Eimreiðin - 01.01.1919, Blaðsíða 52

52 ÞJÓÐVÍSA [eimreiðin
— Það var eilthvað, sem veiklaði — sem enginn vissi,
sagði sá þriðji.
Og hvíslað var mann frá manni um alla líkfylgdina;
— Hver gat svo sem viljað vinna mein henni Önnu
Maríu með gullhárið? Hver gat svo sem fengið af sér að
ljúga að henni Önnu Maríu?
Guðm. G. Hagalín þýddi.
Eimreiðin eftir húsbændaskiftin.
Hér forðum var Eimreiðin elskuð og virt
sem ásynja, sælleg og fögur;
en nú er hún hornkerling fríðleika flrt,
svo fádæma skorpin og mögur.
Sigurður Jóhannesson.
[Bróðurkveðja þessi til Eimreiðarinnar kve hafa birtst fyrir
nokkru í einu vestur-íslenzka blaðinu, og lýsir hún átakanlega
fögnuði skáldsins yflr þvi, að Eimreiðin skuli vera flutt heim
til »gamla landsins«. Ritstjóri Eimreiðarinnar er þó svo mein-
legur, að vilja hrifsa frá henni og til sín bróðurpartinn af þessu
samfagnaðarskeyti].