Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.1982, Blaðsíða 14

DV. ÞRIÐJUDAGUR 23. NOVEMBER1982.
Viðbrögðin við frum-
varpi Vilmundar
Vilmundur Gylfason hefur lagt
fram (ásamt öörum) frumvarp til
breytinga á vinnulöggjöfinm, í þriöja
sinn. Eins og vera ber í borgaralegu
lýöræði var frumvarpiö svæft í þing-
inu síöast, enda frumvarp stjómar-
andstööumanns. Núna flytur
Vilmundur það mjög einfaldaö. Er
gert ráð fyrir aö ef meira en 2/3
starfsmanna vinnustaöa meö yfir 25
starfsmönnum ákveði svo, geti þeir
stofnaö meö sér félag sem hafi meö
samninga starfsmanna aö gera og
önnur réttindi og skyldur stéttar-
félaga. Hin hefðbundnu félög launa-
manna starfa eftir sem áður.
Viöbrögð launafólks og verkalýös-
forystunnar eöa atvinnurekenda
hafa lítil oröið. Umræöur um máliö
voru og eru litlar á þingi. Einu yfir-
lýsingamar sem ég hef séö, eru orö
þriggja alþýöubandalagsmanna.
Guömundur Dagsbrúnarformaöur
kallar frumvarpið tih-æöi viö verka-
lýöshreyfinguna, Þröstur ráöherra-
stytta telur aö veriö sé aö leysa
verkalýöshreyfinguna upp í smáein-
ingar sem muni níöa skóinn niður
hver af annarri og verða ofurseldar
lögmálum markaöarins. Að svipaðri
niöurstööu kemst leikarinn Steinunn.
Þessi tilsvör em dæmigerð fyrir
allt þaö fólk sem er ósammála
megininntaki þeirrar gagnrýni sem
kommúnistar og margir fleiri hafa
haft uppi um verkalýðshreyfinguna:
Andlýðræðis-
iegtbákn
— Hún er andlýðræðislegt bákn
undir fámennisstjórn flokksgæðinga
sem heldur aftur af baráttu launa-
fólks og sér um að skammta því kjör
í samvinnu við atvinnurekendur og
rikisvaldiö.
Hvaö frumvarp Vilmundar snertir
þá er þaö mikilvægast að velta því
fyrir sér hvort breytt skipulag
verkalýöshreyfingarinnar geti
Kjallarinn
AriTrausti
Guðmundsson
stuölaö aö því aö völd fólks í eigin
málum aukist og kjör batni. I ljósi
þess eru stuttaralegar fullyrðingar
(og háð um Vilmund) á borö viö orö
þremenninganna ekkert annaö en
fyrirtaks dæmi um hvemig tekiö
hefur veriö á móti gagnrýni innan
hreyfingarinnar með rakalausu
blaöri og yfirlýsingum um „árásir”.
Nei, þiö allaballar og aðrir: Komiö
meö rök og ræðið málin.
I þessum smápistli er ekki rúm til
annars en aö fjalla stuttlega um
A „Meö vinnustaðafélögunum má ef til vill
færa kjarasamninana nær launamönnum
sjálfum og ná stærri hluta af arðránsgróða eig-
endanna...”
Óheimilt verði eð gefa út bráðabirgðalög nema ógerlegt só að kalla þing saman innan viku.
HVERS ER
AÐ VÆNTA?
Sú saga er kunn, aö þegar eldfjall
eitt byrjaði að gjósa söfnuðust íbúar
úr nálægu þorpi saman og ræddu um
aö nú heföi fjallið fengiö jóösótt og
biöu í ofvæni eftir að sjá afkvæmið.
Lítil mús hljóp niður eftir fjalls-
hlíðunum og töldu þorpsbúar að þar
væri afkvæmiö komiö og þótti aö
sjálfsögðu, aö mikil umbrot hefðu
oröið til lítils.
Mér hefur dottið þessi saga í hug
vegna þeirra umræöna sem orðið
hafa upp á síðkastið um störf
stjómarskrárnefndar og breytingar
á stjómarskránni. Nú veit ég að
stjórnarskrárnefnd hefur í mörgu
unniö gott starf. Það veröur hins
vegar að gjalda varhug viö þeim
röddum, sem ræða um það í alvöru,
að ekki þurfti að breyta stjómar-
skránni nema hvað varðar kosninga-
rétt. Ef slíkt verður ofan á, er mikið
starf stjórnarskrámefndar unniö til
lítils og þaö væri skaði.
Stjórnarskrá íslenska lýðveldisins
er sá gmndvöllur sem stjómkerfið
byggir á. Þessi grundvöllur verður á
hverjum tíma að vera í samræmi viö
þær kröfur sem gerðar eru um
lýðræðislegt og réttlátt þjóðfélag.
Ég er ekki sammála þeim sem segja
aö engar breytingar þurfi aö gera á
stjómarskránni nema hvaö varðar
kosningafyrirkomulag. Nauðsynlegt
er aö gera stjómkerfiö
lýöræðislegra auk ýmissa breytinga
sem horft geta til meiri virkni og
tímasparnaöar. Þær breytingar eru
fyrir löngu orðnar tímabærar og það
má ekki dragast aö gera þær.
Jöfnun kosningaréttar er
vissulega mikilvægasta atriðið. Þaö
er ekki sæmandi lýðræðisþjóðfélagi
aö meina meirihluta kjósenda aö
velja meirihluta fulltrúa á æöstu