Óðinn - 01.07.1926, Blaðsíða 3

Ó Ð I N N
51
verið aðfinslumikill við fólk sitt og hann ætlað-
ist til mikils af því. En ef hann þóltist hafa sýnt
af sjer ósanngirni, bætti hann oft úr skák með
peningaglaðningu eða einhverju öðru. Hann rak
eftir fólki sínu stundum og hinsvegar hældi hann
þeim, sem vel dugðu. Hann liafði augun alstað-
ar og vissi um alt á heimilinu, hvernig við horfði.
Hann var árrisull og gekk snemma til hvilu.
Heilsugóður var hann að því undanskildu, að
hann þjáðist af tannpinu; harðsterkur maður og
fylginn sjer, skjótur að hugsa og álykta, og
ráðsnjall.
Snjólaug kona hans var hæglát en þung á
bárunni, skapdeildarkona og vitsmunadrjúg, en
önnum kafin langa æfi og gat eigi sint bókhneigð
sinni. Annríki hcnnar má marka á því, að í
heimili var um og yfir 20 manns, sifeldur gesta-
gangur, og verkamenn tímunum saman. Oft
spurði húsbóndinn konu sína, hvort þetta eða
hilt væri nú ekki tilbúið — maturinn, kaffið o.
s. frv. — Þá svaraði hún með hægðinni og brá
sjer hvergi:
»Jeg er nú að, eins og þú munt sjá, það er
nú að komast í kring; en alt vill lagið hafa«.
Samfarir þeirra voru góðar. Og kalla mátti, að
Sigurjón tryði á Snjólaugu.
Sigurjón kvæntist 29 ára gamall Snjólaugu
Þorvaldsdótlur frá Krossum á Árskógsströnd.
Snjólaug hjet móðir Snjólaugar á Laxamýri,
Baldvinsdóttir, var sá Baldvin bróðir Hallgríms
prests, föður Jónasar skálds. Úr þeirri ættkvisl
mun skáldgáfa Jóhanns vera runnin, sonar Sig-
urjóns og Snjólaugar. Úeim varð 13 barna auðið
og lifðu 7 foreldra sína: Egill og Jóhannes, bænd-
ur á Laxamýri, Jóhann leikritaskáld, Líney, gift
Árna prófasti Björnssyni í Görðum, Snjólaug, gift
Sigurði brunamálasljóra Björnssyni i Beykjavik,
SolTia nuddlæknir á Akureyri og Lúðvik útgerð-
armaður og kennari á Akurcyri. Sigurjón lagði
mikla rækt við uppeldi barnanna. Jóhannes,
Lúðvík og Jóhann námu skólalærdóm, dælur
sínar scndi hann á kvennaskóla. En á sumrum
unnu systkinin að heyskap og annari búsýslu.
Egill lærði úr- og silfursmiði og gullsmíði.
Sigurjón sneiddi sig hjá opinberum málum,
var þó lengi sáttasemjari og hreppsnefndarfor-
maður. IJann álti um skeið í brösum út af lax-
veiði í Laxá og í málaferlum við æðarfugladráp-
ara. Honum fjell illa, að fást við þau mál, þó
að hann vildi að vísu kjósa fuglinn undan morð-
vopnum. Sú var orsök til þess, að hann vægði
til við fugla-ræningjana, eða morðvargana rjelt-
ara sagt, að þeir þrættu fyrir verk sín og jafn-
vel sóru. Sigurjón vildi heldur þola órjetlinn,
en stefna sekum lýð i þann vanda. Og sama
koslinn tóku synir hans, þegar þeir tóku við
yfirráðum á Laxamýri. — Því alla tiðina er
æðarfuglinn drepinn, þótt sárgrætilegt sje og
skaðsamlegt.
Siguijón hallaðist snemma á þá sveifina að
beita öllum kröftum sínum við búskapinn. Fyrst
bjó hann móti bræðrum sínum, Jónasi, sem seinna
varð góður bóndi að Þverá í Reykjahverfi, og
Laxárfoss.
Kristjáni, sem síðar bjó að Núpum og var þar
ferjumaður, frábærlega einkennilegur í orðum og
málrómi og þó ólíkur Sigurjóni, svo sem mest
mátli verða. Eftir að Sigurjón varð einn á Laxa-
mýri, tók hann til að byggja iveruhús úr timbri
og gera jarðabætur í mýrinni með skurðum og
görðum. Varð hann forkólfur og fyrirbátur í
þessum efnum hjer í sýslu og vara þessi verk
enn eins og nýgerð væru. Túnið girti hann. En
þúfurnar biðu þangað til synir hans tóku við
búi og jörð, Egill og Jóhannes.
Sigurjón og Snjólaug tluttust frá Laxamýri
eftir 44 ára búskap og settust þá að á Akureyri.
Synir þeirra tóku þá til fulls við höfuðbólinu.
Jeg, sem þetta rita, var viðstaddur burtför þeirra
frá óðalinu og þótti rnjer þau vera hetjuleg í
bragði á þessu augnabliki, sem mjer fanst vera
heldur átakanlegt. En enginn sá þeim bregða.
Snjólaug andaðist á Akureyri (Eyrinni), eftir 7
ára viðdvöl. En Sigurjón átti afturkvæmt að
Laxamýri og þar dó hann, með hugann snúinn