Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1899, Qupperneq 77

77
völdin að vernda raig frá slíku ofbeldi og sjá svo
til að ég megi vera öruggur um líf mitt og limu
fyrir öðrum eins vandræðamönnum og Oddur Sig-
urðsson og hans kumpánar eru, því ég treysti mér
ekki til að reka málið fyrir rétti og engra bóta er
heldur að vænta af manni, sem áður hefur fyrir-
gjört búslóð sinni. í bráðina læt ég mér nægja að
fara þess á leit við herra amtmanninn og stiftamt-
manninn til þess að tryggja líf og limu mina og
annara ærlegra manna, að þeim mætti þóknast að
gefa ibúum Snæfellsnesssýslu skipun um að hjálpa
mér og vernda mig og fylgdarmenn mína ef ég
aftur skyldi verða fyrir öðru eins ofbeldi, og sömu-
leiðis fylgja mér ef ég skyldi þurfa að beita valdi
í embættisverkum minum, svo lögin nái fram að
ganga. Að öðrum kosti neyðist ég til að segja af
mér embættinu sem sýslumaður í Snæfellsnessýslu
og sleppa allri umsjón með Stapaumboði'.
Þótt Gottrup í bréfi þessu láti í veðri vaka að
hann treysti sér ekki til að reka málið fyrir rétti,
þá virðast þó gjörðir hans benda i aðra átt, því
hann gaf sér varla tíma til að bíða eftir svari,
heldur stefndi Oddi og kumpánum hans 4. ág.. til
að mæta fyrir rétti að Ingialdshóli 15. okt. um
haustið. Hafði amtmaður boðið Jóni Olafssyni lög-
réttumanni að dæma málið. Stóð nokkuð lengi á
rannsóknum og vitnaleiðslu og var dómurinn ekki
kveðinn upp fyrr en 3. des. Voru þar dæmdar
allmiklar sektir á hendur Oddi og fylgisveinum
hans*
1. Kopíubók stiftamtsins 7. bd.
2 Stiftsskjalasafn A 38 e. Dómurinn hljóðar þannig:
»1 aðfararmáli Odds Sigurðssonar, Einars Illugasonar, Björns