Fjölnir - 01.01.1843, Page 16

ANDVÖKUSÁLMUR.
Sveí þjer andvakan arga !
uni jijer hvur sem má.
Jú hefir mæðu marga
mirkurstund oss í hjá
búið með böl og firá,
fjöri og kjark aö farga.
Fátt verður fteím til bjarga,
sem nóttin níðist á.
Mirkrið er manna fjandi,
meiðir f>að líf og sál,
sídimmt og síf>eígjandi,
svo sem helvítisbál
gjörfullt með gjis og tál.
Veít jeg að vondur andi
varla í f>essu landi
sveímar um sumarmál.
Komdu dagsljósið díra,
dimmuna hrektu hrott;
komdu heimsaugað híra,
hclgan sindu f>ess vott,
aö ætíð gjörir gott,
skjilnínginn minn að skjira,
skjepnunni fiinni stíra ;
jeg f>oli ekkji fietta dott.