Dagblaðið Vísir - DV - 04.06.1983, Qupperneq 33

DV. LAUGARDAGUR 4. JUNI1983.
33
Helgarvísur
Helgarvísur
Helgarvísur
Helgarvísur
55. þáttur
Ég hef oröið var viö þaö aö einstaka mönnum
finnst ég ekki nógu vandlátur og ég birti oft lé-
legan kveðskap, þótt nóg sé til af góöum vísum
til þess aö fylla þaö rými sem Helgarvísur taka í
DV. Því svara ég til aö ég tel aö þessi þáttur eigi
ekki endilega aö vera fyrir fámennan hóp bók-
menntafræðinga eöa þeirra, sem álíta sig hafa
betri ljóðsmekk en allur almúginn. Svo hef ég
einnig málsháttinn „Á misjöfnu þrífast börnin
bezt” aö leiöarljósi. Mér finnst aö lesendur megi
sjálfir dæma um hvaö þeir telja góöan skáld-
skap og hvaö lélegan, rökleysu eöa lágkúru.
Sumir, sem senda þættinum vísur og vísubotna,
eru ákaflega mistækir. Þetta á viö marga, ekk-
ert síður viö beztu skáld þjóöarinnar og mætti
því til sönnunar nefna mörg stór nöfn. Hins veg-
ar bendi ég oft á braggalla, sem fyrirfinnast í
aðsendum vísum og botnum, til leiðbeiningar
þeim sem mega kallast byrjendur í bragfræö-
inni.
Margir hafa kvartað undan því aö enga bók sé
að finna um bragreglur. Vegna þessa vil ég
benda þeim á, aö fyrirtæki eitt mun hafa í undir-
búningi aö framleiöa myndsegulbönd meö brag-
fræðikennslu.
- 0 -
Birkihríslan bruniar enn.
ba risl líf í jördu.
Fyrir norðan nísta nienn
na’dings élin hördu.
Vertu stilltur, atdrei áll
egna eilllan fola.
Skepnan tryllt á ineiri mátt.
muntu byllu þola.
Guðmundur Sigurðsson kveöur:
Gledin ríkar spinnur spár.
sporid mýkir harnia.
Bedinn eíkur retur grár.
eorid strýkur hearma.
Þessu, seni ég unni og ann,
a’tla ég hér ad lýsa:
Talad eins og madur eid mann
mér finnst bezta eísa.
Vísa mín er eesælt hró.
eeik iþessu og hinu.
Forskeytin ég forðasl þó
framar rímorðinu.
„Að síöustu ein limra,” segir „Þröstur”:
Hér amla ég alla daga
ödrum og mér til baga.
Kaffið er gott
og kexió er flott, —
en kaupið er önnur saga.
Lárus Hermannsson botnar:
Þingið gerði flokksformanna
frumearpið að gilduni lögum.
Það eerður aldrei ból að banna
búpening igóðiim högum.
Lárus botnar án þess aö hiröa um innrím
fyrripartsins:
Martröð ill um miðja nóll
margra spillir draumi.
Þær leggjast inn með léttasótl.
sem liprar eru i taiimi.
Og enn botnar Lárus, en hann er Skagfirðing-
ur:
Andrés Guðnason, Langholtsvegi 23 í Reykja-
vík, botnar og hirðir ekki um innrím:
Martröð ill um miðja nólt
margra spillir draumi.
Fitt sinn ear það ósköp Ijótt
að eignast börn i laumi.
Fyrr en earir gránað gela
gamanið og dökku liárin.
Finn um nótl ég áfram fela
eirðarlaus og sleiki sárin.
Ástvaldur Magnússon sendir botna, en ekki er
rými á þessari síöu fyrir allt, sem hann sendir:
Lengi getur eerra en eont
eersnað. máttu reyna.
þeí stjórnendur með slolt og nionl
stöðunni áeallt leyna.
Fyrr en earir gránað geta
gamanið og diikkii hárin.
Með fögnnði skallu fengþinn mela.
sem fékkstu að njóta gegnum árin.
Kofftð er gott
og hexið er flott
en haupið er önnur saga
Mig langar aö geta þess aö fyrir nokkru rakst
ég á — mest fyrir tilviljun — bók eftir Gunnar
Dal, sem ber nafnið „Hundrað ljóö um Lækjar-
torg”. Bók þessi hefur líklega lítt verið auglýst.
Ég ætla aö hefja þennan þátt á því að birta eitt
ljóöanna úr þessari bók. Ég held aö þaö sé nokk-
uð gott sýnishorn af því sem Gunnar Dal lætur
þarna frásér fara.
Um fegurd á Lœkjartorgi
Form og litir.
fegurð þín
fylla af gleði
augu mín.
Þá auðlegð finna
allirjafnt,
en einheern eeginn
finnst mér samt
sií fegurð niest
seni maður hver
með sér
inn á torgið ber.
Á þessum ljóölínum sést aö Gunnar Dal notar
hiö heföbundna íslenzka ljóöform án þess aö láta
þaö f jötra sig um of.
Þá er komið að aðsendu efni. Guömundur Sig-
urösson frá Höföa yrkir mjög, þótt aldinn sé aö
árum. Hann sendir botna:
Lengi getur verra en eont
versnað, máttu reyna.
Yfirdrifið aukist mont
ertu kannski að nteina
Fkki batnar áslandið
eftir kosningarnar.
Fngin miskunn, engin grið,
alltaf striðið harðnar.
Fyrr en earir gránað gela
gamanið og dökku hárin.
Fkki er hægt að engu meta
alla þá, sem græða sárin.
Hefur upp aflirokkið nii
Helgarvísna-þáUurinn.
Fn ég hafði á því Irú,
að yrði slultur drállurinn.
Kátir hlæja karlarnir,
kasta laði á bletti.
Fflausl na’gir eins og l'yr,
svo eitthvað hjá þeim spretti.
Það er helzl nú henti mér
heima ' að draga ýsur.
Vil ég, Skáli, þakka þér
þessar Helgareísur.
„Þröstur” botnar (ekki man ég, hvort hann
hefur gef ið mér upp hiö rétta nafn sitt):
Kátir lilaja karlarnir,
kasta taði á bletti.
Fagurt liðast lækiritir
lágum fram afkletti.
Vertu stilltur, aldrei ált
egna eilltan fola.
Fn sé hann trylltur, sýndu mátt,
syndum spillta rola.
,,Ofl erþað í koti karls,
seni kóngs er ekki í ranni. "
Stundum leitar hrund lil lials,
þó hán þaðgeri í banni.
Lengi getur eerra en eonl
eersnað, máttu reyna.
Sumir stundiim sýna mont,
sem þeir a’ltu að leyna.
..Sjálfs erhöndin hollust"þó
liinii sé ekki að leyna,
að úti'ígrænum engjamó
ég yndið fékk að reyna.
Fyrr en earir gránað gela
gamanið og dökku hárin.
Tímans léttu fæturfeta,
færasl yfir hinztii árin.
„Þröstur” kveöur og:
Klæðist grundin grænum kjól.
glóa sund og hlíðar.
Vonarstundir eorsins sól
eeitir undurblíðar.
„Og þegar á bjátar,” segir „Þröstur”:
Þegar lundin gerist grá,
gránar hlið og eengi.
þá er list að leika á
lífsins hörpustrengi.
Lengi gelur eerra en eonl
eersnað, máltu reyna.
Að skriifa fyrir skagfirzkt mont
er skekkja, vil ég nteina.
Fkki batnar ástandið
eflir kosningarnar.
Andatts jöfra ilialdið
áfram niður kvarnar.
..Sjálfs er liöndin hollust"þó
liinu sé ekki að leyna,
að yljað hefur lambhús-ló
og lopabandið hreina.
P.S.P. botnar:
Hefur upp af hrokkið nú
Helgarvísna-þált u rinn.
.‘10. april þótti frú
þeygi góður drátturinn.
Aftur leiðin opnast greið
inn lil lieiðalanda.
þar álfar reiðir enn um skeið
efla seið að vanda.
Vertu stilltur, aldrei áll
egna villtan fola.
Mörgum pilti ’ í brók er brátt,
bið er illt að pola.
,,()fl erþað íkoti karls,
sem kóngs er ekki í ranni. "
Æ þar bíður ör lil falls
eigulegur svanni.
Hæstaréttarlögmaðurinn M.Ö. sendir botn:
'þó
Þá er komið aö nýjum fyrripörtum. Lárus
Hermannsson sendir fyrriparta í bréfi sem ég
get ekki gert full skil aö sinni:
/Ftíð saklaus, sa t og fín,
sanian bezl við iindiim.
/Fska þín var efnisrík,
iing varst geisltun vafin.
Hefurjafnan Iteillað mig.
Iteill ég iniiit þvi vona,
Fjöl hefur á Flúðiim gist,
fannsl þar inörgiim gaman.
„Þröstur”kveöur:
Heyrði i snðri lianagal,
liljóniia rotldu bjarta.
Helyurvisum Skúla skal
skenkja fyrriparta.
Og auðvitað sendir „Þröstur” fyrriparta:
Þó að mörgum þykigott
þrumarann að smakka. . .
Fkki reynist galan greið.
grjót i hverju spori.
Drekk ég ba-ði ntjólk og mystt.
því mikid þarf að strila og pítla.
..Sjálfs er höndin hollust ’
hinu sé ekki aö leyna,
að eitthvað fleira bak við lijó
barnsfæðingu eina.
Baldur Bjarnason, sem segist vera „vinur
Dósa og Didda Morthens”, sendir þessa vísu:
„Þröstur” botnar þetta sjálfur:
Fpp frá dauðiim aftur risu
allar Helgarvisur Skiíla.
Helgi Sæmundsson stakk upp á því aö lesend-
ur spreyttu sig á aö yrkja upp og endurbæta
gamlar vísur og húsganga. Nú legg ég til, að les-
endur taki sig til og endurbæti þær vísur, sem ég
birti í þessum þáttum og þeim þykja lélegar ■
eöa aö betri mættu vera.
Skúli Ben
Voðalegt er að veltast í
vilpu drullupolli,
drekka vín og vera þý
í vina snauðum solli.
Utanáskriftiner:
Helgarvísur
Pósthólf 161
230 Keflavík.