Skírnir - 01.01.1835, Blaðsíða 21

21
lætuin Iielgimanna [>ar; ætla margir, a8 gu51iræi5sla
sú sé meira útvortis látgæði hans, enn aÖ liún sé
sprottin af sannri trúrækni, en vel geðjast páfa
og Róms trúmönnum að þessu atviki. Nú er svo
mælt, aÖ Mígúel ætli að staðfestast eptirleiðis i
Vín, og hafi keisarinn lofað lionum þar atlivarfi,
þarsem eigi eru likindi til, að hann setjist aptr í
ríki forfeðra sinna, því Enskir hafa látið fulltrúa
sinn i Róm bcra það upp við páfa, að sá væri
vilji þeirra, að hann viðrkendi Maríu drottningu
og ríkisskipan Pétrs keisara föður liennar; er svo
mælt, að páfa kæmi það mjög á óvart, og þykir
líkligt hann muni tregðast nokkuð við að fullnægja
kröfum Enskra, en þó gegna þeim um síðir, er
honum mundi ofvaxið að etja kafpi, en Migúel
mun liafa ætlað vin sínum Vellíngton annað, enu
liú er framkomið.
I Neapel hneigðist stjórnin heldr til sjálf-
ræðis, frá því er áðr var, og er það helzt eignað
fortöluin kennilýðsins, er þar er bæði fjölmennr
og mikluráðandi. Er svo mælt, að þaraf fari heldr
hnignandi ástsæld sú, er konúngr í öndverðu var
i hjá þjóðinni, og staðfestist það nokkuð af því at-
riði, að honum var ráðið banatilræði i haust,
þegar haun einn dag með hirð sinni, í dýrðligri
prócessíu, gekk til tíða, en þó varð konúngi eigi
meint við, en sá sem verkið vann varð gripinn,
og rcfsað eptir makligleikum. Jarðskjálftar gengu
víða um ríkið eð syðra þar, og varð mein að og
mikið fjártjón; voru og miklar hræríngar og um-
brot i Vesúv eldfjalli, og sprúði það eldleðju og
ösku, og stóð svo þegar seinast fréttist. Yið