Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1903, Qupperneq 31

Rannsókn
í Gullbringusýslu og Árnessýslu suniarið 1902.
Eftir
Brynjúlf Jónsson.
Sunwið 1902 ferðaðist eg fyrir fornleifafélagið um þær sveitir er
liggja á Reykjanesskaga og þar í giend, og gjörði þær athuganir seni
hér fylgja:
1. Þingness-pingstaður við Elliðavatn, var hið fyrsta, sem eg skoð-
aði, og gjörði eg uppdrátt af honurn, þvi Arbók fornleifafélagsins hefir
engan áður. Þar að lútandi skal eg geta þess, að búðatóftirnar eru suð-
vestantil í nesinu. Gengur þar mjótt sund eða djúp lág frá suðvestri til
norðausturs milli tveggja smáhæða. Eru 3 búðatóftir suðaustan í vestur-
iiæðinni, en eigi færri eti 14 norðvestan í hinni eystri. Flestar eru þær
óglöggar orðnar. Mældi eg að eins eina, þá er ntér virtist einna glögg-
ust og einna stærst; var hún nálega 8 faðtnar (stignir) á lengd og vel ,
fðm. á breidd út á veggjabrúnir. Margar af hinum virtust mér þar á við,
en surnar þó styttri. I tveim stöðum eru 2 samhliða, aðrar að austan,
hinar að vestan við lágina. Og i 2 stöðum eru 3 samhliða, hvorutveggi
að austan, aðrar ofar, hinar nær láginni. Gaflinum í þeim hafði dálítið
verið raskað, eigi alls fyrir löngu, því þar hafði verið lögð undirstaða
undir hústóft, liklega fjárhúskofa, og þá auðvitað nokkuð grafið til um
leið. En til allrar hamingju hafði verið hætt við það aftur og skemnid-
irnar því eigi orðið mjög miklar. Niðurundan þessum tóftum er garð-
brot, setn liggur í hálfbring og gat eg ekki séð fyrir endunum. Það var
eins og þeir hyrfi í brekkuna. Má vera að þar hafi verið hringur, en nú
sé efri hluti hans horfinn í jarðveginum. Um það fullyrði eg ekkert.
Ein af búðunum virtist mér að hefði haft afhús við neðri. endann, en