Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.06.1880, Qupperneq 126

262
eigi koma í bága við hina vísindalegu stefnu, sem er
og verður aðalmark og mið félagsins, meðan lögum
þess ekki er breytt. þ*að er ekkert á móti því, að
félagið gefi út góðar, ódýrar og handhægar alþýðu-
útgáfur af þeim sögum, sem einu sinni er búið að
gefa vel og nákvæmlega út eptir handritunum, þó það
væri að voru áliti réttara, að einstakir menn gengist
fyrir þessu. En ef engin vönduð útgáfa er til af sög-
unni, þá er það sjálfsögð skylda félagsins að sjá um,
að hún verði svo vísindalega gefin út sem kostur er
á, þó að útgáfan verði almenningi óaðgengilegri fyrir
það. Menn verða vel að gæta að því, að fornrit vor
eru hinn bezti andlegi fjársjóður, sem vér eigum, og
að oss er það einkar áríðandi, að sjá um, að hann
eigi glatist, og að vér eigum ritin geymd í uppruna-
legri, sannri og ófalsaðri mynd, því að annars getum
vér eigi dregið út úr þeim neina áreiðanlega eða vissa
hugmynd um ástandið í fornöld. En nú geymast rit-
in bezt í nákvæmum útgáfum, sem fullnægja kröfum
tímans; verður því hér hin vísindalega stefna að vera
i fyrirrúmi, og má félagið eigi að vorri hyggju lægja
seglin, þó að sumum þyki útgáfurnar eigi vera við
aiþýðu hæfi. Útgefandinn hefir nú reynt að þræða bil
beggja, og hefir honum tekizt það furðu vel. Hann
hefir látið það eptir hinni alþýðlegu stefnu, að hann
hefir fært meginmálið á báðum sögunum til vanalegs
ritháttar, þó svo, að hann hefir farið sem næst hann
gat stafsetningu skinnbókanna. Aptur á móti hefir
hann reynt að fullnægja hinum vísindalegu kröfum,
með því að tilfæra neðanmáls allan orðamun handrita
þeirra, sem hann hefir haft undir hendi, og láta prenta
þau handrit stafrétt sem viðauka, sem eru svo frá-
brugðin handriti því, sem hann lagði til grundvallar,
að ógjörningur var að tilfæra orðamuninn neðanmáls.
En bágt er að gjöra svo öllum líki. Útgefandinn