Óðinn - 01.07.1926, Blaðsíða 24

72
ÓÐINN
stjóri, f. 1889, sem þau hjón dvelja nú hjá hjer
i Reykjavík, og 4. Eggert söngvari, f. 1890, bú-
settur í Milanó á Ítalíu.
Eins og bent hefur verið á hjer að framan,
hefur Stefán verið hverjum manni vinsælli og
notið trausts á öllum sviðum. Hefur hann sjer-
staklega melið mikils hina eldgömlu, gullnu lífs-
reglu: ^Það, sem þjer viljið að mennirnir geri
yður, það skuluð þjer og þeim gera«. Að vilja
öðrum jafnvel og sjálfum sjer og leitast við að
gera rjett og hjálpa og gleðja aðra, virðist vera
höfuðþátturinn í allri breytni Stefáns. Ein af
þessum fyrirmyndardygðum er hófsemi lians á
vín. Gekk hann fyrslur manna í Góðtemplara-
regluna og hefur ætið verið strangur bindindis-
maðnr. Einn sona hans hefur getið þess við
mig, að hann hafi sjerstaklega stranglega varað
þá bræður við allri vínnautn. enda verið þar
sjálfur, eins og í fleiru, sönn fyrirmynd í allri
reglusemi.
Stefán hefur alla æfi verið mjög námfús og
bókhneigður, notað þær stundir vel, sem mörg-
um verður lítið úr, til leslurs og lærdóms,
einkum á efri árum, síðan þrek til starfs, vegna
vanheilsu og elli, tók að þverra. Hefur hann
verið mjög vandur að vali góðra og fræðandi
bóka, sem opnað hafa honum útsýn yfir ýmsar
hliðar mannlífsins og náttúrunnar. Þessi hneigð
hefur, eins og gefur að skilja, aukið mjög skiln-
ing hans og dómgreind á mörgum sviðum.
Ekkert hefur Stefán beinlínis gefið sig við
opinberum störfum; ekkert blandað sjer í deilu-
mál dagsins; hann hefur að náttúrufari verið
mjög friðsamur, — en hann hefur engu að síð-
ur fylgst vel með öllu, sem gerst hefur með
þjóðinni. í atvinnumálum vorum, háttum og
siðum fyr og nú, er hann flestum leikmönnum
fróðari á þeim svæðum, er hann hefur dvalið.
Margt þessháttar hefur hann skrifað hjá sjer,
enda stöðugt haldið dagbækur um ýmsa atburði
og veðurfar á 5. tug ára. Hefur Stefán nú dregið
margt af þessu saman og skráð það í Æfi-
minningum sinum, er hann hefur nýlega lokið
við að semja, Er þar minst á sumt, er seinni
tíma menn hetði bæði gagn og gaman af að
kynnast, til samanburðar nútímanum. Má vel
vera að þar sje nokkur skerfur til menningar-
sögu vorrar, þegar hún verður rituð.
í öllum framfara og þjóðmálum er Stefán
frjálslyndrar skoðunar og sist hræddur við breyt-
ingar, þegar hann sjer þær bygðar á þekkingu
og skynsamlegri varfærni. Hann ann framförum
í öllum greinum, sem miða að velferð og hag- j
sæld einstaklinga og þjóða, en hatur hleypidóma,
fávitsku og eigingirni, í hverri mynd sem er.
Hann er djúpsær, heitur trúmaður, sem Ieggur
mikið upp úr því, að trúarbrögðin eigi fyrir sjer
að samræmast, fegrast og fullkomnast á kom-
andi tímum og guðshugmyndin að skírast svo, að
hún ljómi sem sól yfir hinu batnandi mannkyni.
Þó heil san sje nú að þrotum komin og þrólt-
ur og fjör mikið tekið að dvina, er Stefán enn
furðu ern að úlliti og kvikur á fæti. Umhyggjan
fyrir öllu, sem hinn takmarkaði verkahringur
hans nær nú til, er sívakandi. Hinn vinnuglaði
og velviljaði öldungur kann illa við iðjuleysi. Ef
ekki er hægt að starfa úlivið, að garðrækt, sem
honum hefur verið svo kær, eða öðru við hans
hæfi, vinnur liann eitlhvað inni við, sjer eða
öðrum til gagns, millum þess, sem hann les í
blöðum og bókum, skrifar eða tekur þátt í sam-
ræðum. Stöku sinnum, þegar liann á leið um
bæinn i einhverjum erindum, getur honum orð-
ið það á að reka inn höfuðið hjá kunningjun- *
um og vita hvernig líður. Ef deyfð og drungi
hefur hvilt yfir heimamönnum áður, breytist
þetta skjótlega. Birta og ylur frá hinum síunga
öldungi hefur dreift þunglyndinu. »Þar sem góð-
ir menn fara, eru vegir guðs«.
1 tilefni af áttræðisafmælinu í vetur, gerði
Múrarafjelag Reykjavíkur Stefán að heiðursfje-
laga sínum og sýndi honum með því maklega
viðurkenningu.
S. E.
Eftir dauöann.
Hugðarefni hafði jeg fá,
hulin pokumekki.
Pað, scm aðrir sanna og sjá,
sál roín griili ekki.
Enga vildi jeg endurbót,
engu gömlu týna.
Efnishyggju settist sót
á sálarglugga mína.
Beðið var um bæn og fórn,
boðinn guðdómskraftur.
Jeg kaus heldur heimsins
stjórn,
og hallaði glugga aflur.
>
Á æðri sviðum andi minn
ekkert fteytt sjer getur.
Má því hýrast hann um sinn
heima og læra betur.
S. P.
&
V