BFÖ-blaðið - 01.03.1967, Blaðsíða 11

bílnum. Hann lætur ekki að stjórn.
4. Fari allt viðnám barða við veg í það
að vega upp á móti miðflóttaaflinu
og/eða öðrum öflum sem verka á
hlið (t.d. stormur o.fl.), er sama
hvernig stýri er snúið, bíllinn lætur
ekki að stjórn, þar eð ekkert viðnám
er til lengur fram og aftur.
Auk hraðaaukningar, hemlunar og
miðflóttaafls, sem við framköllum með
akstri okkar, er ýmislegt annað, sem
áhrif getur haft á bíl og akstur hans,
öfl, sem við oft sjálf ekki framköllum
og ráðum stundum ekki yfir.
Hið helzta er:
Hliðarvindur, hallandi braut til hliðar,
hjólför, misjafnt viðnám hjóla sökum
misjafns yfirborðs vegar eða misslit-
inna barða, slæm stilling hemla eða
bilun í þeim, ójafn þrýstingur í börð-
um.
Hraði hefur áhrif á viðnámið. Það
er mest þegar hjólin snúast ekki, þar
næst er hjólin renna jafnt og hægt án
hemlaverkunar eða hraðaaukningar.
5é hraðinn aukinn verulega, minnkar
•viðnámið einnig verulega (spól)
Við mikla hemlun eða hraðaaukn-
ingu breytist hið eðlilega og jafna við-
nám hjólanna innbyrðis. Við hemlun
eykst þrýstingurinn á framhjólin, við
hraðaaukningu er þetta öfugt.
Hin áminnstu öfl geta mjög auð-
veldlega, einkum sé viðnámið lítið á
vegi, og einkum komi margt saman,
orðið viðnámi því, sem við höfum vfir
að ráða yfirsterkari, þannig að ekki
ráðist við bíl, t.d. í hvassviðri. Svo
dæmi sé tekið. Ef við ökum beygju svo
hratt, að allt viðnám, sem til staðar er,
fer í það að jafna upp miðflóttaaflið,
verður ekkert viðnám eftir til að stýra
í beygjunni með. Undir bílstýri borgar
sig ekki að ætla sér að taka út meira
en menn eiga inni. M.ö.o. er öfl þau,
er við framköllum með hraðaaukn-
ingu, hemlun, stýrishreyfingum eru
orðin jafn mikil og það viðnám hjóla
við veg, sem við höfum yfir að ráða
hverju sinni, og sem oft er (t.d. hálka,
hvassviðri, lausamöl o.s.frv.) rauna’ega
lítið, má engu við bæta, svo ekki verði
skrik.
Viðnámið eins og hjólin renna.
Mikilsvert atriði, sem er grund-
völlur þess, hve vel við ökum í verrar-
færð, er það, að hjól, sem rennur 'aust,
veitir mest viðnám, eins gott og um er
að ræða, miðað við yfirborð vegar og
ástand barða. Með „laust rennandi
hjóli" er átt við, að það verði hvorki
fyrir áhrifum frá hreyfli eða hemlum.
Laust rennandi hjól tryggir bezt að
bíllinn haldist á réttri leið, það fer auð-
veldast upp á þrúnir og mishæðir, upp
úr hjólförum, veitir mest viðnám hlið-
aröflum, svo sem miðflóttaafli, vindi,
halla o.s.frv. Þetta viðnám laust renn-
andi hjóla minnkar hve lítið, sem áhrif
eru á þau höfð með hemlum eða hrað-
aaukningu, möguleikinn til að stjórna
þeim minnkar. Þetta á ekki aðeins við
hjólin, sem stýrið verkar á, heldur líka
afmrhjólin.
Af þessu sjáum við, að er okkur
liggur sem mest á að hafa vald á bíln-
um, t.d. við það að stýra framhjá
hindrun á vegi, komast í gegnum
slæma beygju eða ná okkur úr skriki,
er það bezta, sem við gerum að kúpla
frá og sleppa benzíni (sé ekki um frí-
hjól að ræða). Með þessu losum við
hjólin við áhrif hemlunar eða hraða-
aukningar og veimm þeim þann mesta
BFÖ-BLAÐIÐ
II