Fjölnir - 01.01.1843, Qupperneq 61

61
filix innascitur agris, og er orðtakjið þannig íslenzkað:
“akurlendi, sem engin rækir, elur illgresi, í eldin hæf!”.
jjetta er nú ekkji nema eín lína, enn J)ó eru tvær mál-
villur í henni, sem eíga eíngan stað; “engin” lilítur að
vera kvennkjins , og “eldiu” íleirtala af eldi, og ætti {iví
efnið í orðtakjinu að vera: að f)au sáðlönd, sem eíngji
kona rækjir, ali gott illgresi til fóðurs. Lika er |>ar nóg
af öðrum eíns orðatiltækjum og þessuni: “í tilfelli af,"
“ad margir af okkur aptur i dag erum hér mœttir í sama
tilgángi,” “ad fánga þorsk,” “og adra Islands vini og
velunnara," “án þcss ad koma til skada," “frarn i Julmm”.
jáað nrun varla {)urfa að gjeta {>ess , að orðfærið á
því, sem sjera Tómas heítinn hefir samið, hcr af hinu
eíns og gull af eíri.
VIII. 5íugíi)ftng ttm ffiejfitramtðiná optnbera búffapar fjctr-
fjób fpri Tfrttt 1827 til 1839 utge'ftn af ftiórnenbitm en§ fatrta
íínttmanni 33. Sborftcinfon Síibbara af Sannebrogett og
SpfSItmianni <S. ©cl)ulefen t ©nœfelíónefé ©t)flu. S3ibci;ar
.Kíauffri, 1839. 8. 16 hlss
“Eptir sem þessi bók er ekkji mjög laung, hvar um
hvur og eínn gjctur sig ifirbevísað nteð {)ví að Icsa bókjina,
eíns og vjer eínnig höldum okkur {)ar um ifirbevísaða, hvur
sannfæri'ng þar við framast, að sjálf bókjin er ekkji nema
tvö blöð, eíns og hún líka er samanskrifuð af vesturamtsins
opinbera amtmanni, að frádrergnum síslumanni Schulesen,
hvað vjer skilja þikjumst af lstu bls. línu 21stu, samt
að viðbættum jiremur listum, á hvurjum eígjineígnarbænda
og annarra gjafara nöfn standa skráð; svo má {>ó samt
sem áður af áðurnemdri bók sjá og skjilja, að þar gjefast
menn , jafnvel meðal vesturamtsins góðu innbúa, sem Iáta
á prent útgánga, aö okkar higgju, harla nitsamar og vel
samdar ritgjörðir, ef eínhvur vildi semja þær, hvar á mót
{)aö er af {>eím JLbókjinni viðterngda Iista í augum uppi,
að líka mætti finna eínstaka efnaðan og rausnarlindan
mann, í jþað minnsta sem álitinn er að vera })aö, hvur {)ó