Fjölnir - 01.01.1843, Qupperneq 84

84
GiÓÐUíl SNJÓR.
“^næliga snuggir,
kváðu Finnar.”
Fornm. S. Vllda B. 20s(a bls.
Eínu sinui vav síslumaður — jeg lield fiað hafi verið í
Rússlandi. Hann |iótli vera tekjuharður, og fór þá stundum
ekkji vcl að bændunum, enn við eínn þeírra gat hann
ekkjert átt, þvi hann var svo [ivcr og þrálátur, að hann
galt alla þegnskjildu sína í tækan tíma, og vildi svo aldreí
gjalda neítt meíra. Hann drakk ekkji heldur, svo á því
irði haft, og átti fallegasta húsið í því þorpi. Hann hjet
Pjetur Ivarsson, og var ekkji von að síslumanninum væri
vel við hann.
Leíð síslumanns lá opt um þorpið , þar sem Pjctur
átti heíma , og var honum þá alltjent raun í að sjá þar
svona fallegan bóndagarð. Eínn veturinn gjöröi fannfergji,
fóru menn þá í sleðum bæa í millum, eins og siður er til.
Jað bar við eínn dag, að síslumaður ók í sleða , hann
var í lijarnarfeldi, og kom í þorpið, þar sem Pjetur hjó.
Hann var þá að velta firir sjer, hvurnig hann ætti að
komast ifir lítið af því, sem þessa heíms hafnendur kalla
valtan veraldarauð, og datt honum þá Pjetur alltaf í hug.
Neíöin kjennir naktri konu að spinna, og svo var um
síslumann, því satt að scígja var lítið orðið í buddunni
hans, þvi heldri mennirnir í síslunni gáfu liomini sjaldan
færi á sjer, enn af aumíngjum er lítið að hafa. Alltaf var