Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 04.01.1986, Blaðsíða 18

50
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Pegar hús þetta var grafið upp komu í ljós slitur af koladrefjum eða
mjög þunnu gólfi, sem hér hefur verið nefnt gólf I, á milli dyra og eld-
stæðis. Suðurjaðar þess var um 0,20 m sunnan línu frá syðri dyrakampi
eða syðri hlóðasteini. Suðurjaðar þess er beint uppi yfir suðurjaðri kola-
gólfsins í gólf II, en norðurjaðarinn var mjög óljós, enda virtist sá hluti
gólfs þessa hafa skolast burt. Á milli þessara gólfleifa og aðalgólfsins
(gólfs II) var þunnt svart sandlag eða öllu heldur eldfjallaöskulag. Gólf
I náði ekki alveg austur að eldstæðinu, en að vestan hélt það áfram allan
rangalann og náði raunar suður öll göngin (E), en varð óljóst og hvarf
þegar að forstofunni kom. Alls staðar var undir því sandlag, en undir
því sandlagi skýrt gólf í auðsénum tengslum við hellulagnir, stoðasteina
og veggi. Trúlegt er að þetta efra lag hafi myndast eftir jökulhlaup það,
sem eyddi bæinn, líklega þegar hann var tæmdur og rifinn. Pað er
hvergi í sambandi við eldleifar og mun vart tákna búsetu.
Af því sem að framan greinir má telja víst að trégólf eða pallur hafi
verið í sunnanverðu húsi F og ef til vill einnig í norðurenda. Syðri
pallur hefur verið að lengd nálægt 3,10 m frá austri til vesturs (breidd
hússins innan stoða) og að breidd 2,00 m frá suðurgafli til miðgólfs.
Kolagólfið eða miðgólfið á milli dyra og eldstæðis hefur ekki verið
mjórra en 1,50 m og er nokkurn veginn skýrt afmarkað, nema helst að
norðan. Nyrðri pallur gæti hafa verið allt að 3,20 m langur frá austri til
vesturs og nær 2,20 m breiður. Pessi mál á norðurpalli eru þó mjög
óviss, þar eð vatn hafði slævt öll ummerki. Pá ber einnig að hafa í huga
að stórt eldstæði krefst auðtekins eldiviðar og má gera ráð fyrir að hann
hafi verið tekinn inn um norðurgafl og líklega hefur verið haft eitthvað
tiltækt af eldsmat í þeim enda hússins þegar ofninn var kyntur.