Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1899, Qupperneq 75

75
verstu afglöpum án þess þó að geta skeytt skapinu
á fjandmanni sínum Gottrup.1
Sumarið 1725 var Ingjaldshóismálið tekið fyrir
á alþingi. Oddur kom ekki á þing og hefur honum
eflaust þótt réttara að sitja heima eftir að vera bú-
inn að gjöra þessa skömm af sér. Var málið látið
ganga til dóms 21. júlí, og urðu þau úrslitin að
dómur Niels Kjærs var látinn standa óhaggaður að
því leyti að skammir Odds á Ingjaldshóli skyldu
aldrei reiknast Gottrup til skaða eða svívirðingar,
heldur skyldi hann halda embætti sínu og allri virð-
ingu. Aftur á móti úrskurðaði lögréttan að sú grein
dómsins, er áskildi Oddi að halda virðingu sinni ó-
skertri, skyldi' með öllu dauð og marklaus, því það
stæði á einkis manns valdi nema konungs eins að
undanskilja nokkurn mann frá lögum. Aleit dómur-
inn því að Oddi bæri að sæta refsingu eftir Norsku
lögum 6 — 4—18 og 6—21—2, og bætti Benedikt
varalögmaður þvi við að hér væri átt við æru- og
búslóðarmissi.2
Gottrup vildi fyiir hvern mun ná uridir sig fé
Odds samkvæmt dónri lögréttunnar. Er mælt, að
hann hafi gjört honum aðför í húsi hans í Rifi við
marga menn og að hann i flokki sínum hafl haft
útlendan hermannaforingja, er vel kunni að beita
korða.3 Oddur sá að hér var ekki friðar að vænta
1 Æfisaga Odds eftir Jón Grunnviking. Smbr. Kobínqók stift-
amtsins 7. bd
* Lögþingisb. 1725 nr. 12.
’ Skyldi þetta ekki hafa verið Magnns kapteinn Arason, er
einmitt um þær mundir var við uppmælingar í Snæfellshessýslu ?
Það er óliklegt að nokkur útlendur heruiannaforingi hafi þá verið
hér við land og hvergi er þess getið svo ég viti til. Annars eru
annálar vanir að geta slíkra 'gesta.