Morgunblaðið - 20.02.2000, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 20. FEBRÚAR 2000 41
-------------------------\
STEFAN JON
ANANÍASSON
+ Stefán Jón Anan-
íasson var fæddur
á Gróustöðum í
Geiradal 21. febrúar
1925. Iiann lést á
sjúkrahúsi Akraness
25. desember sfðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Her-
dís Þórðardóttir og
Ananías Stefánsson.
Bróðir Stefáns er Óli
Helgi f. 28.12 1919.
Fjölskyldan flutti að
Hamarlandi í Reyk-
hólasveit 1930 þar
sem þeir bræður ólust
upp. Óli Helgi er kvæntur Sigiir-
björgu Sæmundsdóttur og eiga
þau fímm börn.
Eftirlifandi eiginkona Stefáns er
Anna Magdaiena, f. 2.8.1930. For-
eldrar hennar voru hjónin Kristín
Sigurbjörnsdóttir og
Jón Magnússon er
búsett voru á Akra-
nesi, fyrst í Nýjabæ,
síðar á Bjargi. Anna
er yngst fimm systk-
ina. Sonur Stefáns og
Önnu er Friðrik
Vignir, tónlistarmað-
ur. Ilanu er skólast-
jóri Tónlistarskóla
Grundarfjarðar og
organisti við
kirlq'una á staðnum.
Kona hans er Brynja
Guðnadóttir. Eiga
þau þijú böm auk
tveggja dætra Brynju frá fyrra
hjónabandi. Brynja er frá Gmnd-
arfirði. Þar búa foreldrar hennar
og fleiri ættmenni.
títfor Stefáns fór fram frá Akra-
neskirkju 4. janúar.
Ég hefði kosið að aðstæður hefðu
leyft mér að setja þessar línur fyrr
á blað til að minnast nokkrum orð-
um, Stefáns mágs míns. En ég veit
líka að hann hefði tekið því með
umburðarlyndi, að svo gat ekki
orðið. Þannig var hann. Kynni okk-
ar voru orðin löng. Þau hófust vorið
1944 er ég kom fyrst að Hamar-
landi heitbundin Óla Helga bróður
hans. Foreldrar þeirra bjuggu þá á
jörðinni og höfðu gert frá árinu
1930. En ári seinna urðu ábúenda-
skipti er við Óli tókum við búskap.
Bætt var einu herbergi við bæinn
en heimilisfólkið var það sama. En
breytingar urðu fyrr en nokkurn
varði. Veturinn 1946 féll móðir
þeirra bræðra niður af heilablóð-
falli og andaðist fáum dægmm síð-
ar. Það var mjög kært með þeim
mæðginunum. Stebbi, eins og hann
var alltaf kallaður heima, hafði enn
verið drengurinn hennar eins og oft
vill verða með yngra barn. Ég
skynjaði kvíða hans á meðan þessi
dægur liðu. En þegar öllu var lokið
sýndi hann það æðruleysi sem síðar
átti eftir að einkenna hann þegar
eitthvað bjátaði á í lífinu. Á þessum
tíma var flest enn með gamla lag-
inu í búskapnum fyrir vestan. Þeir
feðgar áttu heimili á Hamarlandi
og áttu eitthvað af kindum, dvöldu
heima og unnu það sem til féll. Ste-
fán fór fljótlega að taka þá vinnu
sem bauðst en það voru mest ár-
stíðabundin sveitastörf, svo sem
heyskapur og skepnuhirðing hjá
ýmsum nágrönnum.
En miklar breytingar voru í
nánd með tilkomu vélanna eftir
stríð og landið beið ræktunar og
betri vega. Mikill framfarahugur
var í fólki og ungir menn heilluðust
af nýjum möguleikum, lærðu að
fara með þessi afkastamiklu tæki,
sem gátu gert kraftaverk miðað við
það sem fólk áður hafði völ á. Ste-
fán var einn þessara ungu manna.
Á þeim áratug sem hann átti heima
á æskustöðvunum aflaði hann sér
réttinda á jarðýtu og aðrar vinnu-
vélar. Á þessum árum, eftir að inn-
flutningur hófst eftir stríð var líka
að byrja uppbygging fyrir fólk og
fénað. Á Hamarlandi vorum við
komin í nýtt íbúðarhús þó ekki
væri fullfrágengið. Ananías faðir
þeirra bræðra hafði unnið mikið við
það. Hann veiktist snemma vetrar
1951 af þeirri veiki sem dró hann
til dauða vorið 1952. Ég man að
Stefán var heima er hann lést og
hafði hann því kvatt foreldra sína
báða á æskuheimili sínu. Þeirra
hinsta hvfla er í kirkjugarðinum á
Stað á Reykjanesi. Þegar hér var
komið sögu áttum við Öli tvo syni,
sjö og fimm ára gamla. Það var
mjög kært með þeim frændum
enda voru það eiginleikar sem
fylgdu Stefáni alla ævi, að laða að
sér börn.
Næstu tvö ár var Stefán til heim-
ilis á sama stað en vann að mestu
annars staðar. Árið 1954 urðu
þáttaskil í lífi hans. Árinu áður
hafði hann kynnst ungri stúlku
Önnu Magdalenu Jónsdóttur frá
Akranesi og nú ákvað hann að fara
til vinnu á Akranes. Ekki þarf að
orðlengja það að þessi stúlka varð
hans lífsförunautur og lifir hún
mann sinn. Á þessum tíma var
Akranes fiskveiðibær og reyndi
Stefán eitthvað fyrir sér á þeim
vettvangi en fann að annað hentaði
honum betur. Hann var fljótlega
kominn í jarðvinnslu norður við
Isafjarðardjúp og síðar vestur á
Snæfellsnes. Unga fólkið byrjaði að
búa í leiguhúsnæði stuttan tíma en
festu síðar kaup á litlu steinhúsi að
Laugabraut 23. Þar var svo heimili
þeirra upp frá því.
Þegar aðaluppbyggingin á Akra-
nesi hófst með tilkomu Sements-
verksmiðjunnar var hann kominn á
nýja jarðýtu hjá bænum og vann á
henni í 12 ár.
Eftir árin sem Stefán vann hjá
Akranesbæ, keypti hann sér jarð-
ýtu og síðar vörubíl og var eftir það
eigin atvinnurekandi. Var vinnu-
dagurinn oft langur og sjaldan tek-
in frí ef verkefni voru næg.
Ég gat þess hér að framan að
húsið þeirra hafi verið lítið en þar
virtist alltaf vera nóg rúm ef gesti
bar að garði. Oft var það ef fólk
kom vestan úr Reykhólasveit og
þurfti t.d. að vera undir læknis-
hendi um tíma að það hélt til á
Laugabraut 23 og sótti þaðan þá
aðstoð sem það þurfti. Húsráðend-
ur veittu greiðann með svo glöðu
geði að auðvelt var að þiggja hann.
Sjálf átti Anna oft við vanheilsu að
stríða. Árið 1962 fæddist þeim son-
urinn sem hlaut nafnið Friðrik
Vignir eins og fyrr getur. Hann var
frá fyrstu tíð efnilegt barn og bar
snemma á tónlistarhæfileikum hans
og fékk hann góða menntun á því
sviði. Hann á nú stóra fjölskyldu og
hefur verið í mjög góðu sambandi
við bernskuheimilið. Ekki þarf að
geta þess hve barnabörnin urðu
mikill gleðigjafi afa sínum og
ömmu. Arið 1976 höfðu þau byggt
myndarlega við húsið á Laugabraut
svo nú var það ekki lengur lítið og
því auðveldara að taka á móti
mörgu fólki.
Alltaf var löngun til átthaganna
fyrir hendi og voru fá árin, sem
ekki var komið vestur í Reykhóla-
sveitina. Þau fóru síðar margar
góðar ferðir um ókunnar slóðir.
Mér er minnisstæð helgarferð, sem
við fórum saman fjögur norður í
land og út fyrir Skaga í ákjósan-
legu veðri. Þessi ferð heppnaðist í
alla staði vel, ekkert okkar hafði
farið þessa leið fyrr og þau voru
mjög góðir ferðafélagar.
Seinna fórum við saman aðra
ferð, sem mér hefur þótt vænt um
að ekki fórst fyrir að fara. Á þann
stað sem skáldið kvað um, „Bráð-
um er brotinn bærinn minn í heiði“.
í Ljárskógarseli bjuggu afi og
amma bræðranna um tíma og átti
sér þar stað atburður sem ekki
gleymist í fjölskyldunni.
Stefán var ekki mikið fyrir að
fara á almenn mannamót, en naut
sín vel meðal vina og vandamanna
og voru þau hjón sjálfsagðir gestir
þegar einhvers var að minnast í
þeim hópi og minntust jafnan
rausnarlega. En mest hafði hann
gaman af að veita sjálfur og naut
sín þá vel gestrisni þeirra hjóna.
Hann hélt upp á sjötugsafmæli sitt
í sal á veitingahúsi hér í bæ með
rausn og prýði, nutu allir vel en af-
mælisbarnið þó manna best. Seinna
hafði hann orð á að sig langaði til
að halda upp á 75 ára afmælið hinn
21. febrúar 2000. Honum verða efa-
laust sendar margar hlýjar hugsan-
ir á þeim degi.
En nú er hann mágur minn farin
sína hinstu ferð og löngum starfs-
degi lokið. Það er alllangt síðan
hans nánasta fólk taldi sig sjá að
hverju stefndi. Sjálfur hélt hann
lengi vel að hann myndi hressast
og fara að vinna aftur, því til þess
stóð hugurinn alltaf. En þegar frá
leið tók hann því sem koma skyldi
með æðruleysi og að áliðinni jólan-
ótt kvaddi hann þessa jarðvist, um-
vafinn umhyggju og ástúð eigin-
konu og sonar. Við sem eftir lifum
þökkum ræktarsemi og tryggð,
okkur til handa og biðjum honum
og hans nánustu blessunar Guðs,
sem yfir öllu vakfr.
Sigurbjörg Sæmundsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
SCHUMANNS DIDRIKSEN,
Hverafold 27,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítalans á
deild 11E og Heimahlynningar Krabbameinsfélagsins.
Dagmar Didriksen,
Rúna Didriksen, Ásmundur Jóhannsson,
Bjarma Didriksen, Guðmundur Gunnarsson,
Siri Didriksen,
Rita Didriksen, Ásmundur Pálmason,
Schumann Didriksen, Heidi Didriksen,
Diba Didriksen,
barnabörn og langafastrákur.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur
samúð við fráfall móður okkar,
SIGRÍÐAR F. KRISTÓFERSDÓTTUR.
Börn hinnar látnu.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HULDA HALLDÓRSDÓTTIR,
Seljahlíð,
Hjallaseli 45,
Reykjavík,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 12. febrú-
ar, verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju _____________________
mánudaginn 21. febrúar kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er vinsamlega bent á Minningar- og
líknarsjóð Grafarvogskirkju.
Gunnar Maggi Árnason, Stefanía Flosadóttir,
Vigfús Þór Árnason, Elín Pálsdóttir,
Halla Vilborg Árnadóttir, Ásmundur Eiríksson,
Rúnar Jón Árnason, Kristín Eiríksdóttir,
ömmu- og langömmubörn.

t
Faðir okkar, sonur og bróðir,
BJÖRN SÆMUNDSSON
bifreiðastjóri,
lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn 18. febrúar.
Kristbjörg Björnsdóttir,
Magdalena Berglind Björnsdóttir,
Sæmundur Björnsson,
Sigurgeir Björnsson,
Magdalena Brynjúlfsdóttir, Sæmundur Björnsson,
Brynjúlfur Sæmundsson,
Ásta Ásdís Sæmundsdóttir
og fjölskyldur.

t
Sonur minn, bróðir og stjúpsonur,
SIGURJÓN G. JÓNSSON,
andaðist á sjúkrahúsi í Bergen mánudaginn
7. febrúar sl.
Útförin hefur farið fram.
Ástdís Stefánsdóttir,
Örn Jónsson,
Páll Pálsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og tengdasonur,
STEINDÓR GUÐMUNDSSON
verkfræðingur,
Nesbala 66,
Seltjarnamesi,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík miðvikudaginn 23. febrúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hans, er bent á byggingarsjóð Barnaspítala Hringsins.

Bjarndís Harðardóttir,
Eva Hrönn Steindórsdóttir,
Fríða Dóra Steindórsdóttir, Ragnar Ingi Björnsson,
Snorri Valur Steindórsson,
Sigfríð Hallgrímsdóttir, Hörður Hjartarson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur
hlýhug og samúð við fráfall okkar ástkæru
eiginkonu, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SVÖVU EINARSDÓTTUR,
Draumalandi,
Stöðvarfirði.
Stefán Magnússon,
Magnús Aðils Stefánsson,
Einar Már Stefánsson,
Pálmi Stefánsson,
Guðlaugur Aðalsteinn Stefánsson,
Stefanía Ósk Stefánsdóttir,
Herborg Ellen Stefánsdóttir,
Stefán Eðvald Stefánsson,
Gunnar Stefánsson,
Valur Smári Stefánsson,
Hafdís Edda Stefánsdóttir,
Edda Stefáns Þórarinsdóttir,
Elsa Lísa Jónsdóttir,
Sigríður Magnúsdóttir,
Sigríður Emilsdóttir,
Elín Hauksdóttir,
Kjartan Erlendsson,
Björn Marteinsson,
Guðný Jónasdóttir,
Fjóla Þorsteinsdóttir,
Víglundur Rúnar Pétursson,
Helgi Svavarsson,
ömmubörn og langömmubörn.