Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 04.01.1986, Blaðsíða 22

54
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
taldi hann að trégólfið hafi verið í svipaðri hæð og yfirgerð augans, sem
áður var minnst á.
Stórt steinker var norðarlega við vesturvegginn, (sjá fundaskrá nr.
4012). Sé þetta hús salerni og þetta stóra ker staðsett í því, þá er freist-
andi að halda að það hafi þjónað einhverjum þeim athöfnum sem þar
fóru fram.
H (eldhus)
Austast í bæjarröðinni var tótt, sem sneri norður-suður og líklegt að
timburgafl hafi verið fram á hlað. Veggir voru hlaðnir úr hraungrjóti en
aðeins voru eftir um 0,7 m af hleðslunni. Húsið var um 3 m á breidd
og kringum 7 m á lengd, en þó var erfitt að sjá hversu langt það náði
til suðurs. Norðurgafl hafði eyðilagst af vatnsrennsli.
í tóttinni var vatnsborinn sandur, en í honum skaraðar þakhellur.
Stoðasteinar voru fjórir hvorum megin með langveggjum. Gólfið var
ákaflega óslétt, flekkótt og lagskipt með kolalögum, ösku og mold.
Yfir gólfinu var athyglisvert lag, sem trúlega hefur verið setlag cftir
flóð. Gólfið var ekki nema 0,33 m hátt eða nokkru lægra en gólfið í
skálanum.
Lokræsi hefur verið í gólfinu og endaði það við vesturvegginn og
varð ekki frekar greint. Eldstæði hefur verið við austurvegginn en það
var öskuflekkur sem var eins og í laut, sem þó var ekki hlaðin. Efst í
flekknum var 0,05 m þykk ljós aska og undir því lagi 0,06 m þykkt lag
af kolum, sóti og öskuflikrum. Þetta eldstæði taldi Gísli vera aðaleld-
stæði húsanna þar sem matargerð hefur að mestu farið fram eins og
hann komst sjálfur að orði í dagbók.
Austur frá austurkampi þessa húss var hlaðinn veggur til austurs allt
að húsagarðinum, en hann var raunar víða eyðilagður af vatnsrennsli.
Veggur þessi var tæpur metri á þykkt og hlaðinn úr torfi og grjóti. Vel
gæti hafa verið hlið á honum uin 1 m vestan við húsagarðinn.