón Friðriksson.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR ANDRÉSDÓTTUR
frá Hamri
í Múlasveit.
Þórir K. Bjarnason,
Gestný Kolbrún Kolbeinsdóttir, Böðvar Örn Sigurjónsson,
Sigurgísli Ellert Kolbeinsson, Ólöf Jósepsdóttir,
Þórdís Sif Þórisdóttir,
Bjarni Kristinn Þórisson,
Alma Þórisdóttir,
Anna Sigurbjörg Þórisdóttir,
Jón Þórir Þórisson,
Helgi Róbert Þórisson
og barnabörn
Árni Egilsson,
Ingibjörg Sólveig Halldórsdóttir,
Olgeir Karl Ólafsson,
Valgerður Margrét Gunnarsdóttir,
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
sambýlismanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
GUNNLAUGSJÓNSSONAR
verksmiðjustjóra.
Anna Soffía Óskarsdóttir,
Jónína Hulda Gunnlaugsdóttir, Steinn Þórarinsson,
Jón Elías Gunnlaugsson, Þórhildur Rúnarsdóttir,
Guðrún Erla Gunnlaugsdóttir, Heiðar Reynisson,
Ósk Gunnlaugsdóttir,
Friðþjófur Helgi Gunnlaugsson,
Hrafnhildur Björg Gunnlaugsdóttir,
Berglind Sigurðardóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
LILJU GUÐRÚNAR AXELSDÓTTUR,
Furugerði 1,
Reykjavík.
Bjarni Tryggvason,
Viðar Þorbjörnsson, Svanhvít Sigurðardóttir,
Svava Bjarnadóttir,
Bjarney Bjarnadóttir, Gísli Agnarsson,
Elsa Bjarnadóttir, Magnús Loftsson,
Friðrik Bjarnason, Hafdís Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Lokaö verður á morgun, mánudaginn 21. febrúar, frá kl. 12.30,
vegna útfarar MARÍU BJARKAR EIÐSDÓTTUR.
Álnabúðin, Háaleitisbraut 58—60.