Óðinn - 01.07.1931, Blaðsíða 29

ÓÐINN
77
Þeir, sem dvalið hafa langvistum á heímili
þessara hjóna, hafa dáðst að hinni ágætu sam-
búð þeirra, og hve samtaka og sköruleg öll
heimilisstjórn þeirra hafi verið bæði utan húss
og innan, í heimili, þar sem mörg börn eru á
mismunandi aldri og oft margt vinnuhjúa, þarf
að kveða mikið að húsbændunum svo að ætíð
sje þar ró og friður, en Ölvaldsstaðahjónunum
hefur tekist það báðum jafnt, að hafa þann aga
á heimili sínu, án þess að þurfa að beita hörðu
við neinn. Hverjum einum var nóg að vita vilja
þeirra, og eftir honum fanst öllum sjálfsagt að
breyta, og mun það sjaldgæft nú á tímum, að
börn og hjú virði svo foreldra sína og hús-
bændur, og sýnir þetta máskje einna best
manngildi hjónanna.
A þessum 40 búskaparárum þeirra Jóns og
Ragnhildar, hefur margan gest borið þar að
garði, sem með þakklæti minnist gestrisni þeirr-
ar og alúðar, sem þeir hafa orðið þar aðnjót-
andi, og hinni tryggu vináttu þeirra og dreng-
skap í hvívetna munu vinir þeirra aldrei gleyma.
G. L.
V
Guöríöur Pjetursdóttir.
Hinn 27. maí siðastl. andaðist frú Guðriður
Pjelursdóttir prestsekkja í Höfða við Eyjafjörð.
Hún var komin á tíræðisaldur og hafði lifað
hjer fagra æfi og starfaríka. Hún fæddist í Saur-
bæ á Hvalfjarðarströnd 3. júlí 1840. Foreldrar
hennar voru Pjetur Einarsson Hjaltested og
Guðríður Magnúsdóttir presls í Steinnesi Árna-
sonar biskups á Hólum Pórarinssonar, en amma
frú Guðríðar sál. var Anna Þorsteinsdóttir prests
í Stærra-Árskógi Hallgrímssonar, föðursystir Jón-
asar Hallgrímssonar skálds. Foreldrar henn-
ar bjuggu nokkur ár í Saurbæ á móti sjera
ólafi föðurbróður hennar, og andaðist faðir
hennar þar úr mislingum árið 1846. Nokkru
síðar fór hún með móður sinni að Læk í Mela-
sveit og var hjá henni til fermingar. Eigi voru
skólarnir á uppvaxtarárum hennar eins og nú,
en undirbúning sinn undir lífið fjekk hún á
hinum góðu heimilum, sem hún dvaldi á.
Árið eftir að hún var fermd var hún hjá
sýslumanninum í Borgarfjarðarsýslu, á Höfn í
Borgarfirði, en 15 ára gömul fór hún til sjera
Pórðar Jónassen og frú Margrjetar konu hans,
dóttur ólafs Thórarensen á Hofi í Hörgárdal,
og var hjá þeim í 6 ár, fyrst i Lundi í Lunda-
reykjadal og síðar á ósi í Hörgárdal. En í júní
1861 kom hún að Höfða og giftist prestinum
þar, sjera Gunnari Ólafssyni prests Þorleifsson-
ar, sem þá hafði fyrir nokkru mist fyrri konu
sína af barnsförum og átti 5 ung börn. Þá var
frú Guðríður 21 árs, er hún kom að Höfða, og
dvaldi þar síðan, það sem eftir var æfinnar, í
70 ár. — Aðkoman var að ýmsu leyti dapurleg,
en verkefni mikið
fyrir hendi. Sjera
Gunnar var að
vísu vel gefinn
maður og hið
mesta ljúfmenni,
en efnahagurinn
var þröngur og
eigi vandalaust að
taka við stjúp-
móðursk y ldun-
um, og setjast að
í tvíbýli, því
tengdafaðir henn-
ar, sjera Ólafur
Þorleifsson, bjó
á nokkrum hluta
jarðarinnar. En
alt hepnaðist þetta vel og æfistarf hennar þarna
varð blessunarrikt. Má vel heimfæra til hennar
hið fagra erindi Þorst. Gíslasonar skálds, sem
jeg las nýl. í «Óðni«:
»Hún kom eins og geisli, og kvaddi’ eins og geisli,
sem kviknar og Ijómar og fölnar og deyr.
Menn glöddust, sem hana í lífinu litu.
Svo leið hún i burtu og sjest ekki meir«.
Hún flutti með sjer gleði og birtu að Höfða,
og átti jafnan sinn góða þátt i þeim bjarta blæ,
sem hvíldi yfir því heimili, meðan hún dvaldi
þar, hversu sem kjörin breyttust.
Bau sjera Gunnar og frú Guðríður eignuðust
3 syni, dó einn þeirra ungur, en hinir eru
Þórður hreppstjóri í Höfða og Björn, sem lengi
var útgerðarmaður á Kljáströnd, en er nú við
verslun á Norðfirði. — Um það leyti, sem sjera
Gunnar hætti prestsskap, fengu synir hans Pórð-
ur og Baldvin skifti á Höfða i staðinn fyrir Greni-
vík, sem eftir það var prestssetur allmörg ár,
bygðu stórhýsi í Höfða og gerðu þá jörð að
Guðriður Pjelursdótlir.