Fjölnir - 01.01.1843, Qupperneq 86

86
og varö litiö út um stofugluggann. Pjetur stóð berhöfðáður
út’ í horni og klóraði sjer i höfðinu, J)ví honum var ekkji
farið að verða um sel. “j)að kalla jeg hvítan snjó,” sagði
sísluma'1 urinn, “sern Jiarna er úti, hann er eins og mjöll,
Pjetur!” “Vægðu mjer, herra góður! það er ekkji hetri
snjór enn annarstaðar; jeg skal seigja iður nokkuð, snjórinn
er miklu hvítari hjá honum nafna mínum.” “Vertu ekkji
að {>ví arna”, sag'.i síslumaður, “jeg sje [>að dável, j>etta
er ágjætur snjór, {>ú mátt til að fara með hann á tíu
vögnum”.
Bóndi bað sig undan sem bezt hann gat, og barði
sjer á alla vegu og fór að hrina, enn {>að dugði leíngji
vel ekkji neítt, {xí ljet síslumaður Ieíðast til um síðir firir
50 spesíur, enn Pjetur varð að lofa honum með kossi og
handaliandi, að }>eigja um {)etta eins og steínn, svo
{>að kjæmist ekkji upp, að síslumaður hefði leínt svoria
fallegum snjó.