Fréttir frá Íslandi - 01.01.1878, Blaðsíða 38

38
FRÁ ÍSLENDINGUM í VESTURIIEIML
sjón hjá mönnum um alla nýlenduna, og kom það þá upp,
að 116 heimili mundu vera allvel stödd, og jafnmörg önnur
eigi aílagsfær, en 23 að kalla bjargarlaus. í söfnuðum Páls
prests sáu menn eigi annað ráð vænna cn að leita hans, og
biðja hann að útvega sjer styrk nokkurn til að geta lifað.
Hann tók því vel, og leitaði til trúarbræðra sinna í Banda-
ríkjum, er þegar urðu við áskorun hans, og sendu söfnuðum
hans drjúgan styrk til framfæris þeim í bráðina. fessu til-
tæki reiddust margir í hinum söfnuðunum, kölluðu þetta betl,
og þótti ómannlegt að leita svo fljótt á náðir annara, í stað
þess að reyna að bjargast sjálfir í lengstu lög. Af þessu varð
enn óþokki með flokkunum, enda var trúarágreiningurinn þá
jafnframt. En þó að bjargbón þessi væri gjörð í góðu skyni,
varð hún þó til þess að koma því orði á, að nýlendan væri
enn aumlegar á sig komin, en hún í rauninni var. Bráð-
um rjettist nokkuð úr, því tíðarfarið var yfir höfuð mjög gott
um veturinn. Vorið var nokkru kaldara að sínu leyti, og svo
sumarið. pó varð uppskera sæmileg víða. Hveiti, mais og
baunir spruttu allvel, og sömuleiðis kartöíiur, cn miður aðrir
garðávextir. Kvikfjárrækt er enn lítil í nýlendunni, en því
meira munar ura fiskiveiðarnar, Winnipeg-vatnið er eitt með
fiskisælustu vötnum, og befur veiði í því mjög sjaldan brugð-
izt, þá er til þess hefur náð. Hefur það bjargað mörgum,
og er svo sagt, að trauðlega mundu nýlendumenn hafa bjarg-
azt f hjeraði þessu, ef þeir hefðu eigi notið vatnsins. Árferð-
ið mun þannig að öllu samanlögðu liafa mátt heita í meðal-
lagi. Skarlatssótt og mislingasótt stakk sjor niður á stöku stað,
en að öðru leyti var heilsufar gott í nýlendunni.
Hagur nýlendunnar stendur yfir höfuð fremur tæpt. Eitt
af því, sem einna-mest stendur henni fyrir þrifum, er vega-
og samgönguleysi, sem virðist vera enu tilíinnanlegra þar en
lijer. Viðskipti nýlendumauna við Ameríkumenn eru eigi mikil
cnn, enda er eigi öðrum en íslendingum leyft að nema þar
land. Nýlendumenn sjálfir eru eigi á eitt sáttir um það, hvort
banna oigi öðrum en íslondingum aðgang að landinu eða eigi,
og er um það nokkur ágreiningur milli hinna mest málsmet-
andi manna þar. Sumir þeirra vilja opna nýlenduna, eða