Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.1983, Blaðsíða 14

14
DV.FÖSTUDAGURll. MARS1983.
Spurningin
Hlustar þú á jassmúsík?
Krlstjana Bjarnadóttir húsmóðtr: 1
Stundum, já, aðallega eldri jass.
Pétur Friðgeirsson vélstjóri: i
Stundum, sérstaklega eldri jass, einsi
ogt.d.StanGetz.
Hörður Halldórsson verslnnarmaðnr:
Það er frekar lítið. Það kemur þó fyrir
ef skemmtileg hljóðfæri eru með.
Guðni Indriðason verkamaður: Nei,1
og ég hef ekki gaman af henni.
Pétur Jónsson, starfsmaður álversins:
Nei, ég kýs annaðfrekar.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Til aðstandenda fólks sem hef ur sjúklinga á f ramfæri:
Ég er þess umkomnust aö annast
hann en sé ekki hvernig mér er það
mögulegt, er ein með tvö börn, kemst
ekki í vinnu vegna ástandsins, daglegir
snúningar veröa erfiðari með hverjum
degi, reikningar streyma inn jafnt og á
öðrum tímum, maginn herpist og það
veröur erfiðara og erfiðara að horfast í
augu við næsta dag. Hvað er framund-
an? Ráðamenn og þeir sem við þessi
mál fást eru alveg ráðalausir — svarið
þaöan er: „Eitthvaö verður aö gera,”
eða „þetta bjargast hjá þér, vinan”, en
engar dyr opnast.
Kannski bjargast þetta hjá mér. Eg
sé ekki fram á það en þá er eftir fjöldi
fólks sem hlutirnir eiga „kannski” eft-
ir að bjargast hjá. Þetta „kannski” á
ekki að vera til. Viö verðum að hjálp-
ast að, líka þið sem enn hafiö ekki
„Við verðum að
hjálpast
„Ef þú verður vesalingur, vanviti eða hvað annað sem skerðir þína sjálfshjálp og ert ekki á réttum aldri til þess að
fá hjálp hins opinbera, hver mun taka þig að sér?” spyr 2592—6447 meðal annars í bréfi sínu.
þetta vandamál, því röðin kemur að
ykkur (nema auövitaö kistan verði á
undan).
Þar sem ekki er hægt að vísa þessu
til þingmanna eða annarra áhrifa-
manna, af þeirri augljósu ástæðu að
það mundi kosta þrettán ára þrætu á
þingi, ofan á alla erfiöleikana sem þar
eru fyrir, skora ég á ykkur sem áhuga
hafiö á aö verða ekki baggi á ykkar
nánustu og ykkur sem berið virðingu
fyrir lífinu, ekki bara þessum fyrstu
yndislegu barnabumbuárunum, heldur
fyrir núinu sem við erum öll þátttak-
endur í, að taka höndum saman.
Þið sem viljið sinna þessu vinsam-
legast sendið nafn ykkar og símanúm-
er til: „Baggamunur”, pósthólf 5133.
P.S. Ekki bara þeir sem geta sinnt
störfum í þessa þágu heldur einnig þeir
sem vilja ieggja liö dag og dag. Stöfl-
um ekki fólki upp eftir skjalavörslu-
kerfi, þaö eru til ótal aðrar lausnir en
ekki á eins manns færi að framkvæma.
2592—6447 hringdi:
Þú lesandi, hver sem þú ert, átt
tveggja kosta völ: Annar: að verða
öðrum háður. Hinn kistulokið og köld
gröfin. Stöldrum aöeins við, á morgun
gætum við verið of sein — líka fyrir
þig. Hvað gæti hent á morgun? Ef þú
verður vesalingur, vanviti eða hvaö
annaö sem skerðir þína sjálfshjálp og
ert ekki á réttum aldri til þess að fá
hjálp hins opinbera, hver mun taka þig
að sér? Konan þín? Sonur? Maður?
Dóttir? Hver er nógu sterkur?
Hér á þessu landi smæðar og vináttu,
þar sem að allir þekkja tii allra, ætti
það vandamál ekki að vera til að heim-
ili og líf fólks sé lagt í rúst vegna þess
eins að viö kunnum ekki að axla
ábyrgðina og standa saman að því að
hlúa aö okkar minni máttar. Viö verð-
um öll minni máttar fyrr eða síðar,
nema því aðeins að kistulokið skelli yf-
^ ir okkur áður, því fæturnir fúna og heil-
inn rýrnar og þaö gerist ekki eingöngu
á löglegum aldri eins og allt kerfið
. virðist halda. Þaö sem ekki bætir er að
það er ekki einu sinni hugsað um þá
sem eru á löglegum örorkualdri. Þetta
eru mál sem hugurinn snýst kannski
! ekki um fyrr en þeim er skellt framan í
jmann af lífinu sjálfu. Dæmi: lesenda-
bréf í DV 7. mars um aldrað fólk. Ann-
að dæmi: Faðir minn er elskaður og
virtur af öllum sem á leiö hans hafa
oröið og efa ég ekki aö öll blöð verða
yfirfull af dásamlegum minningar-
greinum um þennan mæta mann þegar
hann deyr. Hann er ekki dáinn enn en
varð fyrir því óláni aö fá hrörnunar-
sjúkdóm og er algerlega ófær um aö
bjarga sér og sinna sínum daglegu
þörfum, aöeins 59 ára. Oöryggið er
slíkt aö hann getur ekki verið einn eina
mínútu. Hver eru svo laun þessa
manns eftir þrotlaust starf í þágu allra
annarra en sjálfs síns alla ævi? Engin.
— Passar ekki inn í kerfiö.
að”
(
Ganga með bam og gefa:
HVERNIG Á AÐ
FRAMKVÆMA ÞAÐ?
4034—9537 hringdi:
A lesendasíöunni hefur verið skrifað
um að hægt sé aö ganga með börn og
gefa þau í staö þess að láta eyða fóstri.
Mig langar til að spyrja þá sem þetta
hafa skrifað hvort þeir hafi gert sér
grein fyrir því hvernig á að fram-
kvæma þetta. Viö búum í litlu þjóðfé-
lagi og hvernig á unglingsstúlka aö út-
skýra þaö þegar hún verður ólétt,
gengur með barn í níu mánuöi og svo
er það allt í einu horfiö? Hún er til
dæmis í skóla. Á hún aö hætta námi í
eitt ár og fara í felur einhvers staðar?
Hvernig getur hún horfst í augu við, ef
til vill, miskunnarlausa félaga sína
Lesendur
Sigurður Valgeirsson
sem segja hana og móður hennar
ómerkilegar.
Manni skilst að flestar fóstureyðing-
ar séu einmitt þessi börn. Þaö gerist
líka aö gift kona veröur ólétt og getur
og vill helst með engu móti ala barn.
Móðurtilfinningin fer ekki að vaxa
fyrr en eftir þrjá fyrstu mánuðina. Það
er erfitt að ganga með barn heilan
meðgöngutíma með vaxandi móðurtil-
finningu og gefa það síðan.
„Við búum í litlu þjóðfélagi og hvernig
á unglingsstúlka að útskýra það þegar
hún verður ólétt, gengur með barn i níu
mánuði og svo er það allt í einu horf-
ið?” segir 4034—9537 meðal annars í
bréfi sínu.