Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1899, Qupperneq 71

71
inu standi, ósamboðin nokkrum manni um versta
fjandmann sinn, hvað þá heldur vin. Þykist hann
ekkert skilja í því að hann skuli vera að strjúka
Oddi um munninn með öðru eins tilskrifi. »Svo
framarlega sem Kjær«, bætir hann við, »vill lýsa
því yfir að hann ekki geti staðið við ummæli sín og
að hann hafi ekki ætlað sér að móðga mig eða meiða
með þeim, þá skal ég fyrir mitt leyti gjarna fyrir-
gefa honum þau. Þó læt ég mér áskilið að hann
sæti áminningu af yfirdómara þar eð slikt níðrit
fremur ber að skoða sem íslenzkt brennivinsbréf en
sem lögmannsvottorð, er staðfesti lýgi og rógburð Odds
Sigurðssonar«. Hvað Gottrup meinar með orðinu
»brennivinsbréf« er ekki fullkomlega ljóst, en eitt-
hvað hlýtur það að vera athugavert. Að lokum
telur hann það óþarft að vera frekar að hrekja á-
sakanir Odds, þvi það sé nú einu sinni sannað upp
á hann f'yrir rétti að hann sé lygari og hafi hann
ekki nema eina æru að missa.1 Málið féll niður við
þetta og kemur ekki við sögu f'ramar.
Oddur undi sárilla meðferð þeirri, er hann hafði
sætt á alþingi 1724, og þótti sem allir hefðu svarist
á móti sér. Hann bjóst ekki við neinni leiðréttingu
á sínum málum hér á landi og vildi þvi fyrir hvern
mun komast utan til að reka réttar síns þar. Skrif-
aði hann amtmanni bréf 2. sept. 1724 og bað hann
orlofs að rnega fara utan þar eð hann hefði margt
að kæra fyrir stjórninni. Er svo að sjá af bréfinu
sem ekki sé laust við að hálfgjört hugarvil sé kon>
ið í hann. »Eins og yður raun kunnugt«, skrifar
hann, »hef ég áfrýjað til hæstaréttar gjörðum yðar
i að víkja rnér frá embætti, og með þvi ég nú hef
1 Stiftsskjalasafn A 68.dd.