Dagblaðið Vísir - DV - 29.03.1984, Síða 4

4
DV. FIMMTUDAGUR 29. MARS1984.
Sjóefnavinnslanhf. áReykjanesi:
Á miðri mynd sjást undirstöðurnar fyrir eimana sem um getur igreininni. Með tilkomu þeirra verður hægt
að auka afköst verksmiðjunnar úr fimm tonnum á sólarhring i 25 tonn á sólarhring.
Okkar fisksalt
betra en eríent
„Þetta gengur nokkuð þokkalega hjá
okkur núna. Við framleiðum um fimm
tonn af salti á sólarhring og sú fram-
leiðsla selst jöfnum höndum,” segir
Gunnar Hassler verkstjóri í Sjóefna-
vinnslunni á Reykjanesi en blaðamenn
DV voru þar á ferð fy rir nokkru.
Það sem Sjóefnavinnslan framleiðir
nú er fisksalt en unniö er aö því að
koma upp stórvirkum búnaði til að
vinna auk þess kalí og kalsíumklóríð
úr salta borholuvatninu sem fæst á
staönum. Auk þess eru uppi áform um
að vinna þarna ýmis önnur efni sem
tengjast slíkri framleiöslu, svo sem klór
og vítissóda, natrium hypóklóríö, salt-
sýru og ennfremur er natríumklórat-
vinnslaíathugun.
Ein aflmesta
borhola í heimi
Sjóefnavinnslan hf. var stofnuð í
desember 1981. Starfsemi hennar er
framhald af starfsemi Undirbúnings-
félags saltverksmiðju á Reykjanesi hf.
sem áöur hafði starfað um nokkurra
ára skeið á Reykjanesi.
Framleiöslan fer þannig fram aö
jarðgufa og salt borholuvatn er fengiö
með borunum. Borholan, sem þetta
fæst úr, er ein hin stærsta í heimi, um
200 megavött í varma, en til saman-
burðar má geta þess að öll Hitaveita
Reykjavíkur er milli 500 og 600 mega-
vött í varma.
Ur þeim salta vökva, sem úr borhol-
unni kemur, er unniö salt með eim-
ingu. Hún fer fram í eimum sem fá
orku sina frá gufunni og síðan má
kristalla út salt í sérstökum tækjum
eftir því sem við á um salttegund þá
semvinna skal.
Fisksaltið reynist vel
Fisksaltið, sem unnið er nú í verk-
smiðjunni, er unnið úr þessum saltlegi
í opnum gufuhituöum kristöllunar-
pönnum. Salt þetta hefur reynst mjög
vel við fiskverkun og í því sambandi
má nefna að það var prófað af Rann-
sóknastofnun fiskiðnaðarins og
reyndist þar mun betur en Miðjaröar-
hafssalt. Mat stofnunarinnar í þessu
tilviki samsvarar því að fiskur, saltað-
ur með Reykjanessalti, væri 2,61
prósent verðmætari til útflutnings en
fiskur, saltaöur með Miðjarðarhafs-
salti.
Framleiðsla á þessu fisksalti nemur
nú um fimm tonnum á sólarhring eins
og áður getur en unniö er aö því aö
koma upp varanlegri gufuveitu, 500
kilóvattagufurafstöðog eimum. Að því
verki loknu verða afköst verksmiðj- Tveir starfsmenn Sjóefnavinnslunnar, þeir Adaisteinn Hauksson og Vii-
unnar 25 tonn af fisksalti á dag eða um hjáimur Einarsson, standa hér hjá borhoiunni sem sér verksmiðjunni fyrir
átta þúsund tonn á ári. -SþS gufu ogjarðsjó. DV-myndir Bj.Bj.
Og hér sést hvar verið er að flytja eimana, sem Stálsmiðjan smiðaði, suður á Reykjanes.
I dag mælir Dagfari
I dag mælir Dagfari
I dag mælir Dagfari
Heldur lítið hefur farið fyrir þing-
fréttum að undanförnu og þá helst
hafa það verið frásagnir af heiftar-
legu rifrildi aiþingismanna um
friöartillöguna margfrægu, sem
hefur, eins og Dagfari spáði, magnað
upp myndarlegt ófriðarbál. Eru
menn ekki á eitt sáttir um ágæti
þess, aö friöarkennsla sé framin í
skólum landsins, enda sýnist sitt
hverjum um þá stefnu, að kommalið-
ið í kennarastéttinni fái það skjalfest
og löggilt frá Alþingi að innræta
börnunum marxiskar friðarkeuning-
ar um þaö leyti sem þau læra að
skrifa og lesa.
„Hver á þá að kenna kennurun-
um?” spurði Jón Baldvin, og var fátt
um svör.
Annars er ekki við því að búast, að
þingmenn hafi skoðanir á stórmáium
eins og gatinu á fjárlögunum, þegar
það upplýsist, að þeir fá ekki einu
sinni að kynna sér þær tillögur, sem
liggja á borðinu. Vesiings þingflokki
sjálfstæðismanna hefur enn ekki
verið treyst til þess að líta tillögurn-
ar augum og segja f jölmiðlum í hálf-
gerðum afsökunartón að „þetta sé
spurning um taktik”. Nú er því ekki
að neita, að það er gott að hafa taktik
og hefur reyndar margsannast hjá
þeim sjálfstæðismönnum að taktisk-
ir leikir hafa bjargað þeim úr
mörgum klípunum. Þannig hefur
það sjálfsagt verið taktik að tefla
Lárusi Jónssyni fram sem banka-
stjóra í Búnaðarbankanum í því
augnamiði að gera hann að banka-
stjóra í Utvegsbankanum. Hafa
sennilega lært þetta herbragð á
skákmótinu í Búnaðarbankanum á
dögunum og flokkast undir nokkurs
konar drottningarbragð.
Þeir beittu hinsvegar Sikíleyjar-
vörn þegar Albert skaut þeim skelk í
bringu með prívatsáttmála sínum
við Dagsbrún. Þá lagðist þingflokk-
urinn allur í harmagrát og þótti góð
varnartaktik. Nú er sem sé ný taktik
á ferðinni, og hún er í því fólgin að
vita sem minnst. Þannig firra þeir
sig allri ábyrgð og er í ætt við kóngs-
indverska, en eins og allir vita hefur
konungsdæmi í Indlandi verið lagt
niður af túlitssemi við konungafjöl-
skyldu, sem hvort sem er fékk aldrei
neittaö vita.
Engum þarf að koma á óvart, þótt
sjálfstæðlsmenn á þingi dundi sér við
biblíulestur, þegar á það er litið, að
þeim er ekki treyst fyrir öðru lcsefni.
Kemur vissuiega til greina fyrir
afskipta og verklausa aiþingismenn-
ina að kynna sér vaxtarrækt og hefja
æfingar með keppni í Broadway fyrir
augum. Þar kæmust þeir i sviðsljósið
og gætu að minnsta kosti veitt Jóni
Páli einhverja keppni með því að
hnykla á sér brýrnar meðan Jón Páll
hnyklar brjóstkassann.
Ekki er annað að sjá af síðustu
fréttamyndum en þingmenn annarra
flokka hafi tileinkað sér ýmislegt
sport í afþreyingarskyni og er sú
taktik ekki verri en hver önnur. Tóm-
as kommissar rennir sér á göngu-
skíðum í mannþrönginni í Bláf jölium
og Skallagrímur Sigfússon, þing-
eyski alþýðubandaiagsmaðurinn,
leikur blak með íþróttafélagi
stúdenta og fær bikar að launum. Að
vísu verður ekki sagt um Skallagrim
þennan að hann sé stúdentalegur til
höfuðsins, en kannski er það taktik í
blakinu að koma andstæðingum sin-
um á óvart, og er hún ekki síður
frumleg heldur en taktikin í þing-
flokki s jálfstæðismanna.
Alla vega ber það vott um nokkurt
lifsmark, að þingmenn leggl stund á
blak- og skíðaferðir og jafnvel
vaxtarrækt, þegar svo er komið, að
þeir fá ekki lengur að vita það, sem
þeir ciga að fjalla um.
Dagfari.
TAKTIKIN AÐ VITA EKKINEITT