Fjölnir - 01.01.1843, Page 85

85
hann samt óþreítandi aS sjá um þá. INú kom honum ráh
i hufí, og ekur heím í hlað hjá Pjetri. Bóndi kjemur út
bcrhöf aftur, og hiöur hann auðmjúklega að koma inn,
[lútt honum raunar þætti þetta ekkji vera vinafundur.
Sislumaður hafui á sjer hiifðingjasnið, og Ijet leíngji gánga
eptir sjer, fór þó seínast inn í stofu og taldist ekkji undan
að borða morgunverð, og var alltaf að stinja og kvarta,
hvursu störf sín væri erfið og mæðusöm.
"]F>að er fallegt”, sagði hann, “sem mjer hefir verið
sagt að gjöra núna scínast; jeg á að grenslast eptir hjerna
á allri kjeísaraeígninni, hvurt hjer sje ekkji nokkurs konar
snjór, sem þeír vilja fá, og á að senda hann til hirðar-
innar, hvar sem jeg finn hann.” “Guð blessi kjeísarann,
síslumaður góður!” sagði hóndinn; “er mjer leílilegt að
spirja, hvað þeir ætla aö gjöra við snjóinn ?” “þní veízt
það, Pjetur minn”! sagði síslumaður, “að stórhöfðíngjar
eru stundum skrítnir; það hefir komizt í þrætni við hirðina,
hvurt snjórinn væri hvítari firir sunnan eða norðan. Nú
ætlar kjcísarinn sjálfur að skjera úr málinu og vill fá að
sjá hvurntveggja snjóinn.”
“Dírt er drottins orðið”, sagði Pjetur , “gjörið þjer
svo vel að súpa á, síslumaður góður”! Hann var orðinn
hræddur um , að sjer irbi skjipað að fara að flitja snjó
lángar leíðir. ]>að var auðsjeð , hvað það mundi kosta,
ef bann ætti ab aka snjó á mörgum vögnum heím til höfuð-
borgarinnar, þvílíkan óraveg. 3>á sagði bóndi: “bág er
tíöin, herra góður! peníngaeklan og kaupstaðarskuldirnar,
eíns og þjer vitið sjálfur.” Síslumaður leít við honum og
sagði með hitann upp’ í sjer. nokkuðsona, öllum verður
eitthvað til bjargar, þá er að Ieíta bragða.”
“Ætla þjer vilduð láta svo Iítið, Andres minn!” sagði
bóndinn , “að taka við þrem spesíum , mjer væri þökk á
því.” “Jú gjetur ekkji betur boðið, Pjetur minn!” sagði
síslumaður, “cnn mjer liggur ekkji á peníngum”. Hann
hætti þá að borða og stóð upp, og fór að gánga um gólf