Eimreiðin - 01.01.1919, Blaðsíða 29

EIMREIÐINJ
TÖFRATRÚ OG GALDRAOFSÓKNIR
29
um og höfðingjum þeim, er fylkt sér höfðu undir upp-
reisnarfánanum. Á himnum hófst nú ógurleg orusta. En
yfir henni hvílir blæja leyndardómsins. Þó lyftir Jóhannes
(í Opinberunarbókinni) faldi tjaldsins ofurlítið, svo að
vér sjáum Míkael erkiengil í broddi fylkingar fyrir her-
skörum guðs, þar sem hann berst við Lucifer. En svo
fór að Lucifer beið ósigur með sínu hyski. Hin fagra
Morgunstjarna féll af himnum ofan1). — — —
»En hann var ekki afmáður, þótt sigraður væri. Guð
var eigi hræddur um völd sín, og ákvað það af órekjandi
vísdómi sínum, að andstæðingurinn, sem nú var umbreytt-
ur orðinn í illan anda, skyldi hafa frelsi innan ákveðinna
takmarka. Síðan heyir hann sitt hamslausa stríð gegn
guði. Og þegar í upphaíi vinnur hann einn frægan sigur.
Hann steypir mönnunum í synd og nær svo tökum á
þeim. Guð bölvar mönnunum og jörðinni, sem er þeirra
bústaður.
»Upp frá því er heimurinn ekki lengur óslitið samræmi.
Um alla tíma er hann klofinn í tvennar andstæðar her-
búðir: hins góða og hins illa.
»Að guð sá þetta fyrir og vildi að svo skyldi vera má
*já af því, að nú varð jafnvel breyting á sjálfum heimin-
um. í iðrum jarðar opnaðist nú gapandi helvíti, fult af
eldslogum, sem brenna alt, en eyða engu.
»Orustuvöllurinn er allur heimurinn, nema eldhimin-
inn. Par er alt svo heilagt, að ekkert ilt fær hann nálgast.
Lucifer er eigi af baki dottinn með valdafýkn sína, heldur
reynir hann að líkja eftir guði í öllu. Föllnu englarnir
■eru hirð hans. Himna englarnir, sem nú eru orðnir að
púkum, eru enn á sveimi innan um þær sömu plánetur
og stjörnur, sem áður voru þeim faldar til geymslu, og berj-
ast við þá engla, sem nú stjórna hreyfingum himnanna.
Aðrir árar sveima um loftið og gera storma, háskaveður,
haglél, snjóa, þurka og ill jartegn. (Pví er svo að orði
komist, að djöfullinn hafi sinn mátt í veðrinu). Aðrir fylla
aftur á móti jörðina, haf, vötn, fljót og læki, skóga,
1) Jes., 14. 12,