Fylkir - 01.01.1927, Qupperneq 79

81
Tímamennimir. Taka nýtt lán til að rétta við fjárhaginn og efla at-
vinnuvegina um leið, segir stjórnin og íhaldsflokkurinn.
En eru nokkur líkindi til að atvinnuvegimir borgi sig betur hér eftir
og að afkoma ríkissjóðs verði betri en hingað til, ef sömu vinnubrögð-
um og samskonar ríkisrekstri heldur áfram?
Ritstjóri Fylkis hefur dirfst að mæla með því búskaparlagi, sem var
alment hér norðan lands í hans ungdæmi og ástæður hans og tillögur
eru birtar í II. til IX. árg. Fylkis. Einnig telur hann mögulegt að lækka
kostnað ríkisreksturs að mun á sumum gjaldliðum. En hverjum? Auð-
vitað á reglan, birt í upphafi þessarar greinar að gilda jafnt á meðal
yfirboðinna sem undirgefinna. Góðir leiðtogar sýna gott fordæmi.
Góðir skipstjórar sjá farþegjum sínum borgið jafnt sem sjálfum sér.
Árásir Tímans á stjórnina fyrir að hafa tekið 17 millión kr. lán á
síðustu 12 mánuðum, hafa því mikið til síns máls. En hvaða bjargráð
hafa Framsóknarmenn með höndum út úr fjárhags vandræðunum? Að
lækka krónuna er fásinna. En að landbúnaðurinn skuli skipa öndvegi
er rétt.
Til þess að efla landbúnaðinn svo hann skipi öndvegi, þarf ekki að
taka nein stórlán, sé hann rekinn með dugnaði og forsjá. Til að fyrir-
byggja tekjuhalla þarf ekki nýar álögur, það mun nægja, að lækka rík-
isreksturs kostnaðinn. Og til að fyrirbyggja verzlunarhalla verður
tryggast, að kaupa minna af útlendum vörum og hækka tolla á öllum
munaðar og óþörfum vörum og það að stórum mun. Á vandræðatímum,
sem þessum, má ekki taka frá landbúnaðinum, hvorki vinnumagn né
fé, svo að sveitirnar eyðist af vinnufólks eklu og kauptúnin offyllist af
verkafólki, heldur verður að veita landbúnaðinum það fjármagn, sem
honum ber, í hlutfalli við þann fólksfjölda, sem af honum lifir og get-
ur lifað. Það er sannanlegt, að landbúnaðurinn hefur á þessari öld
reynst mun tryggari en sjávarútvegurinn, þegar alt kemur til alls og
getur nægt til allra nauðsynja kaupa.
24. Apríl 1927.
F. B. A.