Tölvumál - 01.10.1996, Blaðsíða 10

Október 1996
f tvo heila vetur hittust kenn-
arar reglulega ásamt leiðbeinanda
og ræddu um skólastarfið, nánast
frá A til Ö. Kennarahópurinn var
langt frá því að vera einlitur í
skoðunum en þegar upp var staðið
var viðhorfsbreytingin gagnvart
hlutverki kennarans í skólasamfél-
aginu dýrmætust, að mínu mati.
Það, að hver og einn kennari hefði
raunverulega um það að segja
hvernig hinir gera. Sameiginleg
ábyrgð allra varð til varðandi
stefnumörkun á hinum ýmsu svið-
um. Þar á meðal í tölvumálunum.
Nú kom öllum allt við.
Vélritunarkennarinn (ath. ekki
tölvukennarinn), sem einnig kenndi
ýmsar bóklegar greinar í unglinga-
deildinni, vildi hætta að láta krakk-
ana burðast með ritvélar í skólann
og nýta tölvurnar í staðinn.
Stærðfræðikennari á miðstigi
vildi fá aðgang að tölvustofunni
fyrir sinn bekk í forritunarmálinu
Lógó m.a. til að ná námsmark-
miðum í rúmfræðinni.
Spurningar fóru að vakna um
það hvort tölvukennarinn eða
vélritunarkennarinn ættu ekki að
leyfa krökkunum að setja upp rit-
gerðir sínar í samfélagsfræði í
ritvinnslukennslunni eða vélritun-
artímunum.
Þannig, smám saman, jókst
þekking kennaranna á því hvernig
þessi tækni gæti nýst hinum
„námsgreinunum“ og veggir náms-
greinarinnar „tölvur“ tóku að
bresta. Almennir bekkjarkennarar
voru famir þykjast hafa vit á tölvu-
málum enda ekki furða því margir
þeirra voru nú búnir að fjárfesta í
tölvu og þær farnar að verða snar
þáttur í skipulagningu kennsl-
unnar.
Sú ákvörðun kennarahópsins
sem spratt út úr starfsleikninám-
inu að hver bekkjarkennari skyldi
gefa út bekkjarnámskrá átti hvað
mestan þátt í því að kennaramir
lærðu að notfæra sér sífellt öflugri
ritvinnslu í tölvum. Hver kennari
bar ábyrgð á uppsetningu og út-
gáfu bekkjarnámskrárinnar fyrir
sinn bekk. Svona til gamans má
geta þess að mikill innbyrðis
metingur varð um það hver væri
með fallegustu forsíðuna og voru
veittar viðurkenningar. Þetta
hleypti kappi í hópinn og teikni-
forrit og myndabankar komust í
tísku og enn jókst þekking hópsins
á möguleikunum. Samkeppni þessi
datt síðan uppfyrir þegar einn
kennaranna varð uppvís að því að
leita á náðir auglýsingastofu í
bænum!!
Það taldist svindl.
Tölvukennarinn hvarf
skyndilega
Það var ákveðið reyðarslag
þegar tölvukennarinn hætti störf-
um við skólann vorið 1991. Ekki
fékkst annar sams konar og kenn-
arahópurinn taldi sig ekki kunna
að kenna á tölvur, þ.e. Basic, töflu-
reikni og stýrikerfið. Við vorum
lent í svipuðum aðstæðum og fjöldi
skóla, þ.e. að sá aðili sem ábyrgð
bar á tækjakostinum og kunni alla
„tækni-klækina“ hvarf skyndilega
af sjónarsviðinu og enginn annar
var í stakk búinn til að taka við.
Almennir bekkjarkennarar sátu
uppi með allt góssið og var engin
önnur tölvunotkun í gangi næsta
veturinn en sú að þeir kennarar
sem höfðu verið að bjóða nemend-
um upp á að nota ritvinnslu í
ritgerðum og Lógó í stærðfræði
héldu áfram sínum þreifingum.
Einnig bárust okkur tvö eða þrjú
„stór“ kennsluforrit í líffræði og
landafræði, nokkurs konar alfræði-
fomt á þröngum sviðum og voru
þau strax virkjuð íkennslu af fag-
greinakennurum efstu bekkjanna.
Að tölvuvæða „neðan
frá“
Haustið 1990 réðust til skólans
nokkrir nýútskrifaðir kennarar. Þar
á meðal 2 úr stærðfræðivali KHÍ.
Þar kynntust þeir m.a. því hvað
kennsluforrit geta haft að segja í
stærðfræðinámi. Tveir þessara
kennara höfðu skrifað lokaritgerð
í KHI um tölvunotkun á yngsta-
og miðstigi grunnskólans. Á þeim
þekkingargrunni var ráðist í að
kaupa 6 BBC-tölvur. Kennslu-
fomtin voru frá svokölluðu Tölvu-
vinafélagi og mátum við þau
þannig að þau hentuðu helst byrj-
endabekkjum og miðstiginu og
voru tölvurnar því staðsettar þar.
Ráðinn var fagstjóri til að sinna
þessari uppbyggingu og sem dæmi
um verkefni þá greindi hann
kennsluforritin í takt við þau mark-
mið sem almennur bekkjarkennari
setti í bekkjarnámskrár þannig að
auðvelt væri að para saman mark-
mið með viðfangsefnum bekkja og
markmið kennsluforrita. Til dæmis
var markmið bekkjarnámskrár í
stærðfræði að nemandinn öðlaðist
skilning áuppbyggingu tugakerfís-
ins. Þá gatkennarinn auðveldlega
fundið það markmið í forrita-
pakkanum og kynnt sér og notað
forritið. Haldnir voru fundir með
kennurum 1.-4. bekkjar þar sem
farið var yfir hvernig hugsanlegt
væri að nota svona kennsluforrit
markvisst í kennslu.
Erfiðlega gekk í fyrstu og notk-
unin var mest „gulrótarnotkun“,
eins og við kölluðum það, þ.e. ekki
markviss eftir viðfangsefni bekkjar
heldur fengu krakkarnir að leika
Þegar börn, sem nýbyrjuð eru að læra dönsku, eru beðin um að snúa íslenskum setningum yfir á
dönsku getur ýmislegt spaugilegt litið dagsins ljós, eins og sannaðist þegar 12 ára gamall drengur var
beðinn um að þýða „Hvern sjáum við á myndinni?“ yfir á dönsku. Þýðing hans var svona:
„Vern ser vi a la graf?“
10 - Tölvumál