Fjölnir - 01.01.1843, Page 29

sævi hann harðri
helvítis und
indishlóm ikkar,
svo þau öll hjaðni.
Hrærir þig að et'ngu
harmur Dagrúnav?
svívirt meía?
svikarinn vondi!
harn okkar beggja?
eg her ftað undir hjarta
allt sem vargsvánga
væta mætti tárum.
Siglir hann, siglir!
svífur skjip frá landi,
grátþrotin augu
grimmum manni ftlgja;
íláráður heílsar
á fjarlægri strönd
heítmeí nírri.
Svo cr hjörtum skjipt.
Barnúngjinn hlíði
hjó á móður skauti,
ástfalinn úngri
algleímis værð;
hrostu hjört augu
hláfögur móti
móðuraugum
morgunrósar.
Og ástfagur
allur svipur
auma margminnti
á mind ins horfna;