Morgunblaðið - 20.02.2000, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 20. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Dýraglens
Ferdinand
Smáfólk
HET,MARCIE j'M 60NNA
BE MARY IN THE
CHRI5TMA5 PLAT..WHAT
DO TOUTHINK I
SHOULD WEAR ?
THERE 15 NO
CHRISTMA5
PLAT, 5IR...
THAT U)A5
LA5T TEAR..
Hæ Magga. Ég á að leika
Maríu í jólaleikritinu.
í hveiju fínnst þér að
ég ætti að vera?
tou're
KIPPIN6!
WHT PIPN'T
ANTONE
TELL ME?
7r
EVERTBODT in the
WHOLE WORLD PROBABLT
TOLP TOU, BUT TOU
NEVER LI5TEN..
"~ir
TOUR KINP
HATES MT KINP,
PON'T TOU,
MARCIE?
Það verður ekkert
jdlaleikrit, herra.
Það var í fyrra.
Þú ert að Hver og einn í öllum heim-
grínast. inum hefur líklega sagt þér
Hvers vegna lét frá því, en þú leggur
enginn mig vita? aldrei við hlustir.
Þið af ykkar tagi
eruð ekki mjög
hrifín af okkur, er
það nokkuð Magga.
Kringlunni I 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Mótmælareið
og göngur
Frá Benedikt Vilbjálmssyni:
FYRSTA ágúst 1905 fjölmenntu
bændur af Suðurlandi til Reykjavík-
ur, til að mótmæla uppsetningu sím-
ans og þeirri aðgerð að setja niður
staura hér og þar í landið. Töldu þeir
að þetta hefði skaðleg áhrif bæði á
menn og skepnur. Þama fjölmenntu
þeir til að mótmæla framförum í
þjóðfélaginu,
framförum sem
sparað hefur
mörgum bóndan-
um sporin í gegn-
um tíðina. Síminn
er sennilega það
tæki sem fæstir
vildu vera án og
er undirstaðan að
samskiptum
Benedikt manna nú á tölvu
Vilhjálmsson 0g tækniöld.
Grunur leikur á að hópreiðin hafi
ekki verið eini afrakstur ferðarinnar
suður, því síðan þá, hafa sprottið upp
hópar „mótmælenda". í gegnum tíð-
ina hafa hópar þessir gerst æ hávær-
ari og hafa oftar látið að sér kveða í
mótmælagöngum, mótmælastöðum
og mótmælasvelti svo eitthvað sé
nefnt. Þróunin er orðin svo hröð að
nú geta menn mótmælt á faxi og í
tölvum. Brögð munu vera af því, að
menn séu á lista þeirra, sem vinna
gegn eðlilegri nýtingu Eyjabakk-
anna, þótt þeir hafi ekki sjálfir skráð
sig þar.
Nokkrir aðilar hafa sest niður,
drepið penna í blek og tjáð sig á síð-
um dagblaðanna um þjóðmálin og er
það vel. Það er verra þegar skipu-
lögð eru skrif manna til að reyna, á
ódrengilegan hátt, að hafa áhrif á
þjóðarsálina í erfiðum málum eins og
gert var í Eyjabakkamálinu. Verst af
öllu er þó að vera á móti nýtingu
grænnar orku frá Eyjabökkunum,
eins og Jakob Frímann Magnússon -
gegn hæfilegri þóknun, sem verktaki
í undirsktiftasöfnun svokallaðra um-
hverfisvina.
Þeir sem standa að mótmælum
gegn virkjun hafa orðið uppvísir að
lygum og fölsunum, sem þvi miður
hafar staðið í vegi fyrir málefnalegri
umræðu um þessi viðkvæmu mál. 01-
afur F. Magnússon hefur ítrekað
haldið því fram að listum hafi verið
stolið frá hópnum, án þess að geta
sannað það á einn eða annan hátt.
Hann er að reyna að klóra yfir getu-
leysi samtakanna að vinna að þess-
um söfnunum á vitrænan hátt, t.d.
með að númera listana og skrá niður
hvar þeir áttu að vera. I taugaveikl-
un og geðshræringu yfir hve illa
gekk að safna og í ljósi þess að Al-
þingi afgreiddi málið fyrir jól, not-
færa þeir sér Dagens Næringslif til
að koma á framfæri upplognum upp-
lýsingum. Þar kemur fram að 45.000
íslendingar hafi skrifað undir mót-
mæli við byggingu virkjana á Aust-
urlandi (“...reist seg i motstand mot
den planlagte utbyggningen av et
kraftverk í naturomrádet Fljótsdal-
ur...“) og á móti Norsk Hydro (
“45.000 mot Norsk Hydro“). Olafur
F Magnússon sagði í Kastljósþætti,
að þeir væru ekki á móti byggingu
álvers á Reyðarfirði og ítrekað hefur
komið fram að undirskriftasöfnunin
sé til áréttingar að virlgunin í Fljóts-
dal fari í lögformlegt umhverfismat.
Marklaust plagg
Þeir sem verða uppvísir að svona
framsetningu, eru vísir til að hafa
notað sömu meðulin við undirskrifta-
söfnunina og í annan áróður, sem frá
þeirra herbúðum hefur komið að
undanförnu. I því ljósi er ekki hægt
annað en álykta að þessi gríðarlega
vinna, sem lögð var í undirskrifta-
söfnunina, sé unnin fyrir gíg og sé
marklaus með öllu.
Rétt væri að kanna hver ber
kostnaðinn af herferð þessa fólks,
gegn eðlilegri nýtingu grænnar orku
á Austurlandi. Þau „frjálsu" samtök
sem ætluðu að vinna að verkefninu í
sjálfboðavinnu, buðu íþróttafélögum
að ganga í hús og safna undirskrift-
um, gegn þóknun. Eru það fátækir
listamenn og skáld sem standa
straum að þessum kostnaði, eða eru
það verslunar- og fjármagnseigend-
ur á Stór-Reykjavíkursvæðinu sem
borga brúsann? Getur það gerst nöt-
urlegra, ef satt reynist, að kommún-
istar í Reykjavík séu upp á auðvaldið
komnir, við að reyna að koma félög-
um sínum og flokksbræðrum á kald-
an klaka og viðhalda lágum launum á
Austurlandi?
BENEDIKT VILH JÁLMSSON,
rafeindavirkjameistari,
Egilsstöðum.
Atvinnulíf fram-
tíðar - án kvenna?
Frá Þórunni Sveinbjarnardóttur:
ATVINNULÍF framíðarinnar var
umfjöllunarefni á nýafstöðnu við;
skiptaþingi Verslunarráðs íslands. í
kynningarviðtölum vegna þingsins
lögðu formaður og framkvæmda-
stjóri Verslunarráðs, þeir Kolbeinn
Kristinsson og Vilhjálmur Egilsson,
áherslu á að uppbygging þekkingar-
þjóðfélags væri nauðsynleg forsenda
þess að íslendingar gætu orðið á
meðal þeirra 10 bestu, eins og það var
orðað. Þar hittu þeir félagar naglann
á höfuðið, enda ljóst að hagsæld þjóð-
arinnar verður í framtíðinni byggð á
þekkingu og þjónustu. Það er hins
vegar með öllu óskiljanlegt að í hóp
framsögumanna á þinginu hafi ein-
ungis valist karlar úr viðskiptalífinu.
Ekki er ég í vafa um að frummælend-
ur séu allir hinu mestu sómamenn
sem búi yfir vel ígrunduðum skoðun-
um á framtíð atvinnulífsins hér á
landi en það breytir ekki þeÚTÍ stað-
reynd að konur í íslensku atvinnulífi
eiga greinilega ekki heima í framtíð-
arsýn forráðamanna Verslunarráðs.
Það er með öllu ólíðandi að Versl-
unarráð leyfi sér að stilla upp karlak-
lúbbi í umræðum um þekkingarþjóð-
félagið og framtíðina. Eg spyr mig
hvort ég búi á sama þjóðfélagi og
þessir menn. Hafa þeir aldrei hitt for-
ystukonur í íslensku atvinnuh'fi? Að
vísu eru þær fæstar á ofurlaunum ís-
lensku forstjóraelítunnar en það
haggar ekki þeirri staðreynd að þær
hafa margt fram að færa og hefðu ef-
laust látið sig hafa það að greiða tíu
þúsund króna skráningargjald til
þess að taka þátt í umræðunni um
hvernig skuli tryggja Islandi sæti
meðal tíu bestu þjóða heims. An
kvenna verður sá draumur aldrei að
veruleika.
ÞÓRUNN
SVEINBJARNARDÓTTIR,
Rekagranda 2, Rvík.