Norðurljósið - 01.01.1978, Blaðsíða 26

26
NORÐURLJÖSIÐ
„Því að þér eruð dánir, og líf yðar er fólgið með
Kristi í Guði.“ Kól.3.3.
Drottinn Jesús er á förum heim til föðurins. Kvala-
brautin og krossdauðinn eru næstu áfangar. Eftir verða
elskaðir vinir hans: þeir hafa fylgt honum, þreyttir
stundum og hungraðir, jafnvel legið úti með honum.
Þeir voru sem litlir kvistir, gróðursettir í jarðveg Guðs
ríkis, til að vaxa og verða sem mikill, aldinbær tré,
sem dreifa sínum ávöxtum víðs vegar.
öldin, tímabilið, sem stóð yfir þá og stendur enn,
er vond öld. Unnt er þó að frelsast frá þessari vondu
öld. Sú frelsun kemur aðeins fyrir Drottin vorn Jesúm
Krist.
Margir hafa villst á liðnum öldum og villast enn,
er þeir vilja fá lausn frá öldinni vondu. Á eyðimörk-
um, í hellum og í klaustrum hafa menn einangrað sig,
til þess að vond áhrif heimsins næðu ekki til þeirra.
Braut heilagleika og fullkomnunar hlaut að finnast,
er þeir voru sem fjarstir vondum áhrifum heimsins.
Ekki reyndist flestum þetta þannig.
Flótti frá heiminum var ekki né verður leiðin til
lausnar, heldur hitt að deyja með Kristi, setja dæmið
upp þannig: „Ég hef dáið með Kristi, þegar hann dó
fyrir mig.“ Engin lög né lagabálkur ná yfir dáinn mann.
Hann er kominn út fyrir svið þeirra.
Maður, sem er dáinn með Kristi, er kominn út fyrir
það svið, þar sem lögmál syndarinnar og frumreglna
heimsins ráða öllu. Hann getur ekki tekið heiminn og
hégóma hans í faðm sér, fyrst hann hefur verið kross-
festur með Kristi og dáinn þessu með honum. Líf and-
legs kristins manns er á æðra sviði, sviði samfélags við
hinn upprisna og uppstigna Drottin Jesúm og Föðurinn,
sem sendi hann. „Tæling holdsins tálglit heimsins
töfra eigi framar hann.“
Þeir, sem trúa nú á Drottin vom Jesúm, eru líkir óút-
sprungnum rósahnöppum. Þegar því skeiði líkur, blasir
rósin við í allri dýrð fegurðar sinnar og ilms, eig-
anda sínum og öðrum til unaðs.
12. kafli.
„Dauði, hvar er broddur þinn?“ 1 Kor. 15.56.
„Til þess birtist Guðs sonur, að hann skyldi brjóta
niður verk djöfulsins." (l.Jóh.3.8.)
„Hann, það er að segja Jesús,.... sjáum vér vegna
þján-'ngar dauðans krýndan vegsemd og heiðri, til þess
að hann.... skyldi dauðann smakka fyrir alla....
Þar sem nú börnin eiga hlutdeild í holdi og blóði,
þá hefur hann og sjálfur fengið hlutdeild í því,....
til þess að hann fyrir dauðann gæti að engu gjört þann,
sem hefur mátt dauðans,. . . .djöfullinn, og frelsað alla,
þá, sem af ótta við dauðann vom undir þrælkun
seldir alla sína ævi.“ (Hebr.2.,8.,9.,14.,15.)
„Hann afmáði skuldabréfið á móti oss,. . . . og hann
tók það burt með því að negla það á krossinn.“
Kól.2.14.
„Laun syndarinnar er dauði,“ lætur Andi Guðs Pál
postula rita. (Róm.6.23.). Þau laun voru goldin þeím
Adam og Evu og öllum þeirra afkomendum, nema
tveimur. Hinn fyrri þeirra var Enok, spámaður, og sjö-
undi maður frá Adam. Hann var hrifinn á brott heim
til Guðs, er hann var þrjú hundruð sextíu og fimm
ára gamall. (l.Mós.5.24.)
Hinn síðari þeirra var spámaðurinn Elía, sem „fór
til himins í stormviðri." (2. Kon. 2.11.)
Oft hafa menn verið áminntir um: að búa sig undir
dauðann. Merkilegt er, að nýja testamentið geymír
enga slíka áminningu. Ekki eru þær samt fáar, sem það
gefur á ýmsum öðrum sviðum, og er þar ritað meðal
annars á þessa leið:
„Ekki viljum vér, bræður, láta yður vera ókunnugt
um þá, sem sofnaðir eru, til þess að þér séuð ekki
hryggir eins og hinir, sem ekki hafa von. Því að ef vér
trúum því að Jesús sé dáinn og upprisinn, þá mun Guð
sömuleiðis fyrir Jesúm leiða ásamt honum fram þá, sem
sofnaðir eru,... því að sjálfur Drottinn mun með
kalli, með höfuðengilsraust og með básúnu Guðs,
stíga niður af himni, og þeir, sem dánir eru í trú á
Krist munu fyrst upp rísa. Síðan munum vér, sem lif-
um, sem eftir erum, verða ásamt þeim hrifnir burt í
skýjum til fundar við Drottin í loftinu, og síðan mun-
um vér vera með Drottni alla tíma. Huggið því hver
annan með þessum orðum.“
Þannig brýtur Drottinn Jesús á bak aftur vald
djöfulsins, er síðar me'r verður tekinn, bxmdinn og
loks gerður óvirkur um aldir alda. Þá verður dauðinn
afmáður að eilífu. Slíkur er huggunarboðskapur krist-
innar trúar, sem byggist á heilagri ritn:ngu.
14. kafli.
„Krossfestur með Kristi.“ Gal.2.20.
„Ég er (hef verið, bókstaflega) krossfestur með
Kristi. Sjálfur lifi ég ekki framar, heldur lifir Kristur
í mér. En það, sem ég þó enn lifi í holdi, lifi ég í
trúnni á Guðs son (bókstaflega: í trú Guðs sonar),
sem elskaði mig og lagði sjálfan sig í sölumar fyrir
mig.“ (Gal.2.20.)
„Allir vér, sem skírðir erum til Krists Jesú, erum
skírðir til dauða hans. Því að séum (eldri þýð.) vér orðn-
ir samgrónir líkingu dauða hans, munum vér einnig
verða það fyrir líkingu upprisu hans.“ (Róm.6.3.,5.)
Hamrömm orka aflraxmamannsins kom að engu
haldi, þegar hendur hans höfðu verið negldar við
krossinn. Fráir fætur spretthlauparans rótuðust ekki
úr stað, þegar þeir voru fastir orðnir við krossinn.
Krossinn batt enda á athafnalífið og síðast á ævina
sjálfa.
Vor gamli maður, synduga eðlið, sem vér fæðumst
með, getur ekki heldur notið sín hjá þeim, sem kross-
festir eru með Kristi, ef þessi krossfesting „gamla
mannsins" er stöðugt í huga þeirra, þegar freistingu
ber að höndum. Þá minnast þeir, að þeir eru „lífgaðir
með Kr:sti“ og uppstignir með Kristi,“ svo að þeir
„eru í Kristi“ þar sem hann situr við hægri hönd
Föðurins. (Kólossubréfið 3.1.-13., 1. Jóh. 5.20.)