Skírnir - 01.01.1890, Blaðsíða 12

12
PERÐ STANLEYS f AFUIKU 1887-89.
ekki frá Egyptalandi, að bróf þín frá Egyptajarli væru föls-
uð, Gordon væri ekki fallinn og þú liefðir gert samtök við
Emin um að flytja þá, konur þeirra og börn úr landi burt
og selja þá sem þræla í hendur Englendingum. þetta gekk
staflaust og þeir trv'tðu því. þess vegna vorurn við Emin
teknir höndum. Uppreisnarmenn söfnuðu því næst foringjun-
um 8anvan og héldu mikinn fund. þeir, sem grunaðir voru
um vináttu við Emin, voru settir af og uppreistarmenn settir
í stað þeirra. Enginn þorði að malda í móinn. Sumir vildu
leggja Emin í járnfjötra, en hermennirnir kváðust ekki leyfa
neinum að leggja hendur á hann, og við það varð að sitja.
þeir ætluðu líka að leggja gildrur fyrir þig og ná þér.
þá fróttist, að herlið frá Mahdíanum væri á leiðinni með
3 gufuskip og mörg smærri skip. Omar Sali, foringi þeirra,
sendi 3 munka með bréf til Emins og heimtaði, að hann gæfi
landið í hendur honum strax. Uppreistarmenn settu munk-
ana í fangelsi. Að fám dögum liðnum gerðu Mahdistar á-
hlaup og unnu bæ einn, drápu fimm foringja og fjölda manns,
og tóku konur og börn og miklar vistir. Fólk flýði úr öllum
næstu bæjum. Mahdistar kvað vera um 1500, segir Emin.
Uppreisnarmenn róðu af að berjast, en hver höndin var upp á
móti annari meðal þeirra, því engin vildi öðrum hlýða........
Foringjarnir eru orðnir hræddir og vonast nú til að þú kom-
ir, og vilja fara burt með þér........Vór erum eins og mýs
í gildru; þeir hvorki sækja né víkja og jeg held að það fari
fyrir oss eins og gamla Gordon í Khartum; hefði Etnin ráðið,
þá var öðru máli að gegna. Ritaðu einum af foringjunum að
þú viljir tala við okkur og ritaðu okkur Emin, hvað marga
ínenn þú hefur.............Nú trúa allir að þú sért frá E-
gyptalandi, og vona, að þú bjargir þeim úr þessum nauðuin.
Ef við komumst ekki lífs af, þá minnstu mín við vini mína.
Wadelai, 24. nóvember 1888.
Sendimaðurinn er enn ekki farinn, svo jeg bæti þessu
við. Skömrau eptir að jeg ritað bréf mitt fóru uppreisnar-
menn móti Mahdistunura, en biðu ósigur og féllu sex foringj-
ar og margir hermeim; urðu hermennirnir nú svo gramir, að
þeir sögðust ekki berjast nema Emín væri látinn laus. Hon-
um var þá sleppt, og hann var sendur til Wadelai með mór.
Hann ræður engu í fylkinu enn, en við erum nú rétt við