Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1899, Page 58

58
hurðina með hnefum og hælum. Gekk þannig lengi
ve „e tókst Oottrup „g d«msmðnnum hP„„8 *
ast i torkjuum Þar til rökkva tOk. Neyttu >eír bÍ
fens til „5 komast ut „g leita sér hvlLr
bergis næturlangt. e
Að morgni gengu þingvitnismennirnir aftur til
k rkjunn.r Usamt smkéndum, vitnum „g „ðrL ér
Við mal.n voru riðnir. Aður rétturinn væri se«ur
Þótti monnum tiltækilegast að ioka kirkjunni til að
flrra s,g „tbeldi. Var siban lesie upp þCuni um
Þ , er fram hafði fanð fyrir réttinum daginn áður
»hvar með fylgir*, bættu dómsmennirnir við í rétt’
arskjðlm *vor Ktekra inauna aubmiUkéég LTi
sSémf2 v ngSÍ"S "afni “ VOrS Þáyfirvalds, Lð vér
vorum látækum hetmilun, kallaðir erum I
kóngs,ns „afni t,| réttarpénustu, mættum miskuun
samlega ínast frá sllku ofbeldi og yfirgangi I hér
aímu „g fyrir kóngsins rétti, sv„ vér „f bfié sem
dUmr.“aðaé«an49USaS‘ PÓkD''St *"r - *
dOmara að set|a, mættum i kéngsins réttar þénustu
kíééH„:8rérðmeSa 4 "" 0fr 'ÍmUn’ í,ðr""> ®ru.
Krenkingarorðum og illum atvikum.«
Eftir að þingvitnin voru undirskrifuð tók Gotr
rup og déms,r aftor starfa
Var þeim þá skýrt frá því að Oddur lögmaður væri
m 1 tnTf ' ÞtÍngÍð- G°ttrUP ****£ H
menn til að forvitnast um hvort Oddur hefði nokk
ð fynr rettinn að leggja eða hvort sami drykkiu
Teé ‘.„néén T 4 h°D"m °R daSÍnD “ð"r' K„mu
éylkingér Var h ^ ^ °M ‘ broddi
} ngar. Var hann nu spurður í heyranda hlióði
hvort hann hefði nokkuð fyrir rétt að ieggja »Eitt
ZZt’ SVarað‘ h!lDn' Sö®ðu sendimennirnir
Þ„ v,ð hann .5 Þ.ð vœri til ,dregið, „r héné