Morgunblaðið - 15.03.2000, Síða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 15. MARS 2000 57
FOLKI FRETTUM
SUSHI
Stórir
strákar fá
raflost!
EG SEGI kannski ekki að þeir
hafi þurft á raflosti að halda,
vinir mínir í U2 en velmegun-
arístran hefur þrýst nokkuð á buxna-
strenginn undanfarinn áratug. Það er
kalt á toppnum. Sumir reyna að ná
jarðtengingu með því að traðka á
skordýrum, aðrir írjósa í hel. U2 hafa
verið á toppnum í 17 ár, það eru
reyndar 20 ár núna frá útkomu fyrstu
breiðskífunnar og grúppan fengi lík-
lega flest atkvæði enn í dag ef al-
menningur í hinum vestræna heimi
væri beðinn að velja stærstu rokk-
hljómsveit heims. Hitt er jafnljóst að
gullöld U2 var á árunum 1980 til 1990
og síðustu 10 árin er það bara Aeht-
ung Baby sem verðskuldar hástemmt
lof. Sum sé tími kominn að tengja og
það gera vinir mínir eftirminnilega á
þessari plötu þó skammturinn sé lítill.
Million Dollar Hotel geymir tónlist
við nýjustu kvikmynd Wim Wenders
en U2 hafa áður gert tónlist við
myndir hans. Myndin byggist á sögu
Bonos og Nicholas Klein og platan
hefúr að geyma tvö ný U2-lög og eitt
gamalt og þrjú ný lög sem Bono syng-
ur í félagi við úrvalsmenn í bransan-
um. Það er einmitt það fyrsta sem
vekur athygli manns hve margir
sterkir karakterar koma við sögu
plötunnar. Þama eru Brian Eno,
Daniel Lanois, trompetleikarinn Jon
Hassel, jazzgítaristinn Bill Frissel,
bassaleikarinn Greg Cohen og fleiri
sem saman mynda Million Dollar
Hotel sveitina. Upptökustjóri er Hal
Willner. Þetta eru menn sem hafa
unnið með liði eins og Tom Waits,
Talking Heads, Roxy Music og John
Cale. Eins og sést af þessari upptaln-
ingu þá er tónlistin hér dökk og djúp,
leyndardómsfull og tilfinningaþrung-
1
dropi
1
1
mínúta
frábært útlit
Tafarlaust. Áhrifaríkt. Magnað.
EXTRACT OF SKIN CAVIAR
FIRMING COMPLEX
Einföld andlitslyfting.
Fínar línur hverfa.
Farðinn endist lengur.
Frábært.
laprairie
| SWtTZERLAND
KYNNING
í dag og á morgun fimmtudag
10% kynningarafsláttur
og fallegur kaupauki.
1
ERLENDAR
Skúli Helgason
fjallar um tónlistina
úr kvikmyndinni
„Million Dollar Hotel“
in án þess að gefa of mikið upp.
Þetta er Ameríkan sem Holly-
wood megnar ekki að miðla eða
Berlín - andardrátturinn á rökkvuð-
umstrætum stórborganna.
A plötunni eru 16 verk, Lou Reed
perlan Satellite of Love er þar af í
þremur útgáfum og gamla U2-lagið
The First Time (af Zooropa) kemur
tvívegis fyrir. Svo er slatti af ósunginni
kvikmyndamúsík þama eins og vænta
má á svona plötum. Yfirbragð plötunn-
ar er allt fremur rólegt og svífandi
undiraldan ki-aumandi og svört þoka
yfir vötnum. U2 eiga tvö ný lög á plöt-
unni, annað heitir Stateless og lætur
lítið yfir sér - rólegt og skríður upp eft-
ir bakinu á manni. Lag sem vex og vex.
Hitt er The Ground Beneath Her
Feet, lag U2 við áhrifamikinn man-
söng sjálfs Salmans Rushdie og glæsi-
legt stefnumót ólíkra aðila.
Lögin sem Bono flytur eru hvert
öðru betra. Það sem mér líkar best
við framlag hans á þessari plötu er
einlægnin, drengurinn hefur stund-
um týnt sér í hégóma en í þessum lög-
um þar sem hann þarf að standa einn
og óstuddur leggur hann harðar að
sér og skilar frábæru verki. Lögin eru
líka sterk hvert á sinn máta: Never
Let Me Go er áhrifamikill sálarblús
og eitt sterkasta lag plötunnar með
Jon Hassel í lykilhlutverki, Falling at
your feet gullfalleg melódía sem Bono
syngur með Daniel Lanois og kveikir
minningar um bananaplötuna með
Velvet Underground eða jafnvel Sim-
on og Garfunkel og Dancin’ shoes er
smellið lag sem Bono syngur eins og
áttræður blúsari með krítarbarka.
Nú er það svo að plötur með kvik-
myndatónlist eru iðulega annað
tveggja - frámunalega tætingslegar
eða alltof langdregnar. Þessi plata
eins og reyndai’ ýmsar aðrar með
tónlist við kvikmyndir Wim Wenders
er hins vegar heilsteypt, stemningin
er sú sama í gegnum plötuna, óræð og
magnar seið. Þar spilar flutningur
fyrmefndra úrvalsmanna stórt hlut-
verk, þetta eru kempur sem gera
ekkert minna en óaðfinnanlega og
hrífa mann oft með hárnæmum leik.
Sumt stingur í stúf á plötunni, leik-
H Y G E A
jnyrtlvöruverilun
Laugavegi, sími 511 4533.
Reuters
Bono og Milla Jovovich eiga bæði herbergi á Hótel Milljón dollurum.
konan Milla Jovovich bregður sér í
kattarlíki í flutningi Satellite of Love,
ýmist malar og breimar og er viðbúið
að hárin rísi á gömlum Lou Reed-að-
dáendum. Spilamennska Jon Hassel
og félaga bjargar þó því sem bjargað
verður og túlkunin er óneitanlega eft-
irminnileg. Steininn tekur þó úr í
lokalaginu sem er Pistols-slagarinn
Anarehy in the UK, sunginn á
spænsku! Eg er nú bara ekki nógu
greindur til að átta mig á því hvað
mönnum gengur til með þessu upp-
átæki en fyrstu viðbrögð eru að skrifa
þetta á pressugalla í geisladiska-
fabrikkunni. Kannski lokalagið á
Million Dollar Hotel sé nú gísl á ein-
hverri spænskri pönkplötu! Þessi
endapunktur kemur auðvitað í veg
fyrir að maður fari með eld í hjarta
frá fundi við þessa plötu en brjóst-
sviðinn hverfur um leið og maður set-
ur diskinn í aftui- og hlustar á framlag
Bono og U2 á þessari plötu. Niður-
staðan er sú að á þessari plötu er ein-
hver besta músík sem drengimir frá
Dyflinni hafa gert síðasta áratuginn
eða frá Achtung Baby árið 1991. Ný
U2-plata er væntanleg síðar á árinu.
Það er greinilega of snemmt að af-
skrifa þessa rokkkónga og biðinni er
vel varið á Hótel Milljón dollurum.
Sem, meðan ég man, er þriggja og
hálfrar stjömu hótel.
Nú færð þú Sushi bakka
hjá okkur á miðvikudögurr^
og föstudögum.
Bæði blandaður fiskur og
hrísgrjónarúllur
Éh
náttúrulega!
eilsuhúsið
Skólavörðustíg, Kringlunni & Smáratorgi