Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.1983, Síða 14

Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.1983, Síða 14
DV. ÞRIÐJUDAGUR 6. DESEMBER1983. Nauðungaruppboð annað og síðasta á fasteigninni Kirkjubraut 3 Njarðvík, fer fram á eignlnni sjálfri að kröfu Útvegsbanka Islands, Verslunarbanka Is- lands, Guðjóns Steingrímssonar brl., innheimtumanns ríkissjóðs, Guð- jóns Á. Jónssonar bdl. og Haralds Blöndal brl. föstudaginn 9. des. 1983 kl. 15.00. Bæjarfógetinn í Njarðvík. Nauðungaruppboð annað og síðasta á eigninni Barrholti 23, Mosfellshreppi, þingl. eign Emils Adolfssonar, fer fram á eigninni sjálfri miðvikudaginn 7. desember 1983 kl. 16.30. Sýslumaðurinn í Kjósarsýslu. Keflavík Auglýsing um tímabundna umferðartakmörkun í Keflavík; Frá fimmtudeginum 8. desember til laugardagsins 31. desem- ber 1983, að báðum dögum meðtöldum, er vöruferming og af- ferming bönnuð á Hafnargötu á almennum afgreiðslutíma verslana. Á framangreindu tímabili verða settar hömlur á umferö um Hafnargötu og nærliggjandi götur ef þurfa þykir, svo sem tek- inn upp einstefnuakstur eða umferð ökutækja bönnuð með öllu. Verða þá settar upp merkingar er gefa slíkt til kynna. Keflavík. 5. desember 1983. LÖGREGLUSTJÓRINNIKEFLAVÍK. A THUGIDI JÓLAGJAFAHANDBÓK II fylgir á fimmtudag Menning Menning Menning Djöfulskapur í bragga Einar Kárason. Þar sem djöflaeyjan rís. Skáldsaga. Mál og menning, 1983 Fyrsta skáldsaga Einars Kárasonar Þetta eru asnar Guðjón vakti verðuga athygli fyrir ferskan stíl og röskleg efnistök. Að því leyti bregst Þar sem djöflaeyjan rís ekki vonum manna. Frásögnin er iðandi af lífi, krafti og fjöri; málfariö frumlegt, óheflaö og líf- rænt. Höfundur hefur sótt á brattann og færist nú meira í fang en áður. Metnaðurinn augsýnilega nægur. Einar sækir efni sitt til 6ta áratugar- ins og lýsir mannlífi í kampi, bragga- þyrpingu sem herinn skildi eftir í lok stríðs. I sögumiðju er fjölskylda „Gamla hússins” sem er fáránlegur húskumbaldi í braggahverfinu miöju. Þar búa Karólína spákona og Tommi kaupmaður ásamt sæg af börnum á öllum aldri. Strákar eru ærið rúmfrekir í sögunni. Fyrst smápattar og hrekkjusvín. Síðan gæjar og rokkar- ar. Að auki kemur fjöldi persóna við sögu, margar hverjar harla skraút- legar. Gott dæmi er Hreggi kúluvarp- ari, sem setur heimsmet með of léttri kúlu, eöa hjónin Tóti og Fía, sem eiga milljónir í erlendum bönkum en tíma ekki að éta. Allar tengjast þessar per- sónur „Gamla húsinu” og íbúum þess á einhvern hátt. Það er einskonar afl- miðja braggalífsins og þar með sög- unnar. Höfundi tekst vel upp í lýsingu eldra fólksins. Mynd þess er skýrari og dýpri én til dæmis rokkaranna sem aðeins birtast í töktum, orðum og æði. Sögu- efni eins og Diddi, sem styttir sér aldur, og Grjóni, verðandi lögreglu- skelmir, eru lítiö nýtt. Ekki er laust viö að sagan setji ofan við það því braggabarniö og rokkarinn eru ólíkt áhugaverðari en aldamóta- og kreppu- kynslóðir sem fengið hafa fyrir ferðina svo áratugum skiptir í íslenskum bók- menntum. Bókmenntir Matthías V. Sæmundsson I sögunni eru litríkar lýsingar á sam- skiptum braggabúa innbyrðis og við umheim sem stendur ógn af kampin- um enda almælt að þar búi aöeins misindismenn, drykkjurútar, mellur og brjálæðingar. Kampurinn er líkastur bannsettri veröld — djöflaeyju — enda er tilvera hans infernal í aðra. röndina. I sögunni býr ærsladraugur líkt og í fyrri skáldsögu Einars en vald hans er þó takmarkaö því harmleikur- inn er ætíö skammt undan. Persónurn- ar lifa á ystu nöf. Skítur, örbirgð, of- beldi og geðveiki eru daglegt brauð', .þeirra, hluti af hvunndeginum. Barn fargar sjálfu sér, geðsjúk kona brennir sig inni, kvenmanni er nauðgað og þar fram eftir götunum. En um leið býr kampurinn yfir vissum töfrum sem menningarlegri samfélög hpfa ,ekki. Mannlíf hans er frumstætt, grósku- mikið og f jölskrúöugt, mannfólkiö meö lit. Höfundur dregur ekki dul yfir skuggahlið braggalífsins, sársaukann og viðbjóðinn, en sýnir jafnframt kraftinn sem í því býr. Málflaumur og mynd 1 Þar sem djöflaeyjan rís reynir Einar Kárason að draga upp raunhæfa og breiða mynd af ákveðnu tímabili sem heldur hefur verið hljótt um. Sögulegur áhugi hans veldur því að á köflum bera upplýsing og fræðsla annað ofurliði. Þó er saga hans hvorki andlaus eftirlíking né lipur frétta- mennska. Hann hleður saman efni og bindur það á fagmannlegan hátt, stíl- færir atburði og persónur, og sýnir dirfsku í málnotkun. Hann fer frjáls- lega með sögutíma, bregður stundum á leik sem minnir á Hundrað ára ein- semd og slíkar sögur. En engu að síður þykir mér gæta listræns stefnuleysis í byggingu verksins, oft er því líkast sem frásögnin sé spunnin án leiðar- ljóss eöa innra samhengis. 1 upphafi fellir höfundur frásögn sína að mynd: „Gamla húsið” er kjarni eða miöja hrings, ljós í miðju myrkurs sem er braggahverfið: Og þarna var ljósið: I gluggum þessa gráa húss sem hét Gamla húsið alveg frá þeim degi, þeg- ar það reis upp af mölinni”. Frásagnarefnið bendir á og nýtur góðs af geómetrískri mynd með almenna ef ekki goösögulega merkingu. Höfundur tákngerir frásögnina og gefur henni dýpt í líkingu við þá sem einkennir suður-amerískt tilfinninga- og furðu- raunsæi. En þegar frá líður týnist þetta form í frásagnarflaumnum með þeim afleiöingum að textinn verður heldur einfaldur og skýrslukenndur á köflum. Höfundi tekst ekki aö endur- nýja raunsæisformiö þrátt fyrir aug- ljósa viöleitni í þá átt. Engu að síður er Þar sem djöflaeyjan rís krefjandi skáldsaga sem fengur er að á bóka- markaði þessa árs. MVS Hann mætti gjarnan halda oftar á... Tónleikar Sinfóníuhljómsveitar íslands í Hó- skólabíói 1. desember. Stjórnandi: Klauspeter Seibel. Einloíkari: Jean-Pierre Wallez. Efnisskrá: Johannes Brahms: Sinfónía nr. 3 í F- dúr op. 90; Fiðlukonsert í D-dúr op. 77; Akademiskur hátíðarforleikur op. 80. I tvennum skilningi var það vel viöeigandi að setja Brahmsdagskrá Sinfóníuhljómsveitarinnar á fyrsta desember. Ekki vantar nema dag upp á eitt hundrað ára afmæli Þriðju l sinfóníunnar, sé miðað við frumflutn- ing og Akademiski forleikurinn hljómar sjaldnar betur en á þessum degi hvers helgi stúdentar hafa varð- veitt öðrum Islendingum betur. Stundum gæti maður haldið að mönnum þætti Þriðja sinfónía Brahms þeirra ómerkilegust vegna þess að hún er styst. Eða hvernig á annars að út- skýra þá skavanka sem fram komu í flutningi hennar, og urðu til þess að skemma annars heldur góöan heildar- svip. Það voru til dæmis hrein óþarfa mistök hjá homaliðinu, þyngdin á botni lúðranna, sem ekki voru beinlínis á eftir en héngu á köflum á slaginu, og óskiljanleg ósamstilling í flautum og reyndar hálfgerður tætingur í trénu öUu, sem oUi því að hin vel úthugsaða túlkun Seibels naut sín ekki sem skyldi. Hafi einhverjum tónleikagesta ekki veriö kunnugt um sniUd fiðluleikarans Jean-Pierre WaUez fyrir, þá voru þeir víst ekki í nokkrum vafa að tónleikun- um loknum. Það var því Ukast að maðurinn hefði sáralítið fýrir fjölgrip- um og erfiðum hlaupum og öðrum þeim steinum sem Brahms leggur í götu fiðlungsins. Og ekki er tónn snUUngsins af verri sortinni — þéttur, safaríkur og hlaðinn mýkt. En það er Tónlist Eyjólfur Melsted eitt sérstakt og heldur óvenjulegt við þennan snjalla fiðlara. Hann spilar með hljómsveitinni. Hann lætur sig semsé varða hvað er að gerast hjá lið- inu fyrir aftan sig á sviðinu og lætur velþóknun í ljós ef honum þykir stuðningurinn góður. Þess þarf tæpast að geta að sUkir menn hrífa hljóm- sveitina með sér til hins hæsta flugs. Strengirnir voru kannski íviö of dempaðir í meðleiknum í fyrsta kaflanum, en muna verður Uka að sjaldan er of varlega fariö þegar hljómur Háskólabíós er annars vegar. í feikna ham I upphafi miðkaflans sýndi hljóm- sveitin hve firnavel hún getur spUaö. Ber þar einkum að nefna þá sem mest bar á, leiðandi óbóleikara, aöra tré- blásara og svo homin. 1 heUd var þetta magnaður flutningur á Fiðlukonserti. Brahms. Svo þegar kom að Akademiska for- leiknum var hljómsveitin komin í feikna ham. Hún spilaði aUvel. Hljómur lúðranna, sem nú njóta þess að mega blása út, var voldugur og breiður, en þeir ekki að sama skapi léttstígir. Klauspeter Seibel er stjóm- andi sem hefur góö tök á hljómsveit- inni og hann er íslenskum tónleika- gestum mjög aö skapi. Hann mætti • gjaman halda oftar á písknum — ég meina tónsprotanum, frammi fyrir hljómsveitinni okkar. eM BÚUM SYSTKINUM OKKAR SAMASTAÐ Þriðjudaginn 6. desember kl 21 - GAMLA BÍÓ: KLASSÍSK TÓNLIST - flytjendur: PÉTUR JÓNASSON gítar - SIGRÚN EÐVALDSDÓTTIR fiðía - GARÐAR CORTES - JEAN BENNETT GIORGETTI - KRISTINN SIGMUNDSSON ásamt kór og hljómsveit íslensku óperunnar - hljómsveitarstjóri: MARC TARDUE - kynnir: GUÐMUNDUR JÓNSSON / .. SÓLHEIMAR í GRÍMSNESÍ Verð aðgöngumiða: Kr. 250.- S ÖFNUNA RNEFNDIN FORSALA AÐGÖNGUMIÐA í SKÍFUNNIOG GAMLA BÍÓI ALLT LISTAFÓL.KIÐ GEFUR VINNU SÍNA YFIRUMSJÓN: ÓTTAR FELIX HAUKSSON PÁLMI GUNNARSSON

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.