Dagblaðið Vísir - DV - 01.10.1982, Blaðsíða 14

14
DV. FÖSTUDAGUR1. OKTOBER1982.
Spurningin
Finnst þér sjónvarps-
auglýsingar skemmti-
legar?
Gunnar Björnsson snikkari: Ekki
finnst mér það nú. En maður horfir á
þær ef setiö er fyrir framan sjónvarpiö
á annað borö. Hvernig á góð auglýsing
að vera? Tel nauðsynlegt aö hafa
upplýsingagildið númer eitt.
Petur Maack, áfengistæknir hjá SÁÁ:
Margar þeirra eru tæknilega skemmti-
legar en geta þó orðið með tímanum
leiðinlegar, þegar horft er á þær aftur
og aftur.
Marteinn Pétursson bílstjóri: Nei, mér
finnst þær nú ekki beint skemmtilegar
og horfi því aðeins á þær endrum og
eins. Hvernig á góð auglýsing að
vera? Eiga að vera upplýsandi og
koma kostum vörunnar til skila.
Jón Einarsson: Jú, sumar þeirra eru
skemmtilegar. En svo eru aðrar auð-
vitað mjög leiðinlegar. Tel aö
auglýsingar þurfi að vera þannig að
maður fái ekki leið á þeim strax.
Sólrún Jónsdóttir húsmóðir: Æ, mér
finnst þær vera þreytandi. Vildi helst
losna við þær. Tel að margar þeirra
hafi slæm áhrif á böm. Skapi gervi-
þarfir hjá þeim.
Ingibjörg Einarsdóttir húsmóðir: Nei,
það finnst mér ekki. Stend yfirleitt upp
og skerpi á könnunni, þegar þær byrja.
Bamabara mitt horfir hins vegar
mikiö á auglýsingamar í sjónvarpinu.
Lesendur Lesendur Lesendur
ErjuríÞing-
holtsstræti:
Kvartað
undan
ólátum og
drykkju-
skap
— grjóti kastað
!. í leigubifreið
Jón Sæmundsson, 5192-6471, skrifar:
Nábýli við starfsmannahús banda-
ríska sendiráðsúis hefur gert okkur ná-
grönnunum lífiö leitt undanfarin ár.
Eg hef búiö í Þingholtsstræti 30 í 12
ár, séð um viögerðir hússins, og tala
hér fyrir íbúa þess; fólk flest á aldrin-
um 70 til 81 árs. Við æskjum þess að fá
frið fyrir drykkjuskap og ólátum
starfsmanna bandaríska sendiráösins
(og gesta þeirra) sem eru í næsta húsi
við okkur.
Siðastliöna helgi voru slík ólæti i
þessu fólki tvær nætur í röö aö okkur
nágrönnunum varð ekki svefnsamt frá
kl. 2 á nóttu til 6 ummorgun — þrátt
fyrir að lögreglan var tilkvödd.
Við krefjumst þess að kvörtunum
okkar verði sinnt og ætlumst til þess að
fá næturfriö.
Starfsmenn sendiráðsins
kvöddu lögreg/una
á vettvang
■ Hjá lögreglunni fengum við eftirfar-
andi upplýsingar um þetta mál:
„Aðfaranótt sunnudagsins 26. þ.m., kl.
05.20, var hringt frá Þingholtsstræti 34,
starfsmannahúsi bandaríska sendi-
ráðsins, og beðið um lögregluaðstoð
vegnahávaða þarutandyra.
„ Við krefjumst þess að kvörtunum okkar verði sinnt og ætlumst tii þess að fá næturfrið" — segir Jón
Sæmundsson. Á myndinni er hann að skýra frá ónæði sem hann segir stafa af nábýli við starfsmenn
bandaríska sendiráðsins.
Þegar lögreglan Vom voru ónæðis-
valdamir famir en Jón Sæmundsson
vatt sér að lögreglumönnunum, æstur í
skapi, og kvartaði undan hávaða og
ónæði er stafaði frá þessu húsi. Er lög-
reglumenn vom síöan í þann mund að
aka á brott henti Jón grjóti í leigubif-
reið, sem þama var, og dældaði
farangursgeymslu hennar. Hann vildi
ekki tjá sig um ástæöur verknaðarins.
Málið er nú í athugun hjá rann-
sóknardeild lögreglunnar í Reykja-
vík.”
Talsmaður sendiráðsins
vísar til lögreglunnar
Talsmanni bandaríska sendiráðsins
var kunnugt um atvik þetta. Hann
kvaðst þó ekki geta tjáð sig nánar um
málið, því hér hefðu Islendingar verið
beggja vegna, og vísaði því á lögregl-
una í Reyk javík.
Hnefastór steinn
dundi á bílnum
Héöinn Valdimarsson heitir leigubif-
reiðarstjórinn, sem grjótið fékk í bíl-
inn, og segist honum svo frá þessu
atviki:
,,Eg átti leið þarna fram hjá, var að
fara að Hallveigarstíg. Þama í Þing-
holtsstrætinu var þá lögreglubifreið
fyrir og vom lögreglumenn að tala viö
mann. Ég beið eftir að þeir færðu sig
svo að ég kæmist áfram.
Þegar lögreglubíllinn ók af stað vatt
sér að mér maður og jós yfir mig
óbótaskömmum. Skömmu síðar dundi
heljarmikið högg á bílnum. Bilstjóri
sem þama var sagöist hafa séð æsta
manninn kasta hnefastómm steini,
enda var hann tilbúinn meö grjót í
henditil annarrar atlögu.
Málið er nú í athugun enda var ég
svo heppinn að þama var vitni. Það
kom síðan í ljós að maðurinn með
grjótið hélt víst að ég væri að koma
með farþega á staðinn og því hafði fok-
iðíhann.” „„
Opið bréf til Þorsteins Guðjónssonar talsmanns Norræns mannkyns:
Óska ég ykkur alls góðs
og aukinnar víðsýni
— segir Birgir Sigmundsson
Birgir Sigmundsson skrifar:
Sæll vertu, ÞorsteinnGuöjónsson.
Þar sem okkur mun víst lengi greina
á um „innflutning fólks af óskyldum
kynstofnum” ætla ég aö skýra örlítið
nánar mína afstöðu.
Ástæða þess að ég taldi þörf á að
gera athugasemdir eftir lestur viðtals-
ins viö þig í DV 4. sept. sl., er sú að ég
tók andstööu þína og þinna félaga gegn
„óskyldumkynstofnum” til mín. Eg er
að vísu aðeins einn af mörgum sem
ættleitt hafa börn frá fjarlægum
löndum en væntanlega nokkuð dæmi-
gerður fulltrúi. (Það skal þó skýrt
tekið fram að ég skrifa ekki í umboði
eins eða neins í þessu máli.)
Þú nefnir réttilega að í fyrra bréfi
mínu gat ég ekki um „innflutning
verkafólks af ýmsu tagi, úr ýmsum
stöðum”. Málið er það, Þorsteinn, að
slíkt er ekki að gerast hér á Islandi og
mun ekki gerast nema stjómvöld vilji
og leyfi. Fyrir utan fáeina Víetnama,
sem komu fyrir atbeina stjórnvalda,
hafa sárafáir fullorðnir „af óskyldum
kynstofnum” sest hér að. Þess vegna
höfum við ekki þetta „vandamál” hér
á landi og því hlaut ég að taka andmæli
Norræns mannkyns til mín og minna
líka, sem ættleitt höfum börn af
„óskyldum kynstofnum”.
Barnið mótast
af umhverfi sinu
En hér er reginmunur á, því aö
ómálga barn, sem alið er upp af
íslensku foreldri, verður jafníslenskt
og önnur börn að öllu leyti, nema í
útliti. Þetta gætu allir alvörumann-
fræðingar og norrænufræðingar sagt
þér. Það er stór munur á hvort hér
kemur fullorðiö fólk, alið upp i óliku
menningarsamfélagi við ólíkar ytri
aðstæöur, eða ómálga bam. Barnið
mótast af umhverfi sínu og uppalend-
um en ekki af því hvar á jarðkringl-
unni það hefur fæðst og lifað fyrstu
vikur ævi sinnar. Við hér á Islandi
getum ekki lokaö okkur af frá
umheiminum vegna þess að viö erum
hluti hans en ekki útvalinn æöri kyn-
stofn sem óraskaöur verður að vera.
Þér finnst einkennilegt að ég skuli
ekki hafa tekiö upp baráttu gegn
fóstureyðingarlöggjöfinni fremur en
leita lausnar minna mála í Indónesíu.
Þorsteinn minn, eins og þú tókst eftir í
fyrra skrifi mínu þá met ég mannúð og
lýðræöi nokkurs. Einmitt þess vegna
er það í andstööu við mitt lífsviðhorf að
vilja þröngva fólki, sem af einhverjum
ástæðum getur ekki annast böm, tÚ að
eignast þau svo ég megi njóta góös af.
Viö lifum í nútímanum, þar sem
norrænar þjóðir hafa gengið á undan
með því fordæmi að veita fólki að
miklu leyti sjálfdæmi í þessum málum.
Eg trúi því að oftast sé fóstureyðing
framkvæmd af ærnum ástæðum og
ekki er hún sársaukalaus fyrir þá sem í
hlut eiga.
Þess vegna er það, að mínu mati,
eina raunhæfa lausnin fyrir fólk sem
ekki getur eignast eigin böm aö leita
„Finnst mir það ærið lóttvægt að
ímynda sór að fóein böm með brún-
an hörundslit og dökkt hár riðli
okkar isienska þjóðfólagi," segir i
brófi Birgis Sigmundssonar.
þangaö sem vandamálið er á hinn
veginn. Offjölgunarvandamál. Sú þrá
mannsins að annast og ala upp börn er
svo sterk að ég tel það ómannúðlegt ef
meina ætti fólki aö fullnægja henni, sé
þess kostur.
Ættieidd börn
oftast íangþráðari
Vonandi eigið þið félagar í Norrænu
mannkyni börn og hafið þá væntanlega
fengið lífsfyllingu í því að sjá þau vaxa
úr grasi. Ekki er það svo að ég hvetji
fólk til að fara að mínu dæmi nema að
vel íhuguðu máli og raunverulegri
þörf. Enda held ég að enginn ættleiði
bam án þess að hafa til þess ríka
löngun aö annast þaö og ala upp, rétt
eins og þeir foreldrar sem á eölilegan
hátt eignast sín börn. Ættleidd börn
eru reyndar oftast langþráðari en
önnur börn og umhyggjan verður í
samræmi við það.
Vegna þessa alls finnst mér þaö ærið
léttvægt að ímynda sér að fáein böm
með brúnan hörundslit og dökkt hár
riðli okkar íslenska þjóðfélagi. Ég met
hamingju þeirra foreldra, sem fengið
hafa og fá munu börn frá fjarlægum
löndum, meira en þá hugsjón ykkar að
halda okkur Islendingum einangmö-
um frá umheiminum.
Reyndar held ég að eftir önnur 1100
ár sjái varla mun á útliti þjóðarinnar
vegna þessara bama, það verður þá af
öðrum orsökum. Aö óttast þaö aö
Islendingar hljóti örlög Palestínu-
araba er slík firra að ég held að jafnvel
þú getir ekki í alvöru haft þá skoöun.
Þar sem þetta er væntanlega loka-
kveðja mín til þín og þinna félaga óska
ég ykkuralls góðs og aukinnar víösýni.