Bókasafnið - 01.02.1978, Síða 17

PÁLL SIGURÐSSON
Minning
Páll Sigurðsson var fæddur 25. ágúst 1905
og andaðist 4. júlí 1977. Hann starfaði í
Borgarbókasafni Reykjavíkur frá haust-
nóttum 1939, þar til hann lét af starfi fyrir
aldurs sakir um áramót 1975—1976. Allan
þennan tíma vorum við samstarfsmenn. Þó
að hann væri allra manna hlédrægastur fer
ekki hjá því að þeir sem svo lengi starfa
saman kynnist vel, einkum þar sem við
unnum saman á útlánsvöktum um alllangt
árabil. Það var gott að vinna með Páli. Hann
var ætíð á sínum stað, ætíð jafnrólegur,
ljúfur og kurteis hver sem í hlut átti enda
kom það fram þegar hann hætti störfum, að
margir lánþegar söknuðu hans.
Hann var oft haukur í horni, þegar upp-
lýsinga var leitað um ljóð, eða fornan ís-
lenskan fróðleik. í þá daga var ekki um nein
hjálpargögn að ræða við það starf. Það var
einungis minnið sem gilti. Hann var vel les-
inn, enda gæddur mjög góðri greind, þó að
sjúkleiki á æskuárum hamlaði honum frá að
stunda framhaldsnám í menntaskóla þó
hugur hans stæði þar til. Hann átti einnig
allgott bókasafn, þó ekki væri það mikið að
vöxtum. Það ánafnaði hann bókasafninu á
Sauðárkróki.
í fórum sínum átti Páll einnig góða
kímnigáfu, sem hann beitti þó ætíð á sinn
ljúfmannlega hátt, enda ekkert fjær geðslagi
hans en illkvittni, en vel kunni hann að meta
það sem broslegt var.
Páll stofnaði aldrei sitt eigið heimili, en
bjó alla ævi í sambýli við sín nánustu skyld-
menni. Föður sinn missti hann í bernsku en
bjó með móður sinni meðan hún lifði. Þá
fluttist hann til systur sinnar og eftir lát
hennar bjó hann með syni hennar, en mun
ætíð hafa verið aufúsugestur á heimilum
systradætra sinna.
Hann starfaði lengi ævi að bindindismál-
um innan góðtemplarareglunnar og mun
þar sem annarsstaðar hafa eignast góða vini.
í bók fornri stendur, að sælir séu hógværir
og það hygg ég að hafi átt vel við um Pál; og
mun sá ekki sælastur af sínum verkum, ef
með sanni má segja, að sá sem genginn er,
hafi stundað hvert sitt verk eftir bestu getu,
starfað að áhugamálum, sem öðrum horfa
til velferðar og umgengist sína samferða-
menn með tillitssemi og prúðmennsku.
Herborg Gestsdóttir
17