Eimreiðin - 01.05.1896, Blaðsíða 10

9o
allt af fyrir hugskotssjónum. Stöðugt hugsaði hann í sig meiri og
meiri gremju. Og af því að hann kom því ekki nema sjaldan við,
að láta gremjuna bytna á lækninum, þá kom hún að mestu niður
á Margrjeti.
Og það því fremur, sem honum þótti ekki trútt um, að sam-
dráttur ætti sjer stað milli læknisins og dóttur hans.
III.
Pví var líka svo varið.
í fyrstu hatði læknirinn veitt Margrjeti lítið athygli, enda hafði
hann átt annríkt. Fólk hafði skyndilega farið að verða vart við
ýmsa sjúkdóma hjá sjer, þegar auðvelt var orðið að ná til læknis-
ins. Hann hafði naumast tekið eptir öðru en að hún var há, föl-
leit, ljóshærð, mikið fremur lagleg stúlka. En honum gazt ekki að
húsbóndanum og ætlaði sjer ekki að komast í neitt náin kynni
við Hólsfólkið.
Svo staldraði hún einu sinni dálitla stund við inni hjá honum,
var að bíða eptir einhverju, sem hann hafði beðið hana að hafa
burt með sjer. Hún horfði út um gluggann þegjandi. Honum
varð litið utan á vangann á henni, og honurn flaug í hug, hvað
hann væri fölur —• allt of fölur, fannst lækninum — og hvað hann
væri fallegur, ef hann væri dálítið bústnari — ekki mikið, en ofur-
litla vitund ávalari. Hann færði sig ofurlítið til, til þess að sjá
betur framan í hana, án þess hún yrði þess vör. Það var skarð
í hökuna, munnurinn luktist ekki alveg saman, efri vörin brettist
undur lítið upp í miðjunni, nefið var beint en heldur veiklegt, og
augnaráðið var hálf-barnalegt, en alvarlegt, þunglyndislegt og draurn-
kennt. Hann hafði kynnzt konum allmikið — sumum heldur til
mikið — og hann bar næg kennsl á augnaráð kvenna til þess að
geta gert sjer grein fyrir því, að bak við þetta augnaráð væru
ógrynni af óljósum eptirlöngunum og ósaddri forvitni um lífið.
Og hann fór að hugsa um, að þessi kona þyrfti ekki nema
dálitið af sólskini, ofurlítið af lífsnautn til þess að verða ein af
fallegustu konunum, sem hann hafði nokkurn tíma sjeð.
Hann gat ekki stillt sig um að yrða á hana, og það svo nær-
göngult, að hann var steinhissa á sjálfum sjer jafnskjótt sem hann
hafði sleppt orðinu.