Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1916, Qupperneq 15

Í5
978) höfðingi í Börgaríirði firi sunnan Hvítá. Hann var hois-
goði, ok réð firi hofl því, er aller menn gulldu hoftoll til firi
innan Skarðsheiði«. Ketnur þetta öldungis heim við liðsafnað
lians undir þingið í Þingnesi eptir brennu Blundketils 962 (sbr.
Hænsa-Þóris s. 13. k.) og Lnb (St. b. 41. og H b. 29. k.), þar sem
sagt er, að Illugi tauöi, sem var af ætt Geitlendinga, hafi farið að
búa »á Hofstöðum í Reykjardal, þvíat Geitlendingar áttu at hallda
upp hofl því at helmingi við Tungu-Odd«. Systir Illuga var Þórlaug
gyðja og heflr líklega verið hofgyðja að þessu hofi á Hofstöðum, sem
verið hefir höfuðhof, eitt af þeim þremur í Þverárþingi. — Sömu-
leiðis kemur þetta takmark öldungis heim við það, er segir í Heiðar-
vigasögu (24. k.)1) um samþykt héraðsmanna í Borgarflrði, er gilti
»frá Hafnarfjöllum ok til Norðrár, sem þeirra þingmenn eru flestir
Siðumanna ok Flókdæla«. Um samþykt þessa er getið í sambnndi
við heiðarvígin, sem eru talin hafa verið sumarið 1014, en sagt að hún
hafi verið gerð eptir víg Þorsteins (líslasonar í Bæ og Gunnars sonar
hans, sem Guðbr. Vigfússon telur (í Safni I. 498—99) orðið hafi 1006.
Er svo að sjá, sem verið hafl einn þriðjungur eða goðorð Þveiár-
þings sunnan Hvítár, alt frá því fjórðungaskiptingin komst á og fram
yfir 1000, og höfuðhofið á Iíofstöðum. — Hin tvö goðorðin virðast
þá hafa verið vestan árinnar, höfuðhofin á Hofstöðum lijá Slafholti
og Hofstöðum á Alptanesi, en goðarnir Stafhyltingar og Mýramenn,
Teitr Þorbjarnarson í Stafaiiolti og Egill Skallagrímsson að Borg og
síðan, t. d. um 978 (sbr. Egils s. 81. og 84. k.) synir þeirra, Einar
í Stafaholti og Þorsteinn að Borg; og þá var Tungu-Oildr goðinn
sunnan Hvítár, svo sem áður var sagt; hefir hann þá verið orðinn
gamall, því að synir hans eru fulltíða menn orðnir 962, er Blun-
ketilsbrenna varð, og var hann þá goði, er þingið var í Þingnesi,
sem Þórðr gellir varð frá að hverfa, og fjórðungaskiptingin var
lögtekin á alþingi (sbr. Hænsa-Þóris 8. og Isl. bók). Þá er getið um
Arngrím goða í Norðtungu, og að hann hafi safnað mönnum til
þingsins 962 í Þingnesi »una Þverárhlíð ok Norðrárdal at sumum
hluta«. Vist mun hann þó ekki hafa verið goðorðsmaður, fremur
en Þorkell trefill, sem »safnaði mönnum it neðra, um Mýrar ok
Stafholtstúngur, ok suma Norðrdæla hefir hann með sér« (H.-Þ. s.,
13. k); segir sagan, að hann hafi verir kallnður Arngrímr goði, og
svo er hann nefndur í Lnb. (St. b. 46. og H. b. 34. k.). Hann var
enginn höfðingi og hafði víst engin mannaforráð. En goðanafnið
kann hann hafa fengið af þvi, að hann hafi bygt hof á bæ sínum
‘) ísl. s. II. 344—45; sbr. og bls. 310 og 359.