Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1899, Side 49

49
finnanlegt væri, og bauð þar á ofan að setja
tryggingu fyrir afgjaldinu. En þar var ekki
nærri komandi. Sjálfur hirti Gottrup kirkju-
tekjurnar, en skipaði Sigurði að setjast á jörðina.
Varð út úr þessu hið mesta þref, þvi Oddur vildi
ekki víkja með góðu, en Gottrup treystist ekki að
bera hann út. Meðan Oddur var utan veturinn
1722—23 gjörði Gottrup hinn mesta usla í búi hans
og fór með það eins og hann ætti sjálfur. Þegar
Oddur kom út aftur vorið 1723 urðu hausavíxl á
þessu, því haan settist þá hispurslaust á jörðina.
Lét hann í veðri vaka við Sigurð að konungur sjálf-
ur hefði bygt sér hana og vildi fá hann til að flytja
burt með fjölskyldu sinni. Sigurður var í hinum
mesta vanda staddur, því annars vegar ofraði Odd-
ur við hann hinu svo kallaða konungsbréfi og ógn-
aði honum með reiði konungs og öllu illu ef hann
ekki færi, en hins vegar hét Gottrup á hann að
sítja kyrran og sagði að hann skyldi eiga sig á fæti
ef hann léti undan. Þegar líða tók að slætti safnaði
Oddur til sín 3 eða 4 annáluðum skálkum til að slá
tún og engjar og bauð þeim að víkja ekki úr teign-
um hvað sem á dyndi.
Þegar hér var komið sögunni sáu báðir máls-
aðilar að svo búið mátti ekki standa og að hér varð
einhver að koma og skakka leikinn. Oddur var
hálf'smeikur við að halda þessu trássi áfram og sá
brátt að sér mundi ekki til langframa haldast uppi
að bera fyrir sig konungsbréf, sem hann aldrei hafði
fengið. Gottrup aftur á móti treystist ekki að bera
hann út af jörðunni með ofbeldi, til þess hafði hann
of oft fengið að kenna á ribbaldaskap Odds. Þeir
tóku þvi báðir það ráð að heyja hólmgöngu um
jörðina með penna og bleki og láta stjórnina skera
4