Eimreiðin - 01.05.1896, Blaðsíða 22

102
tíma að geta fengizt, jafnþrályndur og hann var. — En hún treysti
unnustanum til að yfirstíga alla örðugleika.
Og svo ruddu ánægjuvonirnar sjer aptur til rúms — langmest
í líki hlægilega smásmuglegra skyndi-hugsana, t. d. hvort læknir-
inn mundi verða með pípuhatt brúðkaupsdaginn sinn — naumast,
því að hann átti víst engan, og svo gat vel orðið rigning —- hvaða
hesti hún mundi verða látin ríða til brúðkaupsins — hvort hún
mundi geta fengið með sjer í búið gráhöttótta á, sem henni hafði
lengi verið eignuð og henni þótti vænt um. Og margt flaug
henni i hug enn smásmuglegra, svo hún sárskammaðist sín fyrir
það, en gat ekki að því gert. Og svo kom faðir hennar aptur og
aptur, og mjólkurbollinn aptur og aptur, og aragrúi af allsendis
ómerkum framtíðar-hugsunum aptur og aptur. Allt þetta elti hvað
annað í huga hennar, byltist þar, togaðist, flaugst á, vafðist í bendu
hvað utan um annað, ósamstætt, ringlað, líkt og draumórar, án
þess hún hefði minnsta vald á því. Þangað til verkur fór að koma
í spjaldhrygginn og hnjesbæturnar fóru að stirðna af setunni. Þá
var eins og heilinn hætti að starfa og hugsanirnar legðust til svefns.
Hún leit ekki upp, en fann samt, að augu unnusta hennar störðu
stöðugt á hana innan úr kórnum, og henni fannst þau senda hita
inn i sál sína.
— Þegar guðsþjónustunni var lokið, beið Sigvaldi ekki boð-
anna, þáði engar góðgerðir á kirkjustaðnum, heldur tók þegjandi
i handlegginn á dóttur sinni og leiddi hana af stað heim á leið.
Það lá við, að læknirinn missti af þeim, því að hann varaði sig
ekki á þessum asa. En hann náði þeim samt von bráðar. Heim-
ferðin varð heldur daufleg. Læknirinn gat með engu móti fengið
Sigvalda til að tala neitt við sig, og Margrjet gat engu orði upp
komið við hann í návist föður síns. Sigvaldi rjeð ferðinni, svo
þau fóru hægt, og Margrjeti varð afarkalt.
V.
Morguninn eptir kom Margrjet fram til læknisins skömmu
eptir að hún var komin á fætur. Hún var mjög lasin, og ætlaði
að leita ráða til hans. Og svo hafði hún margt fleira við hann
að tala. Hún var ekki fyrir löngu komin þangað, þegar faðir hennar
lauk upp stofuhurðinni og kom inn á gólfið með allmiklum hraða.