Fylkir - 01.01.1927, Blaðsíða 11

13
kalkbrenslu, og nýtilegan leir til sementsvinslu og leirsmíðis; enda er
fult þriðjungur sýnishorna þeirra, sem eg hef safnað, leirtegundir.
Sumarið 1920 fór eg austur að Þeystareykjum og safnaði þar og hér
nærsveitis fjölda sýnishorna af leirtegundum og sendi rannsókna-stof-
unni 21 sýnishorn af leirtegundum þá um haustið, og vænti þess, að
einhver þeirra yrði efnagreind. En sú von hrást algerlega. Einnig
brást sú von mín, að eg fengi einhverja uppbót fyrir 400 krónur, sem
eg eyddi í ferðakostnað þá um sumarið. Gat eg því ekki, árið 1921,
tekist neina rannsóknarferð á hendur utanhéraðs; — varð að láta mér
nægja að athuga skelja-miðin hér út með firðinum og hvar heppileg-
ast mundi vera að byggja kalkbrenslu-ofn, bæði hvað snerti flutning
til og frá brenslu-staðnum, og bygging ofnsins.
Næsta sumar, 1922, sendi eg sýnishorn af kúskeljum, teknum
haustið 1921 út við Hrísey, — til rannsókna-stofunnar í Rvík. (sbr.
VII. árg. »Fylkis« útg. 1922) ásamt sýnishornum af feitasta leir, sem
eg hafði fundið hér út með firðinum, og einnig sýnishom af móhellu
frá Húsavík. Fyrir kurteisi og greiðvikni hr. Trausta Ólafssonar fékk
eg fljóta og fullnægjandi efnagreining á þeim sýnishomum; og um
leið setti eg mig í samband við eitt hið merkasta sements-félag í Dan-
mörku, nl. F. L. Smith & Co., Kaupmannahöfn, til að útvega álit þess
um mögulegleika á að koma upp kalk- og sementsvinslu hér á íslandi.
Má lesa í VIII. árg. »Fylkis« (útg. 1923) yfirlit yfir bréfa-skifti mín
við nefnt firma. Kvaðst félagið reiðubúið að gefa upplýsingar um
kostnað kalk-ofns, sem eg gæti brent 3—6 smálestir af þurrum skelj-
um í einu; en sú áætlun mundi kosta 500 krónur, og fyrir upplýsingar
sem félagið scndi mér, setti það upp 100 krónur, (sjá 16. bls. sama
árg. »Fylkis«). Þessar 100 krónur vildi eg greiða þá þegar, og vænti
þess að Atvinnumáladeildin, eða einhverjir efnamenn hér nyrðra
mundu veita mér liðveizlu, svo eg þyrfti ekki að snara því út úr eigin
vasa, af þeim litla styrk, sem mér var veittur til steina-rannsókna. En
mér brást sú von. Atvinnu-mála-deildin gaf jafnan sama svar, kvað
sig »bresta heimild« til þess; svo einnig þáverandi fjármála-ráðherra.
En sömu ráðherra brast ekki heimild til að veita nánustu ættingjum og
einkavinum sínum feit embxtti; svo sem til að líta eftir sölu spönsku
vínanna eða Flóa-áveitunni sælu, sem ekkert, gaf i aðra hönd, nema
eyðslu og skuldir.
Nú í byrjun fyrra mánaðar (febr.), sendi hr. Tr. ólafsson mérefna-
greining af áðumefndu sýnishomi, nr. 118, og sömuleiðis á nr. 123,
sem eg sendi sl. hanst. Sá stcinn er frá bænum Bxr í Sléttuhlíð, ná-
lægt Höfðavatni, og beint austur frá Drangey. Efnagreiningin sýnir
þessi hlutföll;