Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.1983, Blaðsíða 12

12
DV.FÖSTUDAGURll. MARS1983.
DAGBLAÐiÐ-VÍSIR
8 Hr
______________________________________jÉilÉBlliiailiiÍl I_______________
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIDLUN HF.
Stiórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B.SCHRAM.
Aðstoðarritstjóri: HAUKUR HELGASON.
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLLSTEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON.
Ritstjóm: SÍÐUMÚLA12—14. SÍMI86611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA33. SÍMI27022.
Afgreiðsla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI ll.SÍMI 27022.
Sfmi ritstjómar: 86611.
Vopn fyrír
valdabraskara
Kapalkerfin
Engum mun koma til hugar, að stætt verði á einokun
Ríkisútvarpsins. Ekki veröur unnt að loka landsmenn
inni í búri. Fáir munu einnig telja, aö til þess komi, að
kapalkerfin víðs vegar um landið verði rifin upp og efni
þeirra borið á hauga. Alþingismenn eiga þess nú kost að
segja skoðun sína, áður en til frekari vandkvæða horfir
vegna deilna um þetta efni.
Fjórtán þingmenn úr þremur flokkum hafa borið fram
þingsályktunartillögu um leyfi til kapalkerfa. Fyrsti
flutningsmaður er Albert Guðmundsson. Af þessum þing-
mönnum eru tólf úr Sjálfstæðisflokki, auk Guömundar G.
Þórarinssonar úr Framsóknarflokki og Karls Steinarsi
Guðnasonar úr Alþýðuflokki. Horfur eru á, að slík tillaga
yrði samþykkt á Alþingi, kæmi hún til atkvæða fyrir þing-
lok. Með því yrði vandinn mikið einfaldaður.
I þingsályktunartillögunni segir: „Alþingi ályktar að
skora á ríkisstjórnina að beita sér fyrir því, aö þau fjöl-
mörgu kapalkerfi, sem nú eru starfandi víðsvegar um
landið, fái leyfi til áframhaldandi starfsemi í samræmi
við túlkun gildandi laga. Ríkisstjórnin skipi jafnframt
nefnd fimm manna, sem hafi eftirlit með starfsemi
kapalstöðva, þar til önnur skipan hefur verið ákveðin
með lögum.”
Þingmennirnir benda á, að á síðustu misserum hafi
verið stofnsett fjölmörg kapalkerfi fyrir sjónvarp víðs
vegar um landið. Agreiningur hafi verið um lögmæti
kapalkerfanna, en hvorki stjórnvöld né ákæruvald hafi
til skamms tíma amazt við starfseminni. Menn hafi farið
að treysta því, að almennur skilningur væri til staðar og
viðurkennt væri, að þróun kapalkerfa og notkun yrði ekki
stöðvuð. Einstaklingar, félög og fyrirtæki hafi því lagt í
miklar fjárfestingar og gert sér far um að bæta þjónustu
og gæði. I vaxandi mæli hafi þess verið gætt, að efni sé
sýnt, án þess að réttur sé brotinn á höfundum, fram-
leiðendum eða eigendum.
Þingmennirnir benda á málshöfðunina gegn Video-son
hf., fyrirtæki sem hafi verið rekið á framangreindum for-
sendum. Stjórnvöld hafi í reynd viðurkennt starfsemi
fyrirtækisins með því að leggja söluskatt á þjónustu þess
og tekið tolla og aðflutningsgjöld af innflutningi tækja,
sem notuð eru í þágu kapalstöðvarinnar.
Eftir ákæru ríkissaksóknara sé réttarstaða þessa fyrir-
tækis og annarra kapalstöðva víðs vegar um land óljós og
erfið.
Einnig benda flutningsmenn á, að útvarpsstjóri hafi að
undanförnu oftsinnis gefið út leyfi til sérstakra útvarps-
stöðva á vegum ýmissa hópa, væntanlega af því að út-
varpsstjóri telji slíkt ekki brot á útvarpslögum. Ríkis-
stjórnin getur því með sama hætti beint því til útvarps-
stjóra, að sams konar leyfi verði veitt kapalstöðvunum,
þar til Alþingi hafi fengið ráðrúm til að taka til afgreiðslu
frumvarp útvarpslaganefndar, sem mælir meö setningu
lagaákvæða, sem heimila kapalsjónvarpsstöövar með
skilyrðum.
Jafnframt þessari tillögu liggja nú fyrir Alþingi aðrar
tillögugerðir um ný og frjálsari útvarpslög, nú síðast frá
Jóni Baldvin Hannibalssyni. Allt gefur þetta til kynna, að
þingheimi sé ljóst, að það sé úr tengslum við tímann að
reiða nú til höggs gegn kapalkerfunum. Menntamálaráð-
herra ber mikla sök á þeim vandkvæðum, sem upp eru
komin, fyrir að hafa lagzt á frumvarp til nýrra útvarps-
laga. Þinginu ber að taka af skarið.
Alþingi er að ljúka. Þingmönnum gefst úr þessu ekki
tími til að fjalla rækilega um hin ýmsu atriði, sem fylgja
nýjum útvarpslögum. Því er tillaga þingmannanna
fjórtán sú lausn, sem fær er að sinni.
Haukur Helgason.
Með því að Vilmundur Gylfason er
hvort tveggja í senn alþingismaður og
ráðrikur, vill hann að völd þingsins
verði sem mest. Hann hefur þegar lagt
til í stefnuskrá Bandalags jafnaðar-
manna, að störf útvarpsráðs verði
falin menntamálanefndum þingsins,
en þar átti hann sæti, og nú vill hann
setja ákvæði í stjómarskrá landsins
um aö þingnefndin hafi sérstakt vald
til þess aö kveðja menn fyrir sig og
taka af þeim skýrslur, og jafnframt að
fundir þingnefnda skuli fara fram í
heyranda hljóði.
Þessa hugmynd hefur Vilmundur úr
stjómarskrá Bandaríkjanna, en
stjórnkerfið þar hefur þróast með
þeim hætti, að þingnefndir hafa mikil
völd og láta oft mikiö aðsér kveöa.
Þessi háttur hefur orðiö mörgum
oröhvötum þingmönnum lyftistöng til
meiri valda, enda er fundum þing-
nefnda iðulega sjónvarpað.
Kjallarinn
Haraldur Blöndal
A „ Vilmundur Gylfason kastar nú tillögu
w sinni fram um ofurvald þingnefnda án
þess að gera nokkra grein fyrir framkvæmdar-
atriðum...”
Bamaskattar
i Reykjavík
Sjálfstæðisflokkurinn vann sigur í
Reykjavík. Davíö og Albert tóku við
forystu í borginni. Stefnan hefur nú
birst í framkvæmd. I vor biöja Albert
og Geir um sams konar vald í lands-
stjóminni. Reynslan í Reykjavík
skapar því fordæmi í umræðu um
þjóðmálin.
Börnin borga
fyrir hina ríku!
í kosningunum í fyrra lofaði Sjálf-
stæðisflokkurinn skattalækkunum í
Reykjavík. I vor veröa minni skattar
allra landsmanna kjörorð íhaldsins við
framboð til Alþingis. í Reykjavík hefur
komiö skýrt í ljós, að skattalækkun
Sjálfstæðisflokksins er alfariö í þágu
hinna ríku, en efnaminni fjölskyldur
eru einfaldlega látnar borga meira.
„Trikkiö” er að Davíð og Albert lækka
þá skatta, sem hinum ríku kemur best
að séu lækkaðir, en hækka á móti
margvíslega þjónstuskatta og álögur,
sem stórauka byrðarnar á barnafjöl-
skyldum.
Skattalækkunin í Reykjcivík er
eingöngu tengd fasteignum. Stórkaup-
maðurinn í einbýlishúsinu græðir
2.000—3.000 kr. á skattalækkuninni, en
afgreiðslumaðurinn, bílstjórinn, iön-
verkamaðurinn og annað launafólk,
sem býr í venjulegum íbúðum, hlýtur
aöeins um kr. 500 í ávinning af
lækkuninni. Á sama tíma ákveður
Sjálfstæðisflokkurinn svo að láta efna-
minni fjölskyldur borga meira á þann
hátt, að margvísleg þjónusta fyrir
barnafjölskyldur er skattlögö með
risavöxnum álögum. Börnin eru látin
borga fyrir hina ríku.
Fimmhundruðkallinn, sem látinn
var í té í gegnum lækkun fasteigna-
gjalda, er tekinn margfaldur aftur
með því að hækka skattana á þeirri
þjónustu, sem börnum og bama-
fjölskyldum er látin í té.
Börn á leikvöllum:
8 000-12.000 kr.
hækkun á hverja
barnafjölskyldu
Osvífnasta skattabragð Sjálfstæðis-
flokksins í Reykjavík er meðferðin á
börnum sem sækja leikvelli.
Kaupsýslumennirnir í kringum nýja
Ólafur Ragnar Grímsson
borgarstjórann kenndu honum einfalt
bragð til að græða á bömunum.
Áður fyrr gátu krakkarnir í Reykja-
vík fengið að leika sér á leikvöllum
borgarinnar án þess að vera rukkuð
um peninga. Sjálfstæöisflokkurinn sá
að þarna var kjörinn vettvangur fyrir
nýja skattheimtu.
Ákveðiö var að í hvert sinn sem
bam kæmi inn á leikvöll skyldi það
greiða 10 kr. Komi bamið fyrir hádegi
eru greiddar 10 krónur. Komi þaö aftur
eftir hádegi eru greiddar aörar 10
krónur. I fljótu bragði virðist þetta lítil
upphæð og borgarstjórnaríhaldiö
skákar í því skjólinu. En safnast þegar
saman kemur.
Foreldrar með tvö eða þrjú börn,
sem sækja heim leikvellina flesta
virka daga ársins, þurfa nú að borga
8.000—12.000 kr. á ári.
Það tekur einstæða verkakonu sem
á tvö böm heilan mánuð að vinna fyrir
nýju gjöldunum á leikvöllunum.
Þannig birtast í reynd stefnuáherslur
nýju forystusveitarinnar í Sjálfstæðis-
flokknum. Börnin era látin borga fyrir
þá ríku.
119% hækkun á strætó-
gjöldum barna
Nýju valdhafamir í Sjálfstæðis-
flokknum vildu græða meira á börn-
unum. Þeir höföu uppgötvað aö
krakkamir gátu verið stórkostleg
tekjulind. „Best að láta bömin borga
meira,” sögðu Davíð og Albert hvor
við annan og brostu í kampinn. Og
síðan ákváðu þeir aö hækka strætis-
vagnafargjöld bama um 119% á einu
bretti.
Þrátt fyrir hina margrómuðu
veröbólgu hefur enginn útgjaldaliður
hækkað jafnmikið á jafnskömmum
tíma. Hækkun Sjálfstæðisflokksins á
barnafarg jö’dunum er metiö í íslensku
verðbólgunni — rúmlega tvöföldun á
tveirnur mánuöum.
I upphafi ársins gátu krakkamir
komist í strætó meö því að kaupa af-
sláttarmiða. Hver þeirra kostaði kr.
1,14. Þaö fannst íhaldinu allt of lítiö.
Þess vegna verða krakkamir í mars-
byrjun að borga kr. 2,50 í hvert sinn.
Engir afsláttarmiðar fást lengur.
8000 kr. hækkun á venju-
lega barnafjölskyldu
Venjuleg fjölskylda í Reykjavík þarf
nú að borga 7.000—8.000 króna meira
vegna barnahækkunarinnar hjá
strætisvögnunum. Ef þrír krakkar era
á heimilinu og nota strætó til að
komast í og úr skóla, skreppa kannski
nokkram sinnum í viku til að
heimsækja afa og ömmu, þá verða for-
eldrarnir nú að greiða hækkun sem
nemur rúmum rnánaðarlaunum. Tólfti
hlutinn af ársvinnu verkakonunnar fer
nú alfarið í aukin útgjöld til aö
krakkarnir geti stundaö lögboöna
• . við launamanninum, sem býr í
Breiðholtinu, blasir, að kosningasigur
Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík kostar hann
nú 10.000—20.000 krónum meira á ári í útgjöld
til borgarinnar...”