Þingvallafundartíðindi - 01.01.1888, Qupperneq 11

11
með frumv., sem horft hafi til framfara.
Allt slíkt heíir koinið frá pinginu, en ekki
stjórninni.
Andrjes Ijeldsted: Jeg er úr pví kjðr-
dæmi, þar sein menn hafa orð á sjer fyr-
ir að vera apturhaldsmenn. Einu sinni
var sagt, að enginn úr Borgaríirði vildi
fylgja fram endurbót stjórnarskrárinnar.
Nú hafa Borgíirðingar gjört grein fyrir
skoðun sinni á pví máli, og eru mjög ein-
beittir í að fylgja málinu fram í frum-
varpsformi, og vilja verja til pess sínum
síðasta pening.
Einar Jónsson: I Skagafirði hefir brytt
á tvíveðrungi í stjórnarskrármálinu. Sum-
ir viija fara kostnaðarminni leið en að til
aukaþinga purfi að koma, sökum yfir-
standandi harðinda. Menn vilja hvíla sig
til pess að geta háð pví snarpari orustu
eptir. Sumum pykja gallar á stjórnarskrár-
frumvarpinu, eins og pað nú liggur fyrir,
og vera má að það sje óaðgengilegt fyrir
stjórnina. Bezt væri að præða meðalveg,
en ráðið til pess er enn ekki fundið. Hver-
vetna um landið sjást hin eyðileggjandi á-
hrif hinnar núgildandi stjórnarskrár. Yjer
höfum naumast kjark til að reisa höfuðið,
og meðan pingið ekki gengur á undan
með rögg og atorku, er ekki að búastvið,
að pjóðin hafi dáð í sjer til að hrinda af
sjer ónýtum embættismönnum. |>að, sem
vjer þurfum umfram allt, er innlend stjórn
með tryggri ábyrgð. Jeg get ekki sjeð
neitt á móti pví, að senda konungi ávarp.
Jeg vil enn reyna að fá loforðið uppfyllt
með ráðgjafa með ábyrgð. En sinni stjórn-
in ávarpinu ekki, pá sjáum vjer, að stjórn-
in vill ekkert um oss hugsa, og vil jeg
pá halda stjórnarskrárbreytingunni kröptug-
lega áfram í frumvarpsformi á næsta al-
pingi og hvergi gugna.
Hannes Hafstein : Fulltrúinn úr ísa-
fjarðarsýslu (Sk. Th.) færði pað sem sönn-
un fyrir, að stjórnarfyrirkomulagið, sem
vjer höfum, pyrfti breytingar pegar í stað,
að pað væri ýms mál landsins, sem eigi
væri hrundið í lag, og stjórnin kæmi eigi
með frumvörp til framfara. En ef petta
sýnir nokkuð, pá gæti pað, í hæsta lagi,
að eins sýnt, að stjórn sú, sem hefir verið,
hafi eigi beitt valdi sínu sem bezt; en pað
sannar í rauninni ekkert viðvíkjandi stjóru-
arskránni, og ef mönnum er svo mikið á-
hugamál með pessi mál, sem hann (Sk.
Th.) tilnefndi, hvers vegna má pá eigi
senda til stjórnarinnar lög um pau mál
ping eptir ping, eins vel eins og stjórnar-
skrárfrumvörp? J>ví pað er pó altjend eins
mikil von til, að stjórnin láti sjer segjast
og staðfesti pau, eins og að hún gangi
ofan í sig og staðfesti stjórnarskrárfrum-
vörp pau,sem hingað til fram hafa komið.
Að pví er fjárhaginn snertir, skal jeg
taka fram, að jeg talaði um, að landið
ætti ekkert handbært fje, sem gripið yrði
til, til að borga skuldina við ríkissjóð og
innleysa póstávísanir vorar, og er pað rjett.
|>að var jarðabókarsjóðurinn,sem jeg eink-
um átti við, en viðlagasjóðurinn bætir
ekki úr skák, pví hann er að mestu fast-
ur, og pótt farið væri að segja upp lánum
eða selja fasteignir, fæst eigi pegar gjald-
eyrir fyrir pað ; og pað er snertir innrit-
unarskírsteinin, pá hrökkva pau ekki næst-
um fyrir poirri skuld, sem áfallin er til
ríkissjóðs, hvað pá til að borga út ókomn-
ar póstávísanir, sem keyptar verða fyrir
hina íslenzku seðla.
H. fulltrúa Isfirðinga pótti pað svo frá-
leitt, að jeg skyldi vilja sníða stjórnarskrár-
frumvarpið eptir pví, sem stjórnin vildi
sampykkja, en ef honum pykir pað
heimskuleg krafa, að stjórnarskrárfrumv.
sje pannig úr garði gjört, að nokkurt vit
sje í að vænta staðfestingar á pví, frá nokk-
urri stjórn, pá megum við sannarlega
standa á svo ólíkum grundvelli, að við
naumast komum okkur saman.
Gagnvart meðfulltrúa mínum (|>. G.) og
fundarmanninum, sem næst talaði (G. M.
í Elliðakoti), skal jeg taka fram, að pað
er auðvitað, að jeg tala eptir minni eigin
2*