Skírnir - 01.01.1837, Síða 58

I
— GO —
hvöruig komingur ætlaSi a5 fara að, og fta5 sæti
illa á fteitn, sem vildu láta [tjóðareltindin vera
æðst allra réttinda, að láta þetta viðgángast;
taldi lianu svo um fyrir [teim að Jteir báðu 6 nlls
um lausn frá embættum sínum (2(5 Augúst); ett
nærri var bonum samt orðið liált á þcssu máli,
Jtví Montalivet, sem réði innanríkis málefnunum,
sagði konúngi frá, og var [tá Athalin lierforíngi ,
sendur til að telja þeim trú utn, að konúngur
væri rniklu öðruvísi skapi fariun enn Thiers hefði
sagt, og „Jiað mætti vel verða” að liann hjálpaði
Sjiánverjum. [>etta vann [tað á, að stjórnarlierr-
arnir hikuðu sig, og var þá samstundis hlaupið til
að auglýsa, að það væri ekki nema þvaður úr
'lliiers sem liann liafði látið prenta í l’arísar-
blaðinu (Journal de Paris), og þeir ætluðu öld-
úngis ekki að segja af sér völdum; þetta átli að
sneypa Thiers, en liann vann þó það á að lokum
að allir þessir fóru úr embættum, og mun konúngi
þá .ekki liafa likað betur, cr hann sá merki þess,
að hann átti ekki við Thiers einann að tebla;
mun Iiaiiu liafa hugsað, að hann gæti heldur ráðið
í skarð hans eins enn hinna allra. Thiers ferð-
aðist eptir þetta í haust er var til Italíu, og
dvaldi hann þar nokkra liríð, en kom aptur lieiin
til Parísarborgar í Októberinánaðár lok. Nú átti
konúngur sem optar bágt með að koma saman
ráði handa sér, og var ekki fullráðið fyrrenn undir
Mikjálsmessu (21 Sept.); varð þá Molé aéðstur í
því ráði og voru houum falin á hendur utanrikis-
málefnin ; liann er sagður séður maöur og stilltur
vel, en ekki hneigður til að taka frammí hjá öðr-
/