BFÖ-blaðið - 01.03.1967, Blaðsíða 7

anlega mikill, því allt af heyrast fréttir
um slys, er þessir ábyrgðarlausu spell-
virkjar valda.
Hér er sannarlega stórt verkefni að
vinna og verðugt viðfangsefni fyrir
BFO. Það er sannarlega ekki vand i-
laust og ekki heldur Ijóst, hvaða ráði
eða ráðum skuli beitt. Þó dettur mér í
hug í þessu sambandi, hvort ekki væri
athugandi fyrir BFÖ, að lialda að vetr-
inum námskeið fyrir unglinga, sem
eru að ná aldri til aksturs, um meðferð
ökutækisins, vélina og sýna jafnframt
kvikmyndir af slysum og árekstrum,
er orsakast af ölvun við akstur og of
hröðum akstri miðað við umferðarregl-
ur og aðstæður. Á þessi námskeið
mætti einnig bjóða þeim, þótt eldri
séu, er þegar hafa hafið ökunám, þá er
námskeið fer fram. Og mikils væri um
það vert, ef hægt væri að koma því á,
að hver maður, sem lyki ökumanns-
prófi, ynni að því drengskaparorð að
neyta aldrei áfengi», þegar hann hefur
ökutæki undir höndum. Vansæmdin
og bölið af ölvun er meiri en nóg fyrir
því.
Megi BFÖ bera gæfu til þess að
ná svo miklum árangri í þessum efn-
um, að til þess sé horft einlægum von-
araugum um fullkominn sigur að lok-
um.
BFÖ-blaðið þakkar sóknarprestin-
um þessa ágætu hugvekju.
Ökutœki og akstur framh.
Með hliðsjón af bókinni „Sakker pá Vintervag".
(Ath.: Sökum rúmleysis í blaðinu varð
hér að sleppa löngum kafla: „Ekið í
myrkri og slæmu skyggni.")
Hálkan og hcettan.
„Þetta var bara bölvuð óheppni",
sagði ökumaðurinn, sem ók útaf. Sann-
leikurinn er sá, að er rætt er um .,um-
ferðaróhöpp" hættir okkur oft ril að
kenna þau óheppni, einkum hafi það
komið fyrir okkur sjálf. Þetta er samt
oft ekkert annað en að koma sér hjá
að kryfja málið til mergjar. Það skort-
ir rök fyrir því, að ökumaður þurfi að
vera alveg á valdi bíls síns, umferðar-
aðstæðna eða náttúruafla.
Árum saman höfum við rekið okkur
á að umferðartjón og slys aukast stór-
um að haustinu, í rigningunni, þok-
unni, bleytunni og hálkunni. Er hér
rétt að tala um einber óhöpp er heild-
in er tekin. Auðvitað geta alltaf óhöpp
hent einstakling, líka hinn virkilega
góða ökumann. En er á heildina er lit-
ið, verður ekki hægt að kenna árstíð-
um reglubundin umferðaróhöpp. Að
Vísu skapar árstíðin erfiðleika, en
margir komast alltaf í gegn um þá
án „óhappa" en aðrir ekki. Hvers
vegna? Gæti verið, að hér væri máske
um þekkingar- og æfingarleysi að ræða
fyrst og fremst? Hve hæfur er t.d. sá
ökumaður, sem ekur eins og ekkert
BFÖ-BLAÐIÐ
7