Fjölnir - 01.01.1843, Síða 14

14
Á SUMARDAGSMORGUNIIVN FIRSTA.
(1842.)
J>ökk sje jijcr, Guö! lirir j>enna blund,
er j)á jeg um síðstu vetrarstund;
hann hressti mig, og huga minn
huggaði firir máttinn fiinn;
nú hefir sumarsólin skjær
sofnaðan þínum fótum nær
vakjið mig, svo að vakni }>in
vegsemdin upp á túngu mín.
Höfundur, faðir alls, sem er
um alheímsgjeíminn Iivar sem fer,
þú, sem að skapar Ijós og líf
landinu vertu sverð og hlíf;
mirkur og villu og ligalið
láttu nú ekkji standa við,
sumarsins góða svo að vjer
sannlega njótum rjett sem her.
Vorblómin, sem j)ú vekur öll
vonfögur nú um dal og fjöll,
og hafblá alda’ og himinskjin
hafa mig leíngji átt aö vin.
Leífðu nú, drottinn! enn aö una
eítt sumar mjer við nattúruna;
kallirðu }>á, eg glaður gjet
gjeíngið til þin hið dimma fet.