Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.1982, Blaðsíða 37

DV. ÞRIÐJUDAGUR 23. NOVEMBER1982.
37
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
Ásmund Einarsson hitturp við á bókasafni Menningarstofnunar Bandarikjanna þar sem er gott úrval
erlendra bóka og timarita. Ásmundur hefur skrifað kjallaragreinar um þjóðfélagsmál i DV. Mynd BH.
„Þjóðlegur fróð-
leikur er mín
uppáhalds-
lesning”
— segir Sverrir Hermannsson
„Ég er nú alæta á bækur en mitt
uppóhalds lesefni eru annálar og
þjóölegur fróðleikur hvers konar. Ef
ég á að nefna þetta eitthvaö frekar
þá er það til dæmis Blanda, Espólín
— „Dr fylgsnum fyrri alda” er i
miklu afhaldi hjá mér,” sagði
Sverrir Hermannsson, þingmaður
Austfirðinga og forvígismaður
Framkvæmdastofnunar.
„Ég er lika rjúpnaskytta og lax-
veiðimaöur ef út í það er farið, en það
er nú ekki langan tíma á árinu sem
hægt er að stunda slíkt. En allt árið
les ég bækur undir drep, það er nú
mín dægradvöL Eg á alla annála
sem gefnir hafa verið út eftir 1400,
það er nú ekki mikið til aftar. Nú, þó
ég segi sjálfur frá þykist ég sæmi-
lega lesinn í Laxness og Þórbergi.”
— Hvaða fornsaga er í mestu
uppáhaldihjá þér?
„Njála er auðvitað engri bók lik í
veröldinni en ég nýt nú Laxdælu
ekkert síður. Svo er það Banda-
manna saga, Fóstbræðra saga og
ekki má gleyma Hrafnkels sögu. En
hitt er það um lesefni, Baldur, aö ég
er alæta. Barnabækur les ég með
mínum barnabömum og hef óskap-
lega gaman af, ef þetta eru vel
geröar bækur. En þvi miöur gerir
maður alltof lítið að því núorðið.”
— Hvað lestu nú helst af útlendum
höfundum?
„Þegar þú minnist á útienda
höfunda þá er nú fyrst að geta
Hamsuns. Ég er afar elskur að
honum. Kannski met ég einna mest
af hans bókum .JCoene ved vann-
posten”, „Benoni og Rosa” og
„Markens gröde”.
— EkkiPan?
„Ænei. Pan og Viktoría, sú
rómantik er ekki fyrir minn smekk.
Hey rðu, Sveik er nú mikil uppáhalds-
lesning, þess má vel geta. Og þá n
nú ekki gleyma honum þessum
segir Sverrir og tekur upp snjáða bi
sem legið hafði opin á boröinu. Þet
var skáldverk eftir Nikos Kaza
tzakis, dönsk útgáfa og hét: „D
evige vandring opad”.
,,Ég keypti þessa bók einhve:
tíma fyrir löngu en hún datt upp fyr
hjá mér og lenti í dralsi. Svo var þ;
fyrir fáeinum dögum að ég rakst
hana fyrir einskæra tilviljun og f
að lesa hana. Eg veit nú ekkert u
hana ennþá en byrjunin lofar góðu.
Svo hef ég verið að lesa Marqu
undanfaríð, það sem komið hefur
á íslensku. Það er afburðasnjall hi
undur,” sagði Sverrir Hermannsso;
Böðvar Kvaran athugar eina af bókum sinum. Hann hefur safnað bókum
og timaritum i fjóra áratugi og á nú ein 7—8.000 bindi, haglega innbundin.
Böðvar skrifar greinar um bækur og bókasöfnun i helgarblað D V.
DV-mynd E.Ó.
— segir Böðvar Kvaran
„Ég .byrjaði á þessu kringum
tvítugt, fór að halda saman ýmsu sem
kostaöi lítiö eða ekki neitt. Svo færðist
þetta í aukana smám saman. Það er
gamla sagan: eftir því sem maður
eignast meira, því meiru sækist maður
eftir. Eg hef einkum lagt mig eftir
blöðum og tímaritum en svo eru það
líka ferðabakur um Island, sagnfræði
og sögulegurfróðleikur,” sagðiBöðvar
Kvaran, bókasafnari.
— Hvað heldurðu að þú eigir mörg
bindi samanlagt?
„Því get ég alls ekki svarað en ætli
það sé ekki kringum 7—8.000 bindi.
Sum bindin eru nú reyndar bara fáein
blöö, nokkur eru bara eitt blað, en
þetta er sett í band og skrásett og ætli
það verði þá ekki að teljast bindi.
Annars er ég kominn meö hluta af
safninu í tölvu og vonast til þess að
koma því öllu í slíka skrá áður en
lýkur.”
— Hvort er þetta nú dægradvöl,
árátta eða ástríöa að safná bókum?
„Dægradvöl er nú fullveikt orð um
bókasöfnun. Bækumar eru fyrir löngu
orðnar hluti af mér sjálfum, flestar
tómstundir mínar fara í þetta,
skrásetja, afla upplýsinga og svo
framvegis.”
— Hvaða bók er þér kærust af
þessum 8.000?
„Því er nú ekki vandsvarað. Eg
byrjaði með því að safna blööum og
tímaritum svo þaö er skiljanlegt að ég
haldi einna mest upp á hana þessa:
Islandske Maaneds-Tidender, prentuð
í Kaupmannahöfn og Hrappsey á ofan-
verðri 18. öld. Þetta er fréttatímarit,
útgefið á dönsku vegna áskrifenda í
Danmörku.”
— Færðu lífsánægju út úr þessari
iðju?
„Það er óhætt að segja það.
Bækumar gefa mér tengsl við liðinn
tíma þótt ég hafi vitaskuld ekki lesið
líkt þvi allar bækur sem ég á. Auðvitað
er spuming hvort það sé ráðlegt að
leggja út í bókasöfnun, en það er nú.
erfitt aö hætta þegar maður byggir
þetta svona skipulega upp. Þaö væri þá
eins og að leggja frá sér spennandi
skáldsögu í miðjum klíöum.”
Svenir Hermannsson er stíHstinn i hópi þingmanna, skörungur i ræðu-
stól og strigakjaftur i orðasennu.
„Les mest um sögu
og þjóðfélagsmál”
— segir Ásmundur Einarsson
,,Mér finnst gagniegt að sjá Island
utan frá, bæði með þvi að dvelja
erlendis og eins með því að lesa mér
til um það sem er að gerast annars
staöar í heiminum. Þá skilur maöur
betur það sem gerist hér heima. Mér
líkar vel við þetta safn, hér fæ ég
aðgang aö margs konar tímaritum
varðandi þjóðfélagsmál og annað.
Aðallega sækist ég eftir ritum um
sögu og þjóðfélagsmál hvers konar.
Ég les nærfellt allt sem snertir sögu,
skáldverk líka,” sagði Ásmundur.
— Sögu einhverra sérstakra
þjóða?
,»Eg les mikiö um Bandaríkin um
þessar mundir. Mér finnst Islend-
ingar og Bandaríkjamenn miklu
líkari en menn hafa viljað vera láta.
Hvorar tveggja eru þetta landnáms-
þjóðir, byggja stórt land miðað við
fólksfjölda. Sókn Bandaríkjamanna
til vesturstrandarinnar og þaöan út á
Kyrrahaf má að sumu leyti líkja við
sókn Islendinga úr sveitum niður á
sjávarsíöu og þaðan útá hafið.”
— Er einhver sérstök bók sem
hefur haf t áhrif á þig?
„Þá kemur fyrst í hugann ákveðin
grundvallarbók í þjóðfélagsfræðum,
The age of revolution heitir hún, eftir
J.J. Saunders. Hún kom út eitthvað
fyrir stríð og nær fram að seinni
heimsstyrjöldinni. En efni hennar
teygir sig til okkar daga. Eg held það
hafi haft mest áhrif á mig að ég
skyldi byrja á því að lesa enska sagn-
fræði. Það er kannski ekki rétt að
taka neinn einstakan höfund út úr,
því þetta er svoddan ógrynni af
ritum, en það sem maður fær út úr
þessu er lengdin og breiddin í hugs-
uninni. En það er ein bók sem lengst
hefur fylgt mér, það er gömul biblía
sem hann afi minn átti og kenndi
mér að lesa á. Hana hef ég síöan haft
undir höndum svo langt sem ég
man.”
„BÆKUR GEFA
MÉR TENGSL
VIÐ UÐINN TÍMA”