Fjölnir - 01.01.1843, Page 38

38
ÁLFAREÍÐIN.
(Eptir Heine.)
Stófi cg út’ í túnglsljósi, stóð eg út við skóg,
stórir komu skarar, af álfum var þar nóg;
ltljcsu þeír á saunglúðra og l>ar j)á að mjcr fljótt
og lijíillurnar gullu á lieíðskjírri nótt.
Hlcíjilu jicír á fannhvitum hcstum ifir grund,
hornin jóa gullroðnu hlika við lund;
eíns og jtegar álftir af ísa grárri spaung
fljúga austur heíði með fjaðrajnt og saung.
Heílsaði lmn mjer Drottníngjin og hló að mjcr um Ieíð,
hló að mjer og hleípti hestinum á skjeíð.
Var j>að útaf ástinni úiigu, sem cg l>er?
eða var }>að feigðin, sem kallar að ntjer?