Tölvumál - 01.10.1996, Blaðsíða 34

Október 1996
safninu að veraldarvefnum, tölvu-
skrám íslenskra bókasafna, a.m.k.
þeirra sem rekin eru af hinu opin-
bera og mér finnst óskaplega
öfundsvert að sjá hjá grannþjóðum
okkar á Norðurlöndunum efnis-
skrár dagblaða og tímarita á
geisladiskum sem koma út upp-
færðir nokkrum sinnum á ári! og
þessir geisladiskar eru til á öllum
skólasöfnum þar ytra!!!
Beinlínuleit í gagnabönkum
verður sífellt algengari og nemend-
ur okkar verða einnig að tileinka
sér fæmi á því sviði meðraunveru-
legum aðgangi að slíkum bönkum,
en það kostar peninga. Nú er
boðaður enn meiri sparnaður í
framhaldsskólum. Vonandi verður
ekki klipið mikið af þjónustu bóka-
safnanna.
í maí sl. sótti ég ráðstefnu
bókasafnsfræðinga í skólum á
Norðurlöndum á vegum Iðunnar,
sem er einn angi af starfsemi Norr-
ænu ráðherranefndarinnar.
Þar voru samankomnir um 50
bókasafnsfræðingar, skólasafna-
kennarar, starfsmenn fræðslu-
skrifstofa og tölvufólk og margt
fróðlegt kom fram.
Enn hafa fyrirlestrar og niður-
stöður ráðstefnunnar ekki verið
birtar, en verður vonandi fljótlega.
Einnig verða niðurstöðumar birtar
á heimasíðu Iðunnar (http://
sofie. tic. dk/proj ekt/
idun/).
Það kom m.a.
fram að við hér á
landi erum í stórum
dráttum að fást við
sömu hluti í tölvu-
væðingu safnanna
og kennslu í upp-
lýsingatækni og það
sem best gerist á
Norðurlöndum, við
erum að mörgu leyti
í fremstu röð. Danir
virðast þó komnir
lengra í kennslu-
fræðilegum rann-
sóknum - í grunn-
skólum a.m.k.
Einn daginn voru hópumræður
og var viðfangsefni hópsins sem
ég var í, skólasafnið árið 2010.
Meðal þess sem við ræddum
var þessi munur, sem ég gat um
áðan - á nemendum sem hafa
stuðning heima í tölvunotkun og
þeirra sem engan aðgang hafa að
tölvum utan skólans. Sumir í hópn-
um sögðust hafa orðið óþægilega
varir við þennan mun og færi hann
ört vaxandi.
Alger samstaða var í hópnum
um nauðsyn þess að þeir starfs-
menn sem hyggðust starfa á skóla-
söfnum hefðu menntun bæði sem
bókasafnsfræðingar og kennarar,
þ.e. að nauðsynlegt væri fyrir
bókasafnsfræðing að bæta við sig
námi í uppeldis- og kennslufræði
á sama hátt og kennari yrði að
bæta við jafnmörgum einingum í
bókasafnsfræði.
Annað áhyggjuefni voru algerir
yfirburðir enskunnar sem tölvu-
máls. Margir höfðu heyrt af
aðferðum okkar íslendinga með
sívirka og -vakandi nýyrðasmiði
og vildu koma slíku fyrirkomulagi
á heima fyrir.
Það sem kom verkefnisstjóra
Iðunnar helst á óvart var að við
notuðum lítinn tíma til að ræða
kennslu í upplýsingatækni á
skólasöfnum. Var honum bent á að
við værum svo löngu búin að axla
ábyrgðina á henni og kortleggja
hlutverk okkar í því ferli að það
væri eiginlega óþarft að ræða það
að svo komnu máli. Helst væri
óafgreitt að hve miklu leyti við
viljum ritskoða þann aðgang sem
nemendur okkar hafa að upplýs-
ingum og sýndist sitt hverjum.
En hversu ánægð sem við
vorum með þróun mála í tölvu-
væddri upplýsingaöflun, áttum við
öll erfitt með að sjá fyrir okkur
framtíðarbókasafnið án fagurbók-
mennta.
Eins og ég gat um áðan voru
hópumræðurnar um skólastarfið
árið 2010.
Hver þorir að segja fyrir um
hvemig málum verður háttað eftir
14 ár, miðað við hve hröð þróunin
hefur verið síðastliðin 14 ár?
Ekki ég!!
Kristin Björgvinsdóttir
er bókasafnsfrœðingur
og starfar íFjölbrauta-
skólanum við Armúla
34 - Tölvumál